In my head - L.H.

hoofdstuk 6

P.O.V. Luke

We waren de hele dag onderweg in de bus met een paar pauzes tussendoor. Verder reden we de hele dag door naar de staat Maine waar we onze eerste concert gaven van de tour. Ik had één oortje in en luisterde naar de nummers die we morgenavond zouden spelen. Naomi zat naast me op haar telefoon en het was een hele tijd rustig in de bus, op de andere jongens na die af en toe aan het praten waren. Waarom had ik eigenlijk gevraag of ze naast me kwam zitten als ik toch niks zei? Het is wel beter dan alleen zitten toch? Ik leunde naar Naomi en keek wat ze op haar telefoon zat te doen, Temple run. Het spel dat niemand meer speelt is ze nu aan het doen. Ze verveelt zich blijkbaar behoorlijk. 'Temple run, really?' vroeg ik verbaasd. 'Wat is daar nou weer mee?' vroeg ze lachend. 'Dat spel is verboden om te spelen. Je wordt zometeen uit de bus verbannen.' Ze moest lachen om mijn grappen, waardoor ik helemaal warm werd vanbinnen. 'Ik vind het eerlijk gezegd een heel leuk spel meneer Hemmingsikweetallesbeter.' We zaten een tijdje te lachen, totdat Calum ergens aan de andere kant van de bus zijn meidenstemmetje opzette. 'O Luke.' zei hij luid en maakte domme smakgeluidjes. Ik pakte mijn lege flesje en gooide hem raak op zijn hoofd. Ik schaamