F.A.L.L. |Harry Styles| au.

9. "Weetje, Harry is beneden aan het wachten."

Chapter 9 "Weetje, Harry is beneden aan het wachten."

Lachend loop ik met Emily naar binnen, zodat Harry en Dylan geen water meer kunnen gooien naar ons, wat ze al ongeveer een uur bezig zijn. Grijnzend steek ik mijn tong uit naar hen net zoals Emily ook doet. Al snel rennen we weer verder het huis binnen, naar boven zodat het hen moeilijker wordt om ons te vinden aangezien ze het hier niet zo goed kennen.

Emily begint te giechelen en meteen doe ik mijn hand voor haar mond. "Shh, stil zijn hé." Ze knikt grinnikend en sluit met een onzichtbare rits haar mond. Ik grinnik en druk een zoen op haar voorhoofd. "En daarom hou ik zo veel van jou" grijns ik, maar zwijg al snel weer als ik geluiden hoor van mensen die de trap opkomen.

"Ali, kom maar tevoorschijn. We hebben toch geen water ofzo bij ons en dat weet jij zelf ook." ik grijns en blijf samen met Emily in de kast zitten van mijn kamer, waar we ons gevestigd hebben. Sukkels. Ik kijk naar Emily die haar best doet om niet te lachen, wat er super schattig uitziet. "Ik doorzoek elke kamer, tot elke centimeter totdat ik jou vindt, dat weet je, toch." Ik knik grijnzend, ook al weet ik dat hij mij niet kan zien.

Ik ben muisstil en zet mijn oor tegen de kast, zodat ik alles kan horen, wat op dit moment heel erg moeilijk gaat want er valt niks te horen precies. En net op het moment dat ik het wil opgeven, wordt de deur opengemaakt en word ik met een gil opgetild. "Harry! Laat mij los" gil ik, en begin zelfs met hem mee te lachen, terwijl hij mij mee draagt door de hele kamer en Emily samen met Dylan iets bezig is - God mag weten wat.

"Harry, serieus! Laat mij los, eikel" schreeuw ik lachend en begin tegen zijn rug te kloppen, aangezien hij mij over zijn schouder heeft gegooid en mij vast heeft aan mijn benen. Hij heeft nog steeds alleen zijn zwembroek aan, dus alles is heel erg goed zichtbaar en man, wat heeft hij een zachte rug. "Like it?" Ik draai mijn hoofd om, om een grijnzende Harry te zien. Rollend met mijn ogen, blijf ik doorkloppen terwijl hij naar beneden raast van de trappen. "Harry! Straks vallen we nog van de trap" zeg ik, op een smekende toon - in de hoop dat hij mij lost laat, maar in tegendeel - hij houdt mij nu nog strakker vast.

Opeens voel ik dat hij stopt, met als gevolg dat ik tegen zijn schouder bots met mijn hoofd. Ik draai mij om en zie mijn moeder ons verbaasd aankijk. Dammit. "Uh, hallo mevrouw" zegt Harry met een nerveuze glimlach en laat mij los. Ik doe mijn handen achter mijn rug en bijt op mijn lip, terwijl ik mijn moeder afwachtend aankijk. "Is er iets dat ik moet weten?" Ik trek een wenkbrauw op en kijk haar  niet begrijpend aan. "Een relatie of zo?" Mijn ogen worden groot en meteen schud ik met mijn hoofd.

"Mam, nee. Hoe kom je er ook maar bij?" Ze haalt haar schouders op en kijkt ons schuin aan - een hele rare positie. "Ik zou toch wel-" "Oké, we snappen 'm. Wij gaan maar weer eens naar buiten" zeg ik en ga snel met Harry naar buiten voor dat mijn moeder het nog gênanter voor mij kan maken bij Harry.

"Ik mag jouw moeder, heel erg zelfs." Ik rol met mijn ogen en geef hem een speelse stomp met mijn elleboog. "Leuk voor jou." "Inderdaad, heel erg leuk voor mij." Ik zucht overdreven diep en pak mijn spullen. "Ik ga mij boven omkleden. Je weet waar de badkamer ligt."

.

.

"Mam! Ik heb goed nieuws" zeg ik met een grote glimlach en snel naar haar toe. Met nog steeds die grote glimlach plant ik mezelf op een van de barkrukken langs haar en zet de iPad voor haar gezicht, zodat zij het zelf kan lezen.

"Alicia, ik ben zo blij voor je" zegt ze glimlachend en omhelst mij. Ik knik glimlachend en laat haar weer los. "Ik kan nog steeds niet geloven dat ik ben aangenomen. Ik had niet eens gedacht dat ze de moeite zouden nemen om mijn solicitatie te lezen."

Ik ben volgens mij nog nooit zo blij geweest zoals ik nu ben. Ik ben gewoon aangenomen bij een bedrijf waar ik echt al een heel tijdje wou werken. En daarmee bedoel ik ook al echt een lange tijd.