The devil in disguise

Family

Chapter 36

Esmeralde (POV)

Hindi pa rin humihinto ang pag-agos ng mga luha ko. Sa lungkot kong nadarama sa pagkawala ni Miguel isang taon, isang taon na sya ang buhay ko, sya at ang business namin ang pinagtutuonan ko ng pansin kasama na rin ni baby Ellai...

(T___________T)

I'm still savoring our very own memories dito sa park na ito, kung saan nagsimula ang love story namin...

Nang may isang lalaking lumapit sakin at inabutan ako ng isang panyo.

"For a beautiful crying lady!"

Somehow those voice are familiar, I slowly turn my head up, then I saw him...

Miggo Serbantes...

Kapatid sya ni Miguel, mas lalo tuloy akong napaluha nung nakita ko sya, medyo maypagkakahawig kasi sila, mas gwapo nga lang sya ng kaunti at mas matangkad dito pero di mo maitatanggi ang resemblance nilang dalawa.

Tumabi sya sa akin at inalo ako, napayakap ako sakanya ng mahigpit, we stayed like that hanggang sa kumalma na ako, hindi ko na naalintana na nabasa ko na pala ang damit nya sa pag-agos ng luha ko.

Oh! How I miss Miguel so much! yung kakornihan nya, paglalandian namin, yung ka-sweetan nya, kung papaano nya ako alagaan, ang pagiging maaalalahanin nya at kung paano nya ipakita sakin kung gaano nya ako kamahal. Lalo na nung may dumating na malaking pagsubok sa pagsasamahan namin dalawa na mas lalong na pagtibay ang relasyon namin.

Pinatunayan nya sa akin na mahal na mahal nya ako at parehas ang damdamin namin para sa isa't-isa.

Marami syang pinatunayan sa akin sa maiksing panahon na pagsasama namin.

Tumigil na lang ako sa pag-iyak ng nadama ko na nag-flex ang muscle ng kayakap kong binata.

Grabe ang bango nya! Ang laki ng katawan, ang tigas ng mga muscle halata ang pagiging matipono nito sa suot nyang casual shirt and jeans, ngayon ko lang sya nakitang nagsuot ng mga ito, sa halos na dalawang taon naming magkasama sa trabaho ngayon ko lang syang nakitang ganito.

Miggo is your typical boy next door, pansinin at attractive.

"I'm sorr Migz ha! Di ko na pigilan *sob* ikaw kasi e, *sob* dumating e, kita mo naman nag-eemo ako, *sob* at nag-sesente bigla ka na lang darating, alam mo naman na!" I said to him in between my sobs.

(T_______T)

"Shsss! I know, I miss him too, tama na yan! Alam ko kung gaano ka nasasaktan ngayon, this your second anniversary and his first death anniversary at andito tayo ngayon kung saan malayo sa kanya, be strong, alam kong makakaya mo ito at sa tingin ko hindi nya magugustuhan pagnakita ka nyang nagkakaganito."

Sa mga sinabi nya ay napakalma nya ako, lagi syang nasa tabi ko simula ng maiwan kami ni Miguel.

Alam kong pareho lang kami ng pinagdadaanan ngayon, dahil hindi lang isa kundi tatlong beses syang nawalan ng mahal sa buhay, their dad died 10 years ago sa sakit sa puso, tapos 4 years ago ang mom nila sakit din ang ikinamatay, breast cancer and the last one is Miguel.

He died in a car accident that instantly took his life. It was our anniversary we were about to celebrate it, kasama ako aksidenteng iyon, masaya kaming nag-uusap papunta sa destinasyon namin ng may rumaragasang isang malaking track na nawalan ng preno, iniwas nya kami roon but unfortunately nag-crashed pa rin kami, he took the bad hit of the car that instantly took his life while me the lucky one who survive that dreadful car accident, hindi naman ganon kalala ang injuries ko fortunately for me broken arm and legs lang ang natamo ko, na mabilis naman ng kinarecover ko.