Hoofdstuk 3.

29 3 1
                                    

We komen aan bij de flat. De bovenste helft van de flat ligt naast de onderste helft. "We hebben wel heel wat gemist." zeg ik tegen Lauren. Dave loopt naar de ingang van het gebouw en loopt naar binnen. Als ik en Lauren dat zien rennen we achter hem aan. "Dave, misschien is het gebouw wel explosief ofzo! Ik wil niet dat we alsnog dood gaan!" roep ik hem achterna. Hij staat bij de balie - waar niemand achter zit - en pakt de telefoon. Hij tikt snel een nummer in en houdt de hoorn tegen zijn oor. Na een paar tellen legt hij de hoorn teleurgesteld neer. Hij kijkt me recht in de ogen. Geen enkel bereik. De telefoon geeft geen signaal aan. Ik gil en leg mijn handen tegen mijn oren. Lauren rent naar me toe en slaat haar handen om me heen. "Caty! Caty! Wat gebeurt er? Wat is er?" roept ze ongerust door mijn gegil heen. Ik stop met gillen maar de tranen lopen nog over mijn wangen. Even later haal ik mijn handen van mijn oren. "Ik... Ik... Ik hoorde Dave in mijn hoofd..." snik ik. Ik slik en ik kijk Dave aan. Hij knikt. Ik weet het. Ik weet hoe dat moet. Ik kan het jou ook leren als het moet. Maar schrik niet, want ik ben het maar. Als je elke keer begint te gillen wordt het een beetje vervelend. Verbaasd kijk ik hem met rode ogen aan. Is dit een gave? denk ik. Ja. Maar het is heel simpel. Het zal wel te maken hebben met die glinsteringen. is zijn antwoord. Ik kijk Lauren aan. Ze is bleek en ik zie tranen in haar ogen. "Het gaat weer... Denk ik. Dankje." zeg ik. We lopen even later weer naar buiten en we gaan op een stoeprand zitten tegenover het verwoeste gebouw. Ik zucht diep en kijk even naar Dave. Hij kijkt terug en ik zie de glinstering ook in zijn ogen. De blauwe speciale glinstering omhult zijn gezicht. Ik denk dat die glinstering extra helder wordt als we via onze gedachten praten. Want ik zag zonet jouw grijszwarte glinstering oplichten toen ik je hoorde. Ik kijk hem doorzoekend aan, en zie dat de glinstering minder wordt nu ik hem niet meer hoor. Ja dat klopt wel bij jou. De glinstering werd erger net, en is nu weer minder. Ik grijns. Hij hoeft me tenminste niet te leren om via gedachten te communiceren. Wauw, we komen er wel achter wat dit allemaal is. Ik kijk hem diep in zijn ogen. Ik merk gelukkig net op tijd dat ik naar voren neig te buigen, en wend snel mijn hoofd af. Hij is hot, verschrikkelijk hot. Maar ik kan dit niet doen in de buurt van Lauren. Ze heeft het al erg genoeg. Ik sta op, loop het gebouw binnen en loop naar de keuken. Mijn moeder heeft hier ooit gewerkt, en toen kwam ik hier vaak. Lauren komt me achterna. "Caty wat doe je?" vraagt ze. Ik open de koelkast en pak een brood, een paar pakken drinken, een pak met tien breakers en een pak koeken. Ik stop het in een plastic tas, en draai me om naar Lauren. "Lauren, ik weet niet hoelang we hier zitten en of er nog iemand is die ons helpt. Ik wil graag proberen zo lang mogelijk te overleven, en gezien ik mijn maag voel knorren bedacht ik me dat dat één van de overlevingskunsten is." Ik loop langs haar heen naar buiten en geef een breaker aan Dave en neem er zelf één. Als Lauren weer buiten komt geef ik haar ook een breaker. Ze gaat stil naast me zitten en kijkt me niet aan. Ik pak haar hand maar ze geeft en gil en trekt haar hand snel terug. "Je bent echt facking heet! Auw. Dat deed pijn!" zegt ze. Haar stem slaat over. Ze voelt aan mijn voorhoofd. "Caty, dit is niet gezond. Je brandt!" Ik kijk haar aan. Blijkbaar had ze niet gezien dat ik zonet dat vlammetje in mijn hand liet zweven. "Ik voel me prima, trek het je niet aan. Het is niet ernstig." ze kijkt me onderzoekend aan. "Caty, je ijlt. We gaan nu naar mijn huis." ze pakt mijn hand en trekt me omhoog. Als ze los laat zie ik nog maar net dat haar hand knalrood is. Misschien moet ik maar handschoenen gaan dragen. Dave loopt achter ons aan. Ik denk dat het in verband staat met jouw vlammetje en mijn druppel. Ik weet waar hij het over heeft. Ik knik bijna onmerkbaar naar hem. Hij heeft gelijk. En dat weet hij.

__________________________________

Heey lezers.

Super dat jullie mijn boek lezen! Ik zou graag willen weten wat je er van vindt. Negatieve reactie's en tips zijn ook welkom natuurlijk.

Xx Niesjen_X

Vote,

Read,

Comment,

En love books

No way backWaar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu