SİYAH KELEBEKLER (YENİ)

9.BÖLÜM - BİR KATİL DAHA

Bürokrat, Mithat'la yüz yüze buluşmayı teklif etmişti. Hem iş hem de Burak'ı konuşmak için telefonlarını kapatmışlar ve tekneleriyle denizin ortasında buluşmuşlardı. Mithat viski, Bürokrat ise çay söylemişti. Kısaca havadan sudan muhabbet yaptılar ve ardından da Bürokrat yanında getirdiği dosyayı masanın üzerine koydu. Tekne, dalgalarla biraz sarsılınca Bürokrat masadan düşmesin diye çantayı eliyle tuttu. Ardından gülümseyerek gözleriyle çantayı işaret etti:
"Sizin eleman burada. Çok bir şey yok ama ben bazı notlar aldım. Yazılı bilgi gelmedi."
Mithat kaşlarını çattı. Bürokrat'ın türlü usülsüzlüklerine, görmemesi gereken belgelerin kopyalarını kendisine verdiğine şahit olmuştu fakat ilk defa yazılı belge alamadığı için not tuttuğunu söylüyordu.
"Bu çocuk... Yani Burak Karakış: Eski bir asker. Çok genç, muhtemelen adı soyadı da gerçek adı soyadı değil."
Mithat yerinde doğrularak daha dikkatli dinlemeye başladı.
"Bu ismin ilk araştırılmasını istediğimde bağlantılarım bana bomboş bir sayfa verdi fakat hemen sonrasında Cumhurbaşkanlığı'ndan bir tanıdığım aradı ve Burak Karakış'ı neden sorguladığımı öğrenmek istedi. Buna şaşırdım çünkü araştırmamın haberi çok hızlı uçuruldu. Ben de ona üstü kapalı bir şekilde anlattım. O da benden bir söz aldı. Bana gerekli bilgileri takip edilemez bir hat üzerinden iletti fakat kesinlikle yazılı tutmamam konusunda tembihledi." dedi Bürokrat ve işaret parmağını sertçe çantanın üzerine koydu. "El yazısıyla not aldığım bu bilgiler sana gösterdikten sonra imha edilecek."
"Kim ulan bu çocuk?" diye sordu Mithat şaşkın bir şekilde. Bürokrat, Mithat'ın istediği dozda şaşkınlığa ulaşmaya başladığını gördü.
"Bu çocuk yaklaşık iki sene boyunca devlete hizmet etmiş bir tetikçi. İçinde bulunduğu departmanının adını öğrenemedim, gizli, ancak bir devlet tetikçisi. Milliyetçi duygularla hareket eden bir örgütlenme değil; hedeflerini seçerek imha ediyorlar."
Mithat'ın kafası karışmıştı.
"Nasıl yani? Emir mi seçiyorlar?"
"Aynen öyle. Bunlar asker değil. 'Öl' emri verilmiyor bunlara. Belirlenen hedefi kaldırmak için kişisel istekleri oluyor. Bunlar psikopat."
Bürokrat'ın keyiften gözleri yanıyordu. Mithat bunu görebiliyordu. Muhtemelen çok uzun süre sonra elinin erişemediği bir şeye karşılaşmanın, kendisinin aşamadığı bir macera bulmanın adrenalinini hissediyordu. Mithat böyle şeylerden zevk alan biri değildi henüz.
"Bu çocuk bir bar sahibi, tek başına bir eleman ve belki de şu an bize kan kusturan katili saklıyor olabilir." dedi Mithat konuyu istediği yere çekmeye çalışarak. Bürokrat çayından bir yudum alırken kafasını salladı.
"Belki de. Peki değilse? Eğer değilse ne yapacaksınız?"
"Ne olabilir ki? Zamanında devletin işlerini yapan bir katil olduğunu varsayalım. Biz de onu vurup ortadan kaldırdık. Ee?"
Bürokrat, Mithat'ın salaklığına inanamıyormuşçasına suratına bakıyordu.
"Mithat... Sana çocuğu araştırmaya kalktığımda Cumhurbaşkanlığı'ndaki tanıdığım aradı diyorum. Bir takımın içerisindeymiş bu çocuk, katillerin oluşturduğu bir takımın içerisinde. Sence vuranların peşine düşmeyecekler mi?"
