In my head - L.H.

hoofdstuk 1

P.O.V. Naomi

Nadelen aan vliegen in een vliegtuig: Je wordt er misselijk van, je houdt er een jetlag aan over en het vliegtuig voedsel is smerig. Voordelen die zijn er bijna niet. Gelukkig had ik mijn telefoon en een stapel tijdschriften. En ik vloog eerste klas naar Londen! Met dank aan m'n grote broer Zayn. Het is maar een uurtje vliegen, maar ja. Ik ga eindelijk de mede bandleden van mijn broer ontmoeten en ik mocht misschien met hun mee op tour. Ik pakte de bovenste tijdschrift van de stapel naast me en keek naar de voorkant. En ja hoor, het maakt niet uit welk tijdschrift ik open sla of al uberhaupt naar de voorkant kijk. Er staan sowieso iets in over One Direction. Ik was blij dat het zo goed ging met m'n broer en de band.

Na drie tijdschriften te hebben gelezen en een zakje geroosterde vliegtuigpinda's te hebben opgegeten, zette ik mijn muziek op shuffle en deed ik mijn oortjes in. Het eerste liedje wat erop kwam was Diana van One Direction. Ik keek uit het raam en neuriënde het refrein zachtjes mee. Who cares als iemand me hoort!

Ik stond buiten het vliegveld te zoeken naar de auto die me zou ophalen. Ik keek op mijn horloge en werd een beetje ongeduldig. Zayn zou hier al klaar staan had hij gezegd. Opeens kwamen er twee grote armen om me heen vanachter. Ik gilde het uit. 'Zayn!' We konden niet stoppen met lachen. 'Hallo zusje! Ik heb je gemist.' Ik draaide me om en Zayn gaf me een dikke knuffel in de lucht en zette me daarna voorzichtig weer neer. 'Ik jou ook, Zayn.' We liepen met z'n tweeën naar de auto. Zayn hielp me met mijn koffer. Volgens hem had ik er allemaal bakstenen in gedaan. We stapten in de auto en reden weg.

Zelfs de snelwegen in Engeland vond ik bijzonder. Vooral het rare gevoel dat ik had toen we aan de verkeerde kant van de weg reden, dacht ik dan. Zayn bracht me naar zijn oude appartement, waar ik nu mag wonen, want hij en Perrie hebben samen een huis niet ver van het appartement vandaan. Toen we er aankwamen liep ik door elke kamer om te kijken hoe alles eruitzag. Het was allemaal al een beetje leefbaar ingericht met dank aan Perrie, anders moest ik meteen zorgen voor meubilair. De meeste dingen waren van mijn oude kamer in Nederland, die hier al naartoe waren verhuisd. Zayn schonk twee glazen in met cola en ging op de bank tv kijken. Ik daarentegen pakte mijn tassen uit en legde alles op de goede plek.

Ik liep de woonkamer in en zag dat Zayn op zijn laptop naar filmpjes op Youtube zat te kijken. Ik keek vanachter de bank mee naar een paar gevaarlijke stunts die hilarisch misliepen. Elke keer als er iemand viel hoorde je Zayn zijn stem wel. Allemaal kreten zoals 'Auch', 'Owh' en 'Aiiii' kwamen uit zijn mond. Ik grinnikte zachtjes om elke reactie van Zayn. Hij merkte het net pas en keek me boos aan. 'He, niet pesten!' En hij sloeg in het rond en deed zijn vechtende meisjes interpretatie na. Ik kon niet stoppen met lachen en moest de bank stevig vast houden om niet op de grond te donderen. Zayn weet altijd hoe hij je aan het lachen moet krijgen.

Een paar video's later gaf Zayn zijn telefoon een melding. 'O, een sms'je.' riep hij vrolijk, alsof hij nooit een sms'je krijgt. Zayn haalde zijn telefoon uit zijn broekzak. Ik stond ondertussen de dooie bloemblaadjes van de planten af te plukken, zodat het er wat vrolijker uitzag. Zayn mompelde de tekst voor, maar ik verstond er niks van. 'Zayn als je je mond tijdens het praten opendoet versta ik je beter.' grinnikte ik. Zayn gooide een klein blauw kussentje naar achteren, maar hij gooide helemaal scheef, uiteindelijk kwam de kussen op de vloer rechts van me terecht. 'Mis!' meldde ik hem. 'Ah shit.. , maar Niall heeft me een link gestuurd van een nieuwe band.' 'O cool, laat eens horen?' Ik liep weer naar de bank toe. Zayn plakte de link in safari en startte het liedje. Ik sloot mijn ogen en verwachte geschreeuw en hoge gitaar akkoorden, maar er kwam juist het tegenovergestelde. Iets wat ik eigenlijk niet had verwacht voor een band. 'Dit is de band 5 seconds of summer het nummer heet Heartbreak Girl.' Legde Zayn uit. 'Een Australische poprockband.' Ik knikte geïnteresseerd en keek naar de video, ookal kwam alleen de lyrics en een paar foto's van de jongens van de band in beeld. Ik bewoog rustig mee op het tempo van de muziek. 'You like it?' vroeg Zayn die mij lachend aankeek. Natuurlijk wist hij dat ik het leuk vond, want het tijdens het tweede refrein neuriënde ik vrolijk me. 'Of course!' zei ik vrolijk op mijn meest engelse accent. Na het nummer ging ik naast Zayn op de bank zitten.