Ο Stefan είναι ο νεότερος άρχοντας του οίκου των Separd. H Lusia είναι μία από τους τελευταίους απογόνους του οίκου των Gilmor.Δύο οίκοι εχθρικοί λόγω εδαφικών διεκδικήσεων. Μπορούν δύο ορκισμένοι εχθροί να γίνουν φλογεροί εραστές;
Το εξώφυλλο είναι...
Έσφιξα το χαρτί στο χέρι μου μετατρέποντας το σε μια άμορφη μάζα. Το μυαλό μου θολωμενο απ' τον θυμό. Πως τολμούσε να μ' εκβιάζει με αυτόν τον τρόπο! Μπήκα μες στο κάστρο με γρήγορα, νευρικά βήματα. Είδα την Lusia να τρέχει με αγωνία προς το μέρος μου. Η καρδιά μου έχασε έναν κτύπο της. Πως θα της εξηγούσα όλα όσα έγιναν; Στάθηκε μπροστά μου και με κοιτούσε απελπισμένα. "Τι έγινε Stefan, τον βρήκες;"με ρώτησε φανερά αναστατωμενη. "Lusia μου, ηρέμησε, πρέπει να μιλήσουμε"ξεκίνησα όσο πιο ήρεμα μπορούσα. Εκείνη με κοίταξε με πληγωμένο βλέμμα. "Σε παρακαλώ, πες μου οτι είναι καλά"με ικέτευσε με δάκρυα στα μάτια. "Είναι καλά"της είπα αμέσως. Πήρα μια βαθιά ανάσα,αυτό που έπρεπε να της πω δεν λεγόταν εύκολα. Έπρεπε όμως να μάθει όλη την αλήθεια. "Ο γιός μας είναι στα χέρια του Bladimir... έστειλε αυτό "της είπα δίνοντας της το τσαλακωμενο χαρτί που κρατούσα στα χέρια μου. Εκείνη άπλωσε το χέρι της και το πήρε διστακτικά. Το ισιωσε και ξεκίνησε να το διαβάζει. Είδα το πρόσωπο της να σκληραίνει. "Το κάθαρμα... μην μου πεις πως θα δεχτείς κάτι τέτοιο;"με ρώτησε γεμάτη θυμό. Χαμήλωσα το κεφάλι, ενώ στα μάτια μου ήταν χαραγμένη η απελπισία. "Δεν έχω άλλη επιλογή "της απάντησα κουρασμένα. Όλη αυτή η κατάσταση με είχε εξασθενήσει. "Stefan λογικεψου, διάβασες τι γράφει εδώ;"μου φώναξε δείχνοντας το χαρτί. Δεν της απάντησα, ασφαλώς και ήξερα τι γράφει. "Θέλει ανταλλαγή, την ζωή σου για την ζωή του γιου μας... ο δειλός "μου είπε με ένταση. "Το ξέρω, γι' αυτό σου είπα πως δεν έχω άλλη επιλογή,έχεις εσύ να μου προτείνεις καμία άλλη λύση;"της είπα ψύχραιμα. "Πήγαινε με τον στρατό μας και πάρε τον γιο μας πίσω"μου είπε αποφασιστικά. "Δεν μπορώ να το κάνω αυτό,είναι πολύ επικίνδυνο για τον Edward." Εκείνη έμεινε σιωπηλή. Τα μάτια της δακρυσμένα βρήκαν τα δικά μου. "Έχεις δίκιο"ψιθύρισε ηττημένη. Αυτή η παραδοχή την πονουσε,το έβλεπα στα μάτια της. Πλησίασα κοντά της και την έσφιξα στην αγκαλιά μου. "Μην ανησυχεις,αγάπη μου,δεν σκέφτομαι να πεθάνω τόσο νέος"της είπα αποφασιστικά. Εκείνη με κοίταξε με απορία. "Έχεις κάποιο σχέδιο;"με ρώτησε με μια χροιά ελπίδας στην φωνή της. "Ναι, και θέλω να με βοηθήσεις κι εσύ σ' αυτό."
Ξεκινήσαμε μια ώρα αργότερα για το κάστρο του Bladimir. Εγώ και η Lusia, μόνοι μας, δεν ήθελα να πάρω άντρες μαζί μου. Ήθελα,αυτό το κάθαρμα,να πιστέψει ότι είχε νικήσει.
Oops! This image does not follow our content guidelines. To continue publishing, please remove it or upload a different image.
Έδωσα εντολή στον Philip να πάρει πέντε άντρες και να μας ακολουθήσει διακριτικά, από απόσταση. Έτσι ώστε, αν κάτι πάει στραβά, να φυγαδεύσουν την γυναίκα μου και τον γιό μου. Φτάσαμε σχεδόν το μεσημέρι. Οι φύλακες μας άνοιξαν τις πύλες του κάστρου μ' ένα ειρωνικό χαμόγελο στα χείλη. Ο Bladimir είχε ήδη ειδοποιηθεί για την άφιξη μας και μας περίμενε στην είσοδο. Τα βλέμμα του πήρε μια αυταρεσκη όψη μόλις με αντίκρισε. "Αφέντη Separd, καλώς ήρθες στο σπιτικό μου"μου είπε με έναν υπεροπτικό τρόπο, που μ' έκανε να σκέφτομαι χίλιους τρόπους για να τον σκοτώσω. "Που είναι ο γιός μου;"τον ρώτησα με απότομη φωνή. Ένα μειδίαμα φάνηκε στα χείλη του. "Μην βιάζεσαι, άσε με να χαρώ λίγο την νίκη μου"μου είπε κοροϊδευτικά. Ενοιωσα την οργή να φουντώνει μέσα μου, τα χέρια μου σφίχτηκαν σε γροθιές, που πολύ ευχαρίστως θα αφηνα να καταλήξουν στο πρόσωπο αυτού του αχρειου, αν δεν πρυτανευε η λογική μέσα μου. "Άσε τα παιχνίδια Bladimir,και φέρε μου τον γιο μου ΤΩΡΑ"του φώναξα έντονα, τονίζοντας την τελευταία λέξη. Εκείνος μου χαμογέλασε ειρωνικά και έκανε νόημα σ' έναν άντρα που στεκόταν δίπλα του. Είδα τον άντρα να μπαίνει στο κάστρο ενώ μέσα σε λίγα λεπτά επέστρεψε κρατώντας τον Edward. Τα γόνατα μου λύγισαν μόλις τον είδα, τα μάτια μου τον κοιτούσαν με προσμονή. Ο γιος μου ελευθερώθηκε από τα χέρια αυτού του άνδρα και έκανε να τρέξει κοντά μας, αλλά είδα τον Bladimir να τον αρπάζει απ' τα μαλλιά και να τον ακινητοποιεί δίπλα του. Τον κοίταξα με βλέμμα δολοφονικό, ενώ τα μάτια μου πετούσαν φωτιές. "ΑΣΕ ΤΟΝ ΓΙΟ ΜΟΥ ΤΩΡΑ "του φώναξα με τόση ένταση που τα πνευμονία μου πονεσαν. Εκείνος με κοίταξε υποτιμητικά, σχηματίζοντας ένα αυταρεσκο χαμόγελο στα χείλη του. Έκανε νόημα στους φρουρούς που στέκονταν πίσω μου και εκείνοι άρχισαν να με πλησιάζουν. Αμεσως εσκυψα το πρόσωπο μου κοντά στην Lusia. "Θα κάνεις οτι είπαμε "της ψιθύρισα χαμηλόφωνα στ' αυτί. Εκείνη μου χαμογέλασε και μου εγνεψε θετικά. Σε κλάσματα δευτερολέπτου ενοιωσα δυο χέρια να τυλίγονται γύρω μου και να με ακινητοποιούν. Δεν αντιστάθηκα, τους άφησα να με σύρουν μπροστά στον Bladimir. Σήκωσα το κεφάλι και τον κοίταξα εξοργισμένος. "Έγινε αυτό που ήθελες, τώρα ελευθέρωσε τον γιο μου, να φύγει με την μητέρα του"του είπα με σταθερή φωνή. Τα χέρια του άφησαν τα μαλλιά του γιου μου κι εκείνος έτρεξε στην αγκαλιά μου. Τον έσφιξα δυνατά πάνω μου ενώ αφηνα μικρά φιλία πάνω στο μέτωπο του. "Τρέξε στην μαμά "του είπα γλυκά. Εκείνος με κοίταξε με απορία. "Εσύ μπαμπά, δεν θα 'ρθεις;"με ρώτησε με την αθώα παιδική έκφραση του. "Αργότερα "πρόλαβα μόνο να του ψιθυρισω, πρίν με σπρώξουν αγαρμπα, οδηγώντας με προς στις φυλακές του κάστρου. Γύρισα για μια στιγμή το κεφάλι και κοίταξα πίσω μου την Lusia. Με τα μάτια της υγρά, ανέβαζε τον γιο μας στο άλογο της. Οι ματιές μας συναντήθηκαν για λίγο. "Σ' αγαπώ"της ψιθύρισα άηχα. "Κι εγώ "μου είπε με τον ίδιο τρόπο, ενώ γυρνούσε να φύγει. Τους είδα να ξεμακραινουν και ενα συναίσθημα ικανοποίησης κατέκλυσε την ψυχή μου. Ευτυχώς μέχρι τώρα όλα είχαν πάει καλά!
