Nadat ik werd meegesleept door Kili, voor mijn o-zo-belangrijke training, wist ik te ontsnappen aan zijn ingewikkelijke trainingoefeningen en liep mijn kamer weer in. Ik laat mijn trainingskleding aan, want ik heb nu totaal geen zin in een jurk. (Nooit eigenlijk, maar het leek me nu nieteens handig op mijn "ontdekkingstocht") Snel graaide ik mijn kaart uit de ladekast en liep rustig door de gangen. Oké, wie hou ik voor de gek, ik rende door de gangen en hoopte dat ik iets geweldigs zou gaan zien. Toen ik voor de goede deur stond viel me iets op. De deur had geen deurklink... Waarom had die deur geen deurklink? Om mensen buiten te houden, lijkt me logisch, maar hoe kan de koningin, die weer wat er in deze kamer is, nou deze kamer binnen komen? Of ik het een spreuk? Ik keek om me heen. De gang was leeg en niemand was bij me in de buurt, vertelde de kaart mij.
Ik ging met mijn hand over de houten deur. De deur zag er het zelfe uit als de andere deuren, gemaakt van donker hout met kleine gouden bloemetjes op de deur geschilderd met goudkleurige verf. Ik bekeek de muur naast de deur en de vloer, maar ik zag nog geen aanwijzing over hoe ik deze kamer binnen kom. Toen keek ik naar het plafond. Daar, helemaal bovenaan zat een klein gat, te klein om erdoorheen te kunnen gaan. Ik vloog naar het gat en keek erdoorheen. Ik kon niet veel zien, maar ik zag een paar grote poorten, eentje was zo wit als sneeuw en had sierlijke, kronkelende lijnen erop, waarschijnlijk van goud. Ook groeiden er een paar bruinkleurige bloemen aan de twee voetstukken van de poort. In het midden van de poort stroomde een dun lila-gekleurd stroompje water. Zou dat een dimensie-poort zijn? In één van mijn geschiedenislessen hadden we het over dimensies en hoe je in die verschillende dimensies.
Dat leverde dus helemaal niets op, tenminste, het leverde nóg niets op. Als ik een manier weet te vinden om binnen te komen, dan kan het misschien iets opleveren. Maar een deur kan niet open zonder een deurklink! "Wat is er?" Kate zit tegenover me aan tafel. Ik wou bezig gaan met leren uit het boek wat Elysia me had gegeven, maar mijn gedachtes bleven maar steeds afdwalen naar die deur zonder klink. "Niets." zeg ik. Ik glimlach eventjes naar haar en probeer me weer te verdiepen in mijn boek. "Hey schat!" hoorde ik Damian zeggen en niet veel later voelde ik twee brede armen rondom mijn middel. Damian trok me op zijn schoot. Soms vergeet ik hoe sterk hij wel niet is. Ik bedoel, ik ben 1 meter en 75 centimeter en weeg ongeveer 64 kilogram. Natuurlijk ben ik niet ongelukkig over mijn gewicht, aangezien het een gemiddeld geweicht is en ik zie er niet bepaald uit als Dikkertje-Dap, maar Damian tilt me zo op, zonder enige moeite. Dat ik zeker wel een aplausje waard. "Wat is er?" vraagt Damian. Ugh.. Hij nu ook al? "Je ziet er moe uit.." zegt Flora bezorgd, terwijl ze net binnen is gekomen en haar hand vastgeplakt aan die van Duncan. "Ik ben ook moe." zeg ik en dat is niet gelogen, ik ben extreem moe. Ik probeer me los te maken uit de armen van Damian met moeite, veel moeite. "Ik ga slapen.." zeg ik en gaap. Ik draai me op en loop naar mijn slaapkamer. Ik voel mijn oogleden al zwaar worden.
"Hey.." hoorde ik iemand zacht fluisteren. Half slapend draai ik me om en zie Damian in de deuropening staan. Ik ga rechtop zitten. "Het is tijd voor training!" schreeuwd Casper, die net Damian aan de kant duwde, mijn kamer binnen stormde en het licht meteen aandoet. Ik bescherm mijn ogen tegen het onverwachte, velle licht. "Het is midden in de nacht!" schreeuw ik. Casper begint me uit mijn bed te trekken. "Dat is de bedoeling, Gekkie." zegt hij en wrijft mijn haar nog erger in de war door er met zijn hand doorheen te gaan. "Ik heb al getraind met Kili vandaag.." zeg ik vermoeid en half slapend. "Nee, dat niet. We gaan je leren om een demoon te zijn." zegt Damian die inmiddels naar me toe kwam om me te ondersteunen, aangezien ik heel slecht met evenwicht ben als ik half slaap. "Watte?" zeg ik. Heel charmant, Demi.. Gewéldig gewoon... "Tot zo, Chris en Kili gaan ook mee." zeg Casper en liep mijn kamer uit. Ik begin nu een beetje wakker te worden. "Je moet leren om een kind van de Maan te zijn. Het is volle Maan, dus als je niet met ons mee gaat jagen, verlies je veel te veel kracht." zegt Damian en hij laat me los, aangezien ik nu rechtop kan staan. Ik snapte serieus niets van wat hij daarnet zei, maar toch loop ik naar mijn kast en pak mijn trainingskleding. "Nee, je moet vandaag mooiere kleding aandoen, dan is het trainen makkelijker.." zegt Damian. Ik kijk heb verward aan. Moet ik in een opgedofte jurk trainen? Damian kapte een setje bij elkaar en duwt me de badkamer in en sluit de deur voor zich. "Niet te lang, want die groep wil vertrekken, nu de nacht nog helder is." hoor ik heb schreeuwen vanuit mijn kamer. Ik kleedde me snel om en deed een heel klein beetje mascara op.
