weet je nog hoe het voelde
je handen
op, over, in mij
soms zoekend, onzeker, alsof ik
breekbaar was
je verkende een onherbergzaam nieuw landschap
waar voorzichtigheid gevraagd werd
soms ook ruwer
je handen meer aanwezig dan je hart
dan waren er stemmen die vervlochten
lichamen die versmolten
en godinnen die ontstonden
want je was zo jij
in mij
en ik was zo ik
in jou
en nu vraag ik me zo vaak af
of je dat thuiskomen soms mist
JE LEEST
weerstand
Poetryover hoe een hart geraakt werd en begon te houden van en over hoe een lichaam een gebroken godin werd en leerde wat weerstand bieden was
