Gretchen, Peter'ın kıyafet dolabını karıştırıp gözüne bir kaç tişörtü kestirmişti ki yatağa fırlattığı telefonuna bir bildirim geldi.
Peter: GELDİM
Kapıyı açman gerek
Fazla zamanımız yok May beni görmeden odama geçmeliyiz
Gretchen: ugggghhh peterrr
gerçekten yine ne haltlar yiyorsun merak ediyorum
geldim
Kız kapıyı açmaya giderken May'e bakmayı da akıl edebilmişti. Mutfakta bir yemek videosunu izlerken aynı zamanda da videodakileri yapmaya çalışıyordu.
Yeterince meşguldu.
Gretchen kapıyı açtığında Peter ve kucağındaki sırılsıklam olmuş köpek yavrusu ona bakıyordu. Peter havlama ihtimaline karşı köpekçiğin suratını göğsüne bastırdı ve hızlı adımlarla odasına geçerken May'e seslendi. "May Hala ben geldim ama hemen odama geçiyorum ki sırılsıklam olan üstümü değiştirebileyim." Peter hızlı adımlarla odasına girerken köpeğe sarılmadığı eli ile de Gretchen'i bileğinden tutup odanın içine çekmişti.
Islak köpek, ıslak Peter ve Gretchen bir süre birbirine baktı. Anlamsız bakışmayı minik köpek havlayarak bozmuştu. Peter telaşla öksürmeye başladı. "Ah galiba hasta olacağım! " Gretchen kaşlarını çatmış bir şekilde çocuğun ne yaptığını anlamaya çalışırken havlamayı ört bas ettiğini kavradı. Gretchen gerçekten gülmemek için kendini çok zor tutuyordu.
"Neden eve bir köpek getirdin?"
"Bilmiyorum."
"Peter her gördüğün köpeği kucaklayıp eve getiremezsin."
"Biliyorum."
Gretchen kollarının iki yana açtı ve bir cevap beklercesine Peter'a baktı.
"Happy beni bu gün evin önünde bırakmak yerine caddenin en başında bıraktı. Ve bu , kafasını yere koyup şaşkınlıkla ikisinin tartışmasını izleyen köpeği iki eliyle işaret etti, bu ÇOK güzel şey beni evin girişine kadar takip etti."
Gretchen en sonunda kendini tutamadı ve kahkahalarla gülmeye başladı. Peter, bir süre Gretchenin neden güldüğünü anlamak için kendini zorladı ama o da kendine yenik düştü. İkisi de, ortada hiçbir neden yokken yerlere yatarcasına bağıra bağıra gülüyordu.
"Ah, şu yemeği asla yapamıyorum inanın şu an kahkahalarla gülmeye çok ihtiyacım var. " May hala birden Peter'ın odasına dalmasıyla ikisinin de sesi kesildi. Peter ve Gretchen, annelerinin en sevdiği vazoyu kırmış iki yaramaz kardeş gibi birbirlerine bakıyordu.Gretchen hala sırıtıyordu. Peter'ın yanakları da gerek gülmekten gerekse yağmurdan kıpkırmızı olmuştu. Peter gerçekten köpeği saklayabileceğini düşünerek bir adım yana kaydı ve köpeğin önüne geçti. Tam konuşmak için ağzını açmıştı ki minik köpekçik yeniden havladı.
Peter pişmanlıkla susarken Gretchen tekrar kahkahalara boğulmuştu.
•••
beni bu bölümü yazmaya iten sayfaları da buraya bırakmak istiyorum 🤧💕💕
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
