Holding The Man

1.3K 107 9
                                    


ျပန္ေျပာင္းေျပာရတာေတာ့သိပ္လြယ္ပါတယ္။
ျဖတ္သန္းခ့ဲရတာ သိပ္ခက္ခဲေပမဲ့လည္း။

ခြဲခြာျခင္းေတြ အမ်ိဳးမ်ိဳး႐ွိပါတယ္။

ခ်စ္လ်က္နဲ႔ လမ္းခြဲရတာမ်ိဳး။
ခ်စ္ခ့ဲ ၿပီးမွ အမုန္းနဲ႔ လမ္းခြဲရတာမ်ိဳး။

ေသခ်ာတာတစ္ခုကေတာ့ " ဘယ္ေတာ့မွ မေမ့ဘူး " ဆိုတ့ဲ စကားစု.....အ့ဲဒီၾကားထဲမွာ႐ွိတယ္။

ဒုတိယလူ ေပၚ မလာတ့ဲ ခ်စ္ျခင္းမ်ိဳးေပါ့။

ကြၽန္မနဲ႔ ကြၽန္မအမ်ိဳးသား အဲရစ္က အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ လြတ္လပ္တ့ဲ ခ်စ္ျခင္းေတြနဲ႔ ထူေထာင္ခ့ဲတ့ဲ အိမ္ေထာင္ေရးနဲ႔ လူႏွစ္ေယာက္ပါ။

တစ္ေထာင့္ကိုးရာ ျပည့္ႏွစ္အခ်ိန္ေတြက ဒီလိုဟုတ္ေကာင္း ဟုတ္လိမ့္မယ္ေတာ့ မထင္ခ့ဲ။

ဒီ မွတ္စုက....1945 ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ လမွာစခ့ဲပါတယ္။

ခပ္ျမင့္ျမင့္ ထင္း႐ွဴးပင္ေတြၾကား ႏွင္းမႈန္ေတြ ေဝ့သီခ့ဲတ့ဲရာသီ။

အ႐ိုးကြဲေအာင္ ေအးတ့ဲရာသီ မွာေပါ့.....။

Holding The Man

......

1945 ခုႏွစ္ ေဗာ့႐ွ္ကိုင္းယား
အမ်ိဳးသားသိပၸံေက်ာင္း။

"အိုး..... ကြၽႏု္ပ္၏ ဂ်ဴးလိယက္.....ဒီေက်ာက္ဂူေတြဟာ...ကိုယ္တို႔ႏွစ္ေယာက္ရဲ႕ ခြဲ ခြာျခင္းကို ေဆာင္ခ့ဲ ၿပီ......"

ေခါင္းထဲက စကားေျပာေတြကို မေမ့ေအာင္ တတြတ္တြတ္ရြတ္ရင္း ေျခေထာက္ ကို ဖဲ ပိုး ႀကိဳးနဲ႔ ရစ္ပတ္ေနတ့ဲ အႏုပညာခန္းမထဲက ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္။

..........................

ရဲရဲနီေသာ ဆင္တူဝတ္စုံမ်ားႏွင့္ တစ္ဆယ့္တစ္ေယာက္ေသာ လူငယ္ ေဘာလုံးအသင္းတစ္ခု။

ေက်ာနံပါတ္ 7 ကို ထင္းေနေအာင္ ျမင္ေနရသည္။ အနက္ေရာင္ ဆံပင္ေတြႏွင့္..။ Captain ဆိုေသာ စာတန္းအမည္းက သူ႔ေက်ာေနာက္မွာ ဝ့ံဝ့ံႂကြားႂကြား။

"Are you READY??"

"YE..SSS.."

သူ႔အျပံဳးက ေတာက္ေတာက္ပပ။

"Let's Go, Guys!"

............

အခ်ိန္ေတြက ျမန္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္....သူနဲ႔အတူ႐ွိနိုင္တ့ဲ တစ္စကၠန္႔တိုင္းကို
ကြၽန္ေတာ္ တန္ဖိုးထားတယ္။

[Se.....Hun]

.............

ကြၽန္မရဲ႕ အဘိုးေလး နာမည္က
Oh Sehun ပါ။

Holding The ManWhere stories live. Discover now