Warrior Cats: De Eerste Maanenschijn, Het Begin

Hoofdstuk 3

Rozenpels dacht diep na. Toen lichte de hemel opeens op. Er viel een vlammende bal uit de hemel. Al Roospels' haren kwamen overeind. Haar staart trilde. Maanpoot werdt bang. "Rustig maar." Zei Lichtster.
"Ze krijgt een teken van de SterrenClan." "Het was een teken van de SterrenClan! Ik zag een schijnende zon, zo vel dat het hele bos verschroeide. Alleen toen," ze sprak op indringende toon, "kwam de maan. Zo donker als de nacht. Hij schoof voor de zon en werd stralend wit. Al het vuur doofde en de hemel werd weer blauw." "Wat denk je dat het betekend?" Vroeg Lichtster. "Ik denk dat Maan Zon moet verslaan." Er kwam een tweede flits. Roosdouw trilde opnieuw. Ze herhaalde wat haar gezegd werd. "Jij bent Maan, Maanpoot. Jij bent het licht en de kou in het donker, maar pas op. Zelfs het sterkste licht en de scherpste kou kan overtroffen worden door feller licht en warmte!" Haar haar ging weer liggen en ze stopte opnieuw met trillen. "Wat betekend dat?" Vroeg Maanpoot. "Dat weet ik nog niet." Zei Rozenpels rustig. "Maar wat ik wel weet is dat jij het bos moet redden. Dat is jouw lot. Maar wat is zon..." Rozenpels liep peinzend weg.
"Ga nu maar slapen. Het is al laat, kijk maar." Lichtster had gelijk. Alle krijgers liepen al naar hun hol.
"Ja, ik ga morgen jagen." Zei Maanpoot. "Dan moet je extra vroeg uit bed, dus hup. Je nest in." Lichtster zei het op indringende toon.
"Ja Lichtster."
Maanpoot liep naar het leerlingenhol.
"Waarom moest je nou mee?" Vroeg Dauwpoot. "Niets, gewoon dat ik goed mee deed met de grenspatrouille." Loog Maanpoot.
SterrenClan, waarom ik? Waarom ik? Ik kan het bos niet redden. Ik ben gewoon Maanpoot. Gewoon Maanpoot...