een mes boort zich
keer op keer
in mijn borst
maar het blijft daar niet en
vindt zijn weg doorheen mij
mijn lichaam
alsof het zoekt naar iets meer kostbaar dan mijn
hart
en het vindt mijn hoofd
snijdt langzaam gezond verstand weg
plant fantasieën in de plaats
boort zich in mijn ogen
zodat ik niet enkel tranen
maar ook bloed huil
en langzaam sluipt het over mijn huid
tot aan mijn lippen
daar neem ik het over
want ik wil wegsnijden wat me het meeste kwelt
niet mijn hart of verstand
maar de manier waarop jouw mond zich om de mijne vouwde
hoe jouw tong zong
en
hoe zoet je smaakte
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
JE LEEST
weerstand
Poetryover hoe een hart geraakt werd en begon te houden van en over hoe een lichaam een gebroken godin werd en leerde wat weerstand bieden was
