"FOR YOU I WILL"

Chapter 07 - "He saved me..."

ASHLEY's POV

Nagmamadali akong maglakad kasi baka maabutan pa ako ni Kevin malaman pa nyang malapit lang ang bahay ko sa school. Ayoko ng maulit ang nangyari noong nabully ako,pinagkaisahan at pinahirapan sa school dahil lang sa nabankrupt ang business namin. Nung makita kong wala namang sumusunod sakin pumasok na ako sa bahay nila Auntie,malaki ang bahay nina Auntie,ang kinakatakot ko lang ay baka malaman nilang nagtatrabaho ako bilang kasambahay. Nang makarating na ako sa bahay ni Auntie nagpalit na agad ako ng damit at nagsimula ng magtrabaho..

"Late ka na naman.. Pano ka makakabayad samin nyan kung pagkakarating mo ng bahay wala ka ng maaabutang trabaho..

"pasensya na po Auntie ..

"oh sya magsimula ka na sa trabaho mo,unahin mo muna palang labhan yung mga damit ng anak ko..

"sige po tita.

Pumunta na ako sa may labasan,nagsimula na akong maglaba ng damit para matapos ako kaagad..

"oh heto pa wag mong kukusutin yan ah,pag yan nasira babayaran mo yan ng mahal saken..

"wag kang mag-alala iingatan ko to.

"dapat lang dahil kung hindi malilintikan ka sakin..

Hindi na ako magtataka kung bakit ganyan makitungo sakin si Cerenity. Nung mga bata pa kasi kami ako yung laging hinahangaan ng lahat,sa school at sa maging sa buong angkan namin. Kaya noong namatay sila Mommy at Daddy,nagkaron sya ng pagkakataong bawiin sakin lahat ng kasiyahan at paghangang meron ako noon.. Mauupo muna sana ako para kahit pano makapagpahinga ng biglang may humila sa buhok ko...

"Walang hiya kang bata ka, tingnan mo ang ginawa mo sa mga paper works ko,bakit puro basa to ipepresent ko pa to bukas tapos sisirain mo lang...

"aun...tie ta..ma na po na.sa.saktan na po a.ko..(bigla na lang tumulo ang luha ko)

"talagang masasaktan ka saking bata ka pag hindi mo inayos yung trabaho mo..

"hindi ko naman po kasi sinasadyang matapunan ng tubig.. inutusan nyo po kasi a....

"at sinisisi mo pa akong bata ka..wala kang modo.. wala kang utang na loob..

Akmang sasampalin na sana ako ni Auntie ng biglang may nagsalita mula sa likuran ko..

"ganyan ka ba tumatrato sa kadugo mo,walang patawad...

"at sino ka naman.. wala kang pakialam kung anong gusto kong gawin sa kanya dahil malaki ang utang na loob nya sakin..

"kaibigan nya po ako...subukan nyong saktan ulit sya kung ayaw nyong idemanda kayo..

"ano bang ginagawa mo dito? paano mo nalamang dito ako nakatira..(binaling ko ang atensyon ko kay Auntie).. Auntie pasensya na po talaga hindi na po mauulit..

"talagang hindi na dapat maulit to kung ayaw mong mawalan ka ng tirahan.. pagsabihan mo yang kaibigan mo masyadong pakialamero.

Umalis na si Auntie na galit na galit pa rin sakin.. Kakausapin ko na lang siguro pag malamig na ulo nya..

"Nicole are you okay? May masakit ba sayo..Halika dito I'll bring you in the hospital?

"how come did you know that I lived here?

"nakita kasi kita kanina kaya sinundan kita,sorry hindi ko naman sinasadyang makialam kaya lang sasaktan ka na kasi nila...

"I'm used to it, kaya hindi na bago sakin yun dahil sanay na ako kaya dapat hindi ka na nag abalang tulungan ako

"masasaktan ka na di pa ba ako makikialam nagpapatawa ka ba? bakit kasi hindi ka lumaban..

"lumaban man ako wala akong magagawa..

"kakaiba ka ring babae ka.. ang tapang tapang mo pag nasa school ka tapos pag sa bahay nyo tiklop ka..

(nanlaki bigla yung mata ibig sabihin alam nya na kung anong buhay ko...)

"john joseph pwede bang walang makaalam nung nangyari ngayon at sana wag mong sasabihin kahit kanino yung pagkatao ko...

"kahit na sinabihan mo ako ng malaki  ang ilong don't worry i will keep my mouth shut..

Bigla na lang syang ngumiti,dahil dun napangiti na lang ako..

"by the way John Joseph thankyou for saving me...

"wala yun kahit naman sino gagawin yun..so okay ka na ah..

"oo thankyou ulet..

Hindi ko alam kung anong mararamdaman ko ngayon.John Joseph saved me,na sa kabila ng pagiging masungit ko sa kanya tinulungan pa rin nya ako..Nagpasalamat ulit ako sa kanya bago sya umalis.. Kahit paano gumaan ang loob ko na may napagsabihan ako ng nararamdaman ko... Sana hindi lang to ang unang pagkakataong may makausap pag hindi ko na kaya...

Pano kaya ako makakabawi sa kanya??..

end of chapter 07.

vote and comment lang po :) salamat..