"Düşerler mi?" diye sordu Mithat. "Düşseler de bizi indirebilirler mi?"
"Hepsi gelmez belki de ama Burak'ın intikamını kafaya takan üç-dört kişi yeter. Çünkü bu çocuğa büyük saygı duyuyorlarmış."
"Neden?" diye sordu Mithat artık o kadar da rahat oturamadığını fark ederek. Bürokrat çantasını açtı ve el yazısıyla aldığı notlara göz gezdirdi.
"Bir yıllık eğitim, bir yıllık aktif çalışma dönemi, 79 ölü, arkasında en ufak bir iz bırakmamış. Lakabı Lupus ama takımındaki arkadaşları ona Tırpan diyorlarmış. Sebebini anlamışsındır."
"Azrail'in Tırpanı?"
"Kesinlikle. Kendi isteğiyle de bu ekipten ayrılmış ve bugün işlettiği Koza Bar'da çalışmaya başlamış. Bildiğimiz kadarıyla bir daha o ekipten kimseyle iletişime geçmemiş. Yine de devlet böyle adamlarını korur. Hele kişisel hırslarından dolayı senin veya Diş'in tarafından kişisel hırslarla öldürülürse. Siz yerüstünün vergi veren onurlu adamları değilsiniz." dedi Bürokrat gülerek.
"Bunu senin demen manidar." dedi Mithat az önce duyduklarının yarattığı rahatsızlığı üstünden atamayarak. Fakat Bürokrat bu rahatsızlığı fark etmedi veya oralı olmadı ve Mithat'ın esprisine bir kahkaha patlattı. "Peki askerden sonra neler yapmış? Yani bu bar işi falan... Neler var başka?" diye sordu Mithat. Bürokrat kafasını iki yana salladı.
"Sıradışı hiçbir şey görünmüyor. Sabıka oluşturacak bir eylem yok. Görüp görebileceğin en sıradan insanlardan biri gibi görünüyor. Bir tane kredi kartı var. Düzenli olarak veteriner, petshop, bakkal harcamaları... Bankada çok fazla birikmişi yok, muhtemelen nakitte tutuyor. Sanal alemde en ufak bir izi yok. Sosyal medyası, hiçbir şey... Sadece bazı uygulamalara abone: Spor yayınlarını, filmleri izleyebileceği uygulamalar. Anlayacağın bu eleman tetikçiliği bıraktıktan sonra bir anda oldukça sakin bir hayata geçiş yapmış. Kendi halinde..."
Mithat bacağını sallamaya başlamıştı. İnsanlar her zaman ipuçları bırakırdı ve o ipuçlarında o insanlara karşı kullanılacak bir şeyler mutlaka olurdu. Bürokrat'ın bulamadığı bir şeyi kendisinin bulması neredeyse imkansızdı. Diş'in teorilerine inanmamıştı fakat Burak'ın eski bir tetikçi olması, Barcı Arif'le kendisine dokunan bir olay yaşaması kafasını karıştırıyordu.
"Benim sizden ricam bu çocukla uğraşmamanız. Size bu katili yakalayacak yeterince kaynak ve yetki ayırdım zaten."
Mithat, Bürokrat'ın literatüründe 'rica' ile 'emir'in aynı manaya geldiğini biliyordu. Kısacası 'Ondan uzak durun.' demişti. Bunu neden istediğini de biliyordu. Bürokrat, beraber para kazandıkları yapıyı kurmak için çok uğraşmış ve bu yapının önemli parçalarından birine de Mithat'ı getirmişti. Kendisinin veya yapının başına bir şey gelmesi demek sistemin çökmesi demekti. Özel olarak kendisini önemsemediğini biliyordu.
"Mesaj alınmıştır." dedi Mithat ve konuyu kapattı. Venezuela'dan gelecek malların balkanlara nasıl dağıtılacağını konuşmaya başladılar. Yine de Mithat'ın aklının bir köşesinde Diş'in bu durumdan hiç hoşlanmayacağını bilmenin rahatsızlığı vardı.