itsy-bitsy spider 🕸 peter parker

2.6

Karanlık odasındaki tek ışık olan masa lambasının altında ev ödevi ile boğuşan Gretchen, fark etmeden çevirip durduğu kalemi sıkıca tuttu ve önündeki soruya odaklanmaya çalıştı. Kitabına daha da yaklaştı, okuduğu şeyi anlamadığında böyle yapardı. Ancak pencereden gelen gürültü ile yerinden sıçradı.

Kız arkasına dönmeye cesaret edebildiğinde Peter'ın pencereden girdiğini ve tam anlamıyla sürünerek Gretchen'in yatağı ve duvarın arasına yığılıp kaldığını gördü. Peter, maskesini kafasının üstünden tutup bir kenara fırlattı ve hırıldayarak düzensiz bir şekilde nefes almaya devam etti.

Gretchen telaşla yerinden kalktı ve loş ışıklı odada gözlerini kısarak Peter'ın yanına gitti. "Peter, ne oldu? Saat gecenin on ikisi."

Çocuk hiç konuşmadı ve yakasından tutarak kostümünü sol omzundan beline kadar sıyırdı. Göğsünün tam altında, midesinin hizasında kocaman, derin bir çizik vardı."Gretchen, lütfen yardım et." Karnı yükselip alçalırken yüzü istemsizce geriliyor, mimikleri değişiyordu. "Yalvarırım acele et"

Gretchen tüm kaslarının kasıldığını hissetti. Yara gerçekten çok kötü görünüyordu üstelik kanaması da azımsanacak gibi değildi. Kız yutkundu ve konuştu "B-ben hemen bir şeyler getiriyorum nefes al ve uyanık kal. "

Gretchen odasının kapısını yavaşça çekip çıktı ama bu stresten dizlerinin titremediği anlamına gelmiyordu. Banyodan pansuman malzemelerini ve kanamayı durdurmak için steril bez alıp odasına döndü. Peter sıkıca gözlerini yummuş bekliyordu.

Gretchen konuşmadan Peter'ın uzattığı bacaklarının yanına çöktü. Pansuman malzemelerini komodinin üstüne bıraktı ve bezi yaranın üstüne bastırdı. Elini Peter'ın karnından çekmeden çocuğun suratına baktı. Dişlerini kıracak gibi sıkıyor ve gözlerini ayırmadan karnındaki yarığa bakıyordu.

Gretchen en sonunda kanamayı durdurabilmişti. Kucağındaki kanlı bezleri bir kenara koydu ve pansuman malzemelerine uzandı. Pamuğu tampon hareketlerle Peter'ın yarasına bastırırken adının söylendiğini duydu.

"Gretchen" kız kafasını kaldırdı ve Peter'a baktı. Bu sefer Peter, karnına bakmıyordu tam olarak Gretchen'in gözlerinin içine bakıyordu.

Ve Gretchen, Peter'ın dudaklarını kendikilerinin üstünde hissetti.

Gretchen yanağında Peter'ın elini de hissedince fark etmeden elindeki pamuğu yaraya biraz fazlaca bastırdı. Hızlıca elini çocuğun karnından çekti. Refleks olarak dudağını dişlemişti ama bu durumda dişlediği dudak kendiki değil Peter'ınki olmuştu. Telaşla çocuktan ayrılan kız arkasını döndü ve konuştu. "Sanırım biraz daha pamuğa ihtiyacımız olacak."

Peter ise dudağını yaladı ve gülümsedi. Çünkü Gretchen'in bunu kızaran yüzünü gizlemek için yaptığını biliyordu.