Συγγνώμη...L.T. Bestie Awards#2018 [B2K18WP] (ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ)

24[Τελευταίο]

~Άννα~

Ξαφνικα άκουσα βήματα να με πλησιάζουν.

Δεν γύρισα να τον κοιτάξω.

Έκλεισα τα μάτια μου και περίμενα με κομμένη την ανάσα.

Ο άγνωστος συνέχισε να με πλησιάζει.

Ακουμπησε το χέρι του πάνω στον ώμο μου και αμέσως γύρισα διστακτικα να δω ποιος είναι.

Γαλάζια ματιά.

Το πρώτο πράγμα που πρόσεξα.

Μόλις κατάλαβα ποιος ήταν πετάχτηκα όρθια και φωναξα πέφτοντας στην αγκαλιά του.

"LOUIS!"

Δακρυα εμφανίστηκαν στα μάτια μου.

Τον κοίταξα στα μάτια και τον κοίταξα με ένα μικρό χαμόγελο.

Χαιδεψα απαλά το μαγουλο του με τον αντιχειρα μου και του ψυθιρισα.

"Louis. Louis μου"

Βουρκωσε και άρχισε να γελάει.

Με ξαναέβαλε στην αγκαλιά του και άρχισε να με φιλάει ξανά και ξανά.

"Αννα. Αννα πώς βρεθηκες εδώ?!"

"Ηρθα για εσένα. Αποφάσισα να έρθω να σε βρω. Louis μου. Έγιναν πολλά. Μου έλειπες δεν άντεχα άλλο μακριά σου έπρεπε να σου εξηγήσω..."

"Hey,hey Ηρέμησε. Ξέρω έγιναν πολλά. Μου τα είπες και στο γράμμα σου...Αυτή την στιγμή δεν θέλω να μου εξηγήσεις τίποτα. Θέλω απλώς να σε έχω στην αγκαλιά μου"

Χαμογελασα ξανά και εκείνος με φιλισε.

Έμεινα στην αγκαλιά του όταν άρχισα να κλαίω με λυγμους.

"Γιατι κλαις αγάπη μου τι έγινε?"

"Louis συγγνώμη. Συγγνώμη. Έχασα το παιδί. Συγγνώμη..."

Πήγε να μιλησει όμως τον σταμάτησα.

"Loui. Θυμωσες?"
Ψυθιρισα χαμηλωνοντας το βλέμμα μου.

Έπιασε με τις παλάμες του το πρόσωπό μου και κοιτώντας με στα μάτια μου είπε.

"Δεν θέλω να μου ζητάς συγγνώμη. Δεν είναι δικό σου λάθος εντάξει? Και φυσικά και δεν θυμωσα. Βασικά για εσένα ανυσηχησα. Φοβόμουν για εσένα. Για αυτό και έφυγα για να σε βρω."

"Μα Loui..."

"Κοιτα. Δεν θα μας χωρίσει τίποτα και θα μείνουμε για πάντα μαζί. Δεν είναι η τελευταία φορά που θα μείνεις έγκυος. Όλο και κάποια στιγμή θα κάνω το θαύμα μου"