F.A.L.L. |Harry Styles| au.

8. Holy shit

Chapter 8 Holy shit!

Ik loop uit het gebouw waar ik net mijn solicitatie heb gedaan. Ze zeiden dat ze mij zo snel weer zouden opzoeken als ik ben aangenomen en ik hoop ook van wel.

Het is hier een soort van bejaardentehuis, maar ik regel alle activiteiten die de bejaarden hier doen, in plaats van echt op hen te letten. En volgens mij is dit ook veel leuker dan echt op ze te moeten letten.

Sinds die laatste keer dat ik Harry heb gezien vorig week, zuurt Emily elke dag weer. Ze wilt elke dag weer naar Dylan gaan, maar deze week had ik het zo druk dat ik er gewoon geen tijd had gehad om met haar ergens naar toe te gaan.

Alleen Sam is wel een keertje gekomen deze week en heeft haar zusje ook mee gebracht, maar natuurlijk heeft Emily volop over Dylan gepraat waardoor er ruzie tussen die twee is gekomen. Geloof me, die twee ruzie maken wil je echt niet meemaken.

Met kleine passen wandel ik rustig door de straten. Ik ga eerst ergens eten, daarna een beetje winkelen en daarna pas ga ik naar huis.

Mijn moeder is vandaag toch thuis, dus zij kan wel op Emily letten. En ik heb honger. Ik sterf van de honger. Ik heb vandaag geen ontbijt genomen omdat ik te laat wakker was geworden en ik anders veel te laat zou zijn.

Ik wou mijn kans om een goede job/stage te krijgen echt niet weg laten vliegen omdat ik wou ontbijten en god wat was ik blij toen mijn maag de hele tijd stil was tijdens mijn solicitatie.

Het is nog 's morgens vroeg in de ochtend en bijna alle straten zijn leeg, wat heel erg raar is, aangezien ik nu in het midden van het centrum ben en het hier altijd zo druk is.

Alle kleine winkels en kantoren zijn open, maar niemand komt uit een winkel en niemand gaat ook in de winkel. Het zelfde verhaal met de kantoren.

Buiten is het wel al heel erg warm en de zon schijnt al volop. Tot nu toe zag ik iedereen met een short of kleedje lopen op straat, en hier heb je mij.... Met een lange zwarte broek. Ik dacht dat het koud ging zijn vandaag omdat het 's morgens koud was.

Maar ik ben altijd al slecht geweest met het inschatten van het weer, en vandaag is weer een goede voorbeeld om mij nooit als een weervrouw te laten werken. De hele wereld, oftewel heel Holmes Chapel en omstreken zou mij haten.

Ik stap een kleine buurt cafeetje binnen en glimlach naar een ober die net langs komt. Ik kom hier wel vaker naar toe met mijn vriendengroep, want het is hier klein en gezellig. Bruine tafels en bruine stoelen met witte muren en bruine decoraties.

De werkers hier hebben ook allemaal een witte uniform met een bruine schort, of iets dat daar op lijkt. Het is hier zoals ik al zei, klein, maar ook weer groot genoeg. Echt ideaal gewoon om een lege maag van Alicia Ramirez haar maag te vullen.

Als ik een lege tafel vind, ga ik daar zitten en roep een ober, waarna ik voor een croque monsieur ga en een glas koffie. Terwijl ik wacht kijk ik uit het raam naar buiten. Nog steeds zijn bijna alle straten leeg, en dat verbaasd mij nogal. Je zou toch echt wel verwachten dat het veel drukker zou zijn, maar volgens mij komt dat omdat iedereen werkt en alle kinderen nu in de creches zijn of in een opvang.

De ober is er al snel weer met mijn besteling. Ik pak mijn tas en zoek mijn portemonnee er uit, waarna ik hem betaal en rustig mijn maag begin vol te proppen. Het eten hier is echt lekker, en dat heb ik ook altijd al zo gevonden. Dit cafeetje is al een aantal jaren open en een heel tijdje geleden gingen ze bijna failliet, maar toch hebben ze het kunnen redden en nu komen er best wel veel mensen uit de buurt naar hier.

Ik loop weer naar buiten als ik klaar ben en wandel rustig door de straten, nu het nog rustig is. Het is een zalig weertje, en ik weet nu al dat ik thuis meteen ga zonnen. Jep, ik ga gewoon de hele dag zonnen. Ook al zouden er misschien wel vriendinnen van mijn moeder bij ons thuis zijn, niks houdt mij weertegen om niet te zonnen.