Bu dünya, garip bi yer. Ne zaman ne olacağı belli olmayan, korkunun, acının, fazla olduğu bu dünya, bazen vicdana gelip biz yaşayan ölülere, yaşama fırsatı verir. Peki biz yaşayan ölüler, bu şansı doğru kullanır mıyız?
(7 AY SONRA)
Bir adamın bağırma sesleri ile zorda olsa gözlerimi açtım. Gözlerime değen ışık canımı ne kadar acıtsa da gözlerimi açık tutmaya çabaladım. Ne olduğunu anlamak için karşımda duran iki adama soru sormak istedim ama konuşamadım. Sanki korece yi unutmuştum. Zorda olsa ağzımdan istediğim kelimeler çıktı.
Y/n : N-ne ol-lu-uyor İki adam benim konuşmam üzerine gözlerini üzerime dikti. İki adamda beni şaşkın gözlerle izliyordu. Biri üzerindeki önlükten anladığıma göre doktor ama diğeri... Doktor şaşkın gözlerle yanıma gelip beni muane etti. Diğer ultra yakışıklı olan adam odadan dışarı çıktı
( 1 HAFTA SONRA)
Babamın dediğine göre, 7 önce bir kaza geçirmişim. 7 ay boyunca bitkisel hayata kalmışım.
( 1 AY SONRA)
Bazen diyorum ki, iyi ki de o kaza olmuş. O kaza sayesinde hem babamla aram düzelmiş hem de aşık olmuştum. Kime derseniz bana çarpan ultra yakışıklı adama. Adı Lee Jong-suk adamın adın da bile asalet var. Babamın dediğine gözlerimi açana kadar yanımda durmuş her gün yani başımda benden özür dilemiş.....
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Yakışıklım!
FanficMerhaba ben Y/n 18 yaşındayım Hayatım oldukça güzel demek isterdim ama değil. Annem beni hayata getirirken öldü, bu yüzden babam bana karşı hep soğuk davranır. Sırf babam beni sevsin diye burnum kanı yana kadar ders çalışıyorum. Pek arkadaşım yok...
