Waar we voor vechten (voltooid)

kinderdromen.

Nina

Aaron's handen glijden kalmerend heen en weer over haar buik, ze sluit haar ogen en glimlacht gelukzalig. De uitspraak over Aarons onschuld is ondertussen 2 weken geleden, de geprikkelde relatie met haar ouders heeft er voor gezorgd dat ze tijdelijk is gaan inwonen bij Aaron. Niet dat ze te klagen heeft, het is bijzonder uniek en rustgevend om eindelijk zonder stress op bezoek te komen. 

Het huis is van Aaron, en zijn vader heeft nog altijd niets van zich laten horen, volgens Aaron is hij in een hotel ondergedoken om uit te dokteren hoe het nu verder moet met zijn leven en zijn relatie met Aaron. Ze snuift subtiel Aaron's geur op en duwt zichzelf dieper in zijn lichaam. 

"Dit zou ik elke dag wel kunnen doen," mompelt Nina, op de achtergrond klinkt het geluid van een muziekzender, het zachte tikken van regendruppels tegen de koepel boven de woonkamer zorgt voor een perfecte mix tussen muziek, natuur en Aaron. 

"Tot de baby er is, gedaan met de rust," grijnst hij, ze haalt haar wenkbrauwen op en port in zijn zijde.

"Je gaat me er wel bij helpen, toch?" 

Hij neemt haar hand vast en kust de rug ervan. "Ik ga nergens heen, we hebben niet alles doorstaan, zodat ik je kon dumpen... we zijn tieners, natuurlijk wordt het dubbel zo hard aangezien slaap extra cruciaal is voor ons maar het voelt goed aan, de babyklas helpt, samen zijn helpt. We kunnen dit echt wel aan, Nien,"

Nina maakt een moeilijk gezicht bij het babyklas gedeelte, Aaron en Nina hebben enkele lessen gaan bijwonen over de eerste zorg van een baby. En om eerlijk te zijn bracht het haar alleen maar bakken vol met stress, ze vond dat het haar er deed uitzien alsof ze helemaal nergens op voorbereid was. Maar met elke les dat ze gingen vorderden ze en al snel zaten ze op het zelfde niveau als de andere koppels, die allemaal bijzonder aanvaardend over hun situatie. 

"Bedankt," ze trekt zich op en plet zijn lippen met die van haar, het gevoel van zijn ietwat droge lippen voelen zo herkenbaar aan ondertussen, 2 weken samen heeft hen zeker dichter bij elkaar gebracht. 

"Nien, ik wil je wat vragen," klinkt hij serieus, hij gaat rechter zitten en trekt haar tegen zijn borst aan in zijn schoot. "als dit kind geboren is, en we zijn enkele jaren verder... zou je het oké vinden om er nog te hebben?"

Nina's mond valt open, dit is wel het laatste wat ze had verwacht. 

"J-je wilt nog kinderen? Sinds wanneer?" vraagt ze zacht.

Hij lacht even, wat heel de sofa doet schudden, "Ik had misschien andere prioriteiten al die maanden geleden, maar net als andere tiener jongens had ik een beeld van mijn toekomst met een gezin Nien,"

"E-een gezin," ademt ze uit, een adorerende blik in haar ogen. 

"Ja," hij drukt een kus tegen haar slaap en maakt een weg langs haar nek tot het puntje van haar schouder. "Ik wilde een huis in een mooie buitenwijk, met een grote tuin waar ik mijn zoon alles zou leren over de sporten die ik heb beoefend; basketbal, voetbal, tennis..."

Nina luisterd aandachtig, elke kans om Aaron beter te leren kennen is welkom, en dit is een belachelijk verassende nieuwe kant.

"Een zwembad om in de zomer af te koelen, een grote kamer met een tapijt over de grond voor mijn kleine meid, een aparte speelhoek voor poppen en boeken natuurlijk... niet de twilight soort, ik hoef geen gedachten in haar hoofd over jongens," gaat hij verder met zijn gericht op de koepel boven hen. 

"Een grote kamer waar ik samen met de moeder van mijn kinderen de nachten doorbreng, maakt niet uit of het knuffelnachten, snurkende nachten of geïrriteerde nachten zijn."

"Vergeet de passionele nachten niet," onderbreekt Nina met een ondeugende blik op haar handen. 