"Wat doen we nu eigenlijk?" vraag ik sukkellig aan derest. "Jagen." zegt Chris snel. "Kijk. De perfecte prooi." zegt Xander grijnzend en ik volg zijn blik. er staat één jongen bij en derest zijn meisjes, dat groepje is in totaal met z'n zessen. Evenveel als wij. "Neem de tijd om jezelf extra charmant te maken, want daar is een groep van drie Selkies en drie weerwolven." zet Duncan grijnzend en hij loerd naar de groep jongeren. Ik gok hen ongeveer even oud als Casper en Damian. "Oké, hier is de verdeling," begint Casper, "Demi, jij neemt de weerwolf jongen, voor Duncan de selkie met rood haar, voor Xander de weerwolf met krullend bruin haar, voor mij de selkie met kort bruin haar, voor Damian de selkie met stijl blond haar en voor Chris de weerwolf met blauw haar." Het was handig dat iedereen in dat groepje jongeren iets herkenbaars aan hun uiterlijk hadden, waarmee we ze dus uit elkaar kunnen houden. "Wat moet ik nou eigenlijk doen?" vroeg ik, want het was me nogsteeds niet duidelijk wat ik hier nou percies deed. Duncan sloeg zich voor het gezicht, alsof ik net de meest domme vraag ooit stelde. "De bedoeling is dat jij de weerwolf jongen zo ver krijgt dat hij je probeerd te zoenen. Jij moet snel reageren door hem tegen een muur. of zoiets, te duwen en je tanden in zijn nek te drukken. Daarna zuig je zijn bloed op." zeg Xander met een enorme grijns op zijn gezicht. Gadverdamme! "Het is lekker, ik zweer het.." zegt Damian en laat zijn vertrouwelijke blik in zijn ogen zien. "Doe het, Demi, anders ben je in levens gevaar.." zegt Casper, met een klein beetje angst in zijn ogen. Ik zuchte diep, maar ging toch meedoen aan dit vieze en belachelijke plan. Ik voelde met mijn tong aan mijn hoektanden, ze waren puntig, maar niet vampier-puntig. "Maar mijn tanden krijg ik onmogelijk in zijn nek." zeg ik en hoopte erop dat ze de missie zouden afblazen en me een soort nep-bloed zouden geven wat ook goed zou zijn geweest. "Hier, ruik eraan." zegt Damian en haalt een flesje met donkerrood vloeistof erin. "Is dit bloed?" vroeg ik met een vies gezicht. "Soortvan. Dit spul is veel sterker en stimuleerd de groei van je hoektanden. Ik haalde het kurkje van het flesje eraf en rook er voorzichtig aan. Het rook opzich niet zo heel slecht en al snel voelde ik kippenvel over mijn hele lichaam gaan, van mijn nek tot mijn tenen. Ik trilde een beetje en staarde, zonder dat ik het echt door had, naar het flesje bloed. Ik voelde mijn hoektanden wat langer, breder en puntiger worden. "Mooizo." zegt Damian en ik keek op na mijn korte concetratie op het flesje bloed. Ik voelde voorzichtig aan mijn tand, het voelde heel raar... Ik denk dat ik er maar aan moet wennen. Damian glimlacht zijn tanden bloot. Zijn tanden zijn iets langer dan de mijne, maar dat komt omdat mannan atlijd langere tanden hebben dan vrouwen bij kinderen van de Maan. "Laten we wat bloed gaan drinken!" zegt Xander ik staat bijna te springen. Ik snap niet helemaal waarom hij zo opgewonden zit te doen, maar ik moet toegeven; ik heb ontzettend veel zin in een slokje bloed..
Extra lang hoofdstuk deze keer!! :D Als je nog tips hebt of ideeën, laat ze weten!! Mijn deadline voor het volgende hoofdstuk is vrijdag, 23:59. Hopelijk hou ik me aan mijn deadline!!! ;) Love You! Xxx
