Συγγνώμη...L.T. Bestie Awards#2018 [B2K18WP] (ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ)

8

~Αννα~

Τέσσερις  μέρες...Με έχει κλεισμενη στο δωμάτιο τεσσερις μέρες. Δεν πειράζει. Είχα χρόνο να σκεφτώ...

Να σκεφτώ για τον πόλεμο, την οικογένεια μου,τον χαρακτήρα του πατέρα μου,τον Louis...

Louis...

Ένα όνομα που λατρεύω. 
Ένα όνομα που αγαπώ.
Ένα όνομα γνωστου που,κι'όμως, απαγορεύεται να δω...
Ένα όνομα που όταν το ακούω, η καρδιά μου χτυπάει γρηγορότερα...
Ένα όνομα που με κάνει να νιώθω αυτές τις πεταλούδες στο στομάχι...

Ένα όνομα που προσπαθώ να ξεχάσω...

Ναι.

Να ξεχάσω.

Πάει.
Τελείωσε.
Χάθηκε.

Πέθανε...

Όχι,δεν πήγε στον πόλεμο. Είναι σπίτι του,ακόμα...

Ένα όνομα γνωστου μου, που δεν ήρθε να με ξαναδεί...
Ένα όνομα γνωστου που μέσα σε τέσσερις μέρες ξέχασε την αγαπημένη του..

Αυτήν που σκόπευε να παντρευτεί.
Αυτή που έλεγε ότι είναι η ζωή του,που ήταν αδύνατο να ζήσει χωρίς αυτή...
Αυτή  που έλεγε ότι θα είναι μαζί της ότι και να γίνει....

Ψέματα....

Μόνο ψέματα.

Τόσο καιρό μόνο ψέματα και μαλακιες!

Έλεγε ότι με αγαπάει!  Ότι θα είναι ΕΔΏ για εμένα!  Ότι θα με προσέχει!
Θα είμαστε ΜΑΖΊ  στις δύσκολες στιγμές!

Που είσαι Louis?
Που είσαι τώρα που σε χρειάζομαι?

Έβαλα τα κλάματα,ξανα...
Πρέπει να είναι η τρίτη φορά που κλαίω σήμερα και είναι μόνο 12 το μεσημέρι...

Σηκωθηκα όρθια στην μέση του μικρού δωματίου και με όσο αέρα είχαν τα πνευμονια μου ουρλιάξα

-ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ LOUIS? ΕΣΎ ΠΟΥ ΜΕ ΑΓΑΠΟΥΣΕΣ! ΠΟΥ ΘΑ ΜΈΝΑΜΕ ΜΑΖΊ ΜΈΧΡΙ ΤΟ ΤΈΛΟΣ? ΠΟΥ ΕΊΣΑΙ????!!!!

Δεν άντεξα.  Έπεσα στα γόνατα και άρχισα να κλαίω δυνατά με λυγμους.

Ξαπλώσα στο κρεβάτι και ψιθυρισα κλαιγοντας

-Γιατι Louis,απλά γιατί?

Κάποιος χτύπησε απαλά την πόρτα...
Η Ελιζα θα είναι. Ή η μαμά.
Ο μπαμπάς δεν με επισκεπτεται...