Συγγνώμη...L.T. Bestie Awards#2018 [B2K18WP] (ΟΛΟΚΛΗΡΩΜΈΝΗ)

18

~Αννα~

Πρέπει να είμαι εδώ μέσα πάνω από δύο ώρες κλαιγοντας.

Κοίταξα τον μαύρο ουρανό από το παράθυρο. Έπειτα, κοίταξα το ύψος του παραθύρου....

Είμαστε ψηλά.

Ότι πρέπει....

Άνοιξα το παράθυρο και ανεβηκα στο περβαζι.

Έκλεισα τα δακρυσμενα μάτια μου και............

Μια φωνή ακούστηκε από πίσω μου και με σταματησε.

"ΑΝΝΑ ΤΙ ΣΤΟ ΔΙΑΟΛΟ ΠΑΣ ΝΑ ΚΆΝΕΙΣ??!!!"

Γυρισα το βλέμμα μου και είδα έναν άσπρο σαν πανί Luke και με γουρλωμενα μάτια.

"Αννα,με αργές και ήρεμες κινήσεις απομακρυνσου από το παράθυρο..."
Είπε αργά και συλλαβιστα λες και μιλούσε σε μικρό παιδί...

"Όχι Luke,ο Louis έφυγε,ο Harry έφυγε, την οικογένειά μου την έπιασαν,το μωρό μου...το έχασα...Γιατί να ζω? Έχω κάποιον άλλον λόγο? "

"Πρώτον, άουτς. Είμαι και εγώ εδώ και σε στηρίζω ότι και να γίνει. Και δεύτερον,ο Louis και ο Harry είναι ζωντανοί!!!! Τώρα φύγε από το παράθυρο"

Είπε κάνοντας ένα μικρο βήμα προς το μέρος μου.

"Luke,όμως το παιδί μου..."

"Άννα ξέρω ότι ήταν πολύ επωδυνο αυτό και το σέβομαι και πραγματικά είναι στεναχωρο αλλά αυτό δεν είναι λόγος να αυτοκτονησεις!!!!"

Κοίταξα μια φορά τον Luke,και μια έξω το παράθυρο...

Έβγαλα το ένα μου πόδι στο κενό και πριν προλάβω να βγω τελείως από το περβαζι,δύο χέρια τυλιχτηκαν γύρω μου και με τραβηξαν μέσα στο σπίτι.

"Δεν θα σε αφήσω να πεθάνεις Αννα. Όχι. Θα σε προστατεψω. Θα είσαι ζωντανή όταν επιστρέψει o Louis..."

Έφυγα από την αγκαλιά του και καθισα στο κρεβάτι.

"Luke...Στο σπίτι μου...Οι Γερμανοί...Εγώ που θα μείνω?"

"Εδώ φυσικά! Εκτός αν έχεις να πας κάπου αλλού..."

"Luke δεν θέλω να γίνομαι βάρος"

"Δεν γίνεσαι βαρος"

"Μα...Ugh, αν επιμένεις τόσο πολύ..."

"Τελεια!"

~ Louis~

Α/Ν  έχει περάσει μια μέρα από τα γεγονότα του προηγούμενου κεφαλαίου