Ο Stefan είναι ο νεότερος άρχοντας του οίκου των Separd. H Lusia είναι μία από τους τελευταίους απογόνους του οίκου των Gilmor.Δύο οίκοι εχθρικοί λόγω εδαφικών διεκδικήσεων. Μπορούν δύο ορκισμένοι εχθροί να γίνουν φλογεροί εραστές;
Το εξώφυλλο είναι...
Καθώς περνούσε η ώρα,ένα άσχημο προαίσθημα είχε ριζώσει μες στην ψυχή μου. Κάτι κακό είχε συμβεί, το ήξερα, το ένοιωθα. Αυτή η αναμονή με σκότωνε. Η αβεβαιότητα του να μην γνωρίζω αν ο Stefan είναι καλά. Ένοιωθα σαν αγρίμι μες στο κλουβί. Πηγαινοερχομουν νευρικά πέρα δώθε,ρίχνοντας πότε πότε την ματιά μου στοργικά επάνω στον γιο μου που κοιμόταν γαλήνια στην αυτοσχέδια κούνια που του είχα φτιάξει. Ξαφνικά η πόρτα άνοιξε και μπήκε μέσα ο Stefan. Η χαρά μου όταν τον είδα δεν περιγράφεται. Έτρεξα με ανυπομονησία και έπεσα στην αγκαλιά του. "Ευτυχώς είσαι καλά,δεν ξέρεις πόσο ανησύχησα για σένα"του είπα σηκώνοντας το βλέμμα μου στο πρόσωπο του. Και τότε είδα τα μάτια του,ήταν κατακόκκινα και υγρά. Έκλαιγε! Τα γόνατα μου κόπηκαν,έναν ανεξήγητος φόβος πλημμύρισε την ψυχή μου. Τον κοίταξα με αγωνία στο βλέμμα μου. "Τι συμβαίνει Stefan,έγινε κάτι κακό έτσι;"τον ρωτησα με έκδηλο τον φόβο στα μάτια μου. Εκείνος με κοιτούσε με δακρυσμένα μάτια,δίχως να μπορεί ν' αρθρώσει λέξη. Αυτή η σιωπή έτρεφε τους φόβους μου οτι κάτι τρομαχτικό είχε συμβεί. "Μίλησε μου σε παρακαλώ,αυτή η σιωπή σου με τρελλαινει"του φώναξα με ένταση. Τον είδα να ξεσπά σε λυγμούς,ένω ψέλλιζε κάτι ανάμεσα στα δάκρυα του. "Λυπάμαι Lusia,δεν πρόλαβα...εγώ...εγώ... δεν ήθελα να συμβεί αυτό...είναι νεκρός"μου έλεγε μες σε αναφιλητα. "Ποιός;Ποιός είναι νεκρός Stefan;"τον ρώτησα με τρόμο ζωγραφισμενο στα μάτια μου. Εκείνος έκρυψε το πρόσωπο του μες στα χέρια του. Την επόμενη στιγμή σήκωσε το βλέμμα του και με κοίταξε με λύπη.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
"Ο Edward"ψέλλισε σιγανα. Τα λόγια του έπεσαν σαν κεραυνός πάνω μου,ενοιωσα την καρδιά μου να σπάει σε χίλια κομμάτια. "Δεν είναι δυνατόν...είναι ψέμματα... ο αδερφός μου ζει"έλεγα ξανά και ξανά σαν υπνωτισμενη.Δεν ήθελα να πιστέψω αυτή την φρικτή αλήθεια. Η καρδιά μου πενθεί. Η ψυχή μου δεν το αντέχει. Ο Stefan άπλωσε τα χέρια του και μ' έκλεισε σφιχτά μες στην αγκαλιά του. Έκρυψα το πρόσωπο μου στον ώμο του,ενώ τα δάκρυα μου μουσκευαν τα ρούχα του. "Σε παρακαλώ αγάπη μου,δεν αντέχει τον πόνο η ψυχή μου,όταν σε βλέπω έτσι.Η θλίψη σου με σκοτώνει"μου είπε με αργή,τρεμάμενη φωνή. Σήκωσα τα υγρά μου μάτια και αντίκρισα τα δικά του. "Πως έγινε;"τον ρώτησα ψιθυριστά. "Ο Edward ήρθε να βοηθήσει...ο ατιμος ο Windham τον σκότωσε"μου είπε ενώ προσπαθούσε να καταλαγιάσει την οργή που ένοιωθε ακόμα μέσα του. "Θα τον σκοτώσω,τον ατιμο"είπα με τον θυμό να βράζει μες στα σωθικά μου. "Είναι ήδη νεκρός"μου είπε όσο πιο ήρεμα μπορούσε. "Θέλω να δω τον αδερφό μου"του είπα θλιμμένα. Η θέα του άκαμπτου σώματος του Edwart έκανε την καρδιά μου να σπάσει. Αγκάλιασα το κρύο κορμί του,κλαίγοντας γοερα. Δεν μπορούσα να πιστέψω...δεν ήθελα να πιστέψω οτι έφυγε τόσο νωρίς και τόσο άδικα. Την επόμενη μέρα αποχαιρέτησα τον αδερφό μου για τελευταία φορά πρίν το υγρό και αφιλόξενο χώμα δεχτεί το άψυχο κορμί του. Ευτυχώς είχα στο πλευρό μου τον Stefan να μου δίνει δύναμη. Όταν επιστρέψαμε στο κάστρο ετρεξα να δω τον γιό μου. Αυτός και ο άνδρας μου είναι η μοναδική οικογένεια που έχω τώρα πια. Πλησίασα την κούνια του αθόρυβα και τον κοιτούσα με αγάπη που κοιμόταν. Ηταν τόσο γλυκός! Ένοιωσα δυο χέρια να τυλίγονται γύρω απ' την μέση μου. Γύρισα και αντίκρισα τον Stefan να μου χαμογελάει με στοργή. Δεν είχα καταλάβει οτι με είχε ακολουθήσει. 'Είναι υπέροχος"τον άκουσα να μου λέει. "Ναι, είναι"παραδέχτηκα με απέραντη αγάπη. "Έχεις σκεφτεί όνομα;"με ρώτησε γλυκά. Δεν ήξερα τι να του απαντήσω,η αλήθεια ήταν πως δεν το είχα σκεφτεί καθόλου. "Όχι"του απάντησα μονολεκτικά. "Αν δεν έχεις αντίρρηση, λέω να τον ονομάσουμε Edward"μου είπε αργά με απαλή φωνή. Τον κοίταξα με λατρεία μες στα μάτια. Τα λόγια του μου προκάλεσαν ενα αίσθημα συγκίνησης. Δεν υπήρχε ομορφότερο δώρο αυτή την στιγμή. "Ναι, θα το ήθελα πολύ.Είναι πολύ τρυφερό εκ μέρους σου που σκέφτηκες να μου προτείνεις κάτι τόσο γλυκό"του είπα συγκινημένη. "Lusia το ξέρεις οτι είσαι τα πάντα για μένα.Σ' αγαπώ πιο πολύ κι από την ζωή μου." Με πλησίασε και τα χείλη του ακουμπησαν ελαφρά τα δικά μου, σ' ενα φιλί απαλό σαν χάδι. Για άλλη μια φορά ευχαρίστησα τον θεό που έστειλε στην ζωη μου αυτον τον τόσο υπέροχο άνδρα. Είχε ένα μοναδικό χάρισμα να μου απαλύνει τον πόνο. Ενοιωσα τόσο ευγνώμων γι' αυτό.