"Alsof ik die zou kunnen vergeten, de passionele zijn de besten," 

Nina kijkt op en bijt op haar onderlip. "Dus... 2 kinderen? Een jongen en een meisje?"

"Om eerlijk te zijn wou ik er altijd al 5, maar bij nader inzien kunnen we beginnen met 1," lacht hij. 

Nina begint ook te lachen, het idee van 5 kinderen is angstaanjagend, zelfs deze ene baby zorgt nog voor hartkloppingen. Maar het is erg fijn om Aaron's gedachten te horen. 

"Wie had ooit gedacht dat net jij familiegericht ingesteld bent, al ben ik niet zo zeker over de 5 kinderen... ik kijk niet echt uit naar de pijn, en de slapeloze nachten en de puberteit--"

"Puberteit? Mogen ze eerst ook nog peuter zijn? Ik moet er niet eens aan denken dat ze pubers worden, ze komt het huis niet uit voor ze 17 is," merkt Aaron kortaf op. 

"Zij? Je zoon mag wel eerder weg?" vraagt ze geïnteresseerd. 

"Wat? Ne-, ik wil gewoon dat ze veilig zijn, allebei... en met de dingen die tegewoordig gebeuren," 

Ze gaat rechtszitten en stretcht vermoeid haar rug, hij wrijft over haar rug en kust haar voorhoofd. "Heb je weer last van je rug, ik zal een bad voor je laten lopen," zegt hij, terwijl hij rechtstaat. 

"Alleen als je mee geniet van dat bad," 

"Daag me niet uit, Beecks... ik sta niet in voor de gevolgen," zijn blauwe ogen schitteren en zijn bekende grijns verschijnt. Nina laat haar ogen over de jongeman voor haar gaan... hoe heeft ze in vredesnaam Aaron Doorns gescoort?

"Oh, ik ben helemaal voor de gevolgen," knipoogt ze, Aaron schudt zijn hoofd geamuseerd en wandelt de trap op naar de badkamer.

Nina is nog aan het na glimlachen, haar hoofd al helemaal in de ban van verschillende scenario's om er een passionele nacht van te maken wanneer de deurbel haar doet opspringen. 

Ze wandelt met enige moeite naar de voordeur en opent voor een zichtbaar aangeslagen Charlie. 

"Charls?" klinkt ze verbaasd. 

"H-het spijt me dat ik jullie stoor, jullie waren vast druk aan het zoenen of een extra baby aan het bij maken maar ik w-wist niet waar ik naartoe moest gaan."

Nina trekt Charlie in haar armen, richting de sofa, "Shhh, het is oké.. je onderbreekt niets, wat is er aan de hand Charls, is het iets met Luca?"

"Luca en ik hebben 2 weken geleden besloten om onze relatie te stoppen,"

"Wat?" Nina fronst, "waarom heb je niets gezegd, waarom is het uit, w--"

"Ik wilde je niet lastig vallen, je had al zoveel aan je hoofd met het verhuizen, en de baby..."

"Het spijt me van Luca,"

"Die ninja turtle kan me niet schelen, het was beter om het te eindigen maar je weet hoe ik wordt met stresserende en onzekere situaties- jij was onbeschikbaar en ik had iemand nodig, en nu weet ik het helemaal niet meer," Charlie trilt en veegt de tranen van haar wangen. 

"Charlie... waarom ben je zo van streek, wat is er gebeurd?"

"Je gaat me haten, ik ben helemaal over de grens gegaan," meld haar beste vriendin, wat iets beangstigend is aangezien Charlynn de sterke is, ze is de eigenwijze, zelfverzekerde, humoristische meid.

"Luister naar me, ik kan zal je nooit kunnen haten, je bent mijn beste vriendin, zonder jou had ik nooit de stap gezet om met Aaron te praten, of hem zelfs maar een kans te geven. Ik ben gelukkig, jij bent verantwoordelijk voor een groot deel van mijn geluk, lieverd. Ik kan je noo--"

"Ik heb met Cameron geslapen," werpt Charlie eruit. "I-ik had seks met je broer," 

                                                                          -------------------

nog niet het einde! lol :)

Bedankt voor het lezen, please stem xox

Kunnen we 40 stemmen bereiken?