Waar we voor vechten (voltooid)

We houden van elkaar

Aaron

Wanneer de elektronische stem weer aankondigt om een bericht na de piep in te spreken, werpt Aaron de gsm geïrriteerd op zijn bed. Zijn vader is ondertussen weer naar beneden gestormd, maar de brief heeft hij achter gelaten en het staat er inderdaad zwart op wit. Verkrachting, zo was het niet, zo kan het niet geweest zijn en Nina heeft dat niet bekend dat weet hij wel zeker. Maar ze is niet bereikbaar, niet via mail, nie via sms... niets. 

Hij neemt een vest uit zijn kast en rent de trap af, hij neemt de helm uit het schap en wandelt naar de garage. De zwarte motor staat nog precies waar hij hem achterliet, hij heeft er een goed jaar niet meer mee gereden, zijn moeder vond het nooit plezierig, ze zei dat het een doodskist op wielen was, net als elke tiener jongen had hij zijn ogen gerold en zich niks aangetrokken van zijn moeder's woorden en zelfs na haar dood reed hij nog, tot hij vorig jaar rond kerst uit de bocht vloog en zijn arm brak, enkele meter verder en hij had een ravijn ingetuimeld. Sindsdien heeft hij het toestel niet meer aangeraakt maar zijn vader is er vandoor met de wagen én Aaron's autosleutel, dus nood breekt wet. 

Hij start de motor, wennend aan het gevoel dat ooit een gewoonte voor hem was, en rijdt de straat uit opweg naar Nina's huis. Terwijl hij door de straten zoeft denkt hij aan wat er nu precies gaande is, en wat dat betekend voor hun relatie. Hij kan Nina niet verliezen, niet na alles wat ze hebben meegemaakt. 

Hij stopt voor het imposante huis en stapt af, de helm neemt hij af schuddent met zijn hoofd om de lokken uit zijn gezichtsveld te krijgen, loopt hij op de voordeur af. 

Cameron Beecks doet open, in een boxershort en met een kom ijs. Aaron geeft hem een walgende blik, en rolt zijn ogen. "Waar is Nina?" 

Cameron knikt grimmig, "Ik neem aan dat je de brief ontvangen hebt, Nina heeft je niets te zeggen."

"Waar is ze? Wat voor bullshit is dit alles zelfs, ik dacht dat we duidelijk waren met onze gevoelens voor elkaar en dan plots dit? Jij weet net zo goed als ik, dat Nina niet achter die brief zit." hij haalt nonchalant zijn schouders op en snuift arrogant. "Dus ik neem aan dat je vader het heeft ontdekt en heel dit circus heeft bedacht." 

Cameron geeft hem een vuile blik. "Nina weet niet wat goed voor haar is, we doen wat het best is voor deze situatie,"

Aaron neemt een stap naar voren. "Hoezo wat het best is voor de situatie, wat met mij e-"

Cameron grijpt hem hardhandig vast en pint hem tegen de gevel van het huis. "Je hebt mijn 16 jarig zusje zwanger gekregen," 

De vuist komt hard aan en Aaron proeft de roestachtige smaak van bloed in zijn mond, hij veegt zijn mondhoeken af en kijkt op naar Cameron. "Dat was niet de bedoeling," legt hij uit. "het is gewoon gebeurd, ik houd van haar, ik zweer het op de ziel van mijn moeder." 

"Waarom zou ik je geloven Doorns, waarom zou ik niet denken dat je de eerste keer wel goed vond, dat je haar enkel bij hield in de hoop haar weer in je bed te krijgen?" sist Cameron. 

"Waar is ze," vraagt Aaron, het beu om naar Cameron's gedachten te luisteren. "Nina!" roept hij. 

"Ik denk dat je best weggaat, mijn ijs is ondertussen gesmolten, en eerlijk gezegt wil ik je niet meer zien. Ik heb nogal moeite me in te houden tegenover jou Doorns." 

"Aaron, ben jij dat?"

"Nina, je blijft boven hoor je me!" tiert Cameron door de deuropening, "Dus, ga je zelf vertrekken of zal ik de politie erbij halen?"

"Ik heb haar niet verkracht,"

Cameron knikt "Dat leg je maar uit aan de jury, trouwens ze is minderjarig, je hangt zowizo."

Aaron slikt moeilijk en wrijft afwezig over zijn nek. "W-wat met de baby?"

Ook Cameron krijgt een moeilijke blik en kijkt naar de grond. "Die zal heus wel goed terechtkomen, bij mensen die er ook daadwerkelijk voor zullen kunnen zorgen."

"Je gaat hem weggeven?" Aaron's ogen vullen zich met ongewilde tranen. 

"H-het is een jongen? Nien heeft nooit gezegd dat ze het geslacht al wist."

Aaron bijt op zijn onderlip en kucht. "Verbaasd je dat? Dat ze dat niet zou delen met de mensen die haar kind willen afnemen, met de mensen die haar weghouden bij iemand waarmee ze gelukkig is? Ik weet dat dingen verkeerd zijn begonnen maar Nina en ik hebben elkaar ondertussen wel leren kennen, Beecks. Ik ken haar angsten, haar dromen en haar herinneringen en zij kent die van mij. Ik geef haar niet op." 

"Als je me kan vertellen dat alles op een respectvolle manier is gebeurd kan ik erover nadenken, ik hoor dingen, Doorns en ik weet niet of ze waar zijn aangezien Nina ons niets verteld. Dus zeg me dit, is het wel of niet in een bed gebeurd, tijdens een feest van Luca?" somt Cameron op. "En lieg niet tegen me want ik ontdek het toch."

"Deur," mompelt Aaron schuldbewust. 

"Wat? Zeg dat nog eens?" stelt Cameron hard, met een koude blik. 

"Een deur... het gebeurde tegen een deur, maar dat wist je al." zucht Aaron. 

"Precies. Als het ook maar op een andere manier was gebeurd, Doorns.."

"Ik houd van haar,"

"Ik ook, en dit is hoe ik mijn liefde voor haar uit, ik bescherm haar voor jou, ook al beseft ze zelf nog niet dat ze het nodig heeft." hij gaat weer naar binnen en sluit de deur. 

                                                                             ****

& so the story continues :D haha deel 2 van de rit!! yay tell me what you think x 

& Lees Time Turner (Harry Potter fanfictie)
Wanneer Hermelien het verleden wordt ingezonden om te voorkomen dat Marten Vilijn, Voldemort wordt, in de hoop de tovenaarswereld te beschermen, is het haar taak is om Marten af te leiden en hem te overtuigen weg te blijven van de duistere zijde en daarmee een drastische verandering te maken in de toekomst. Maar wat als het Hermelien is de afgeleid raakt, en in de handen van de liefde valt?

x Writeitdown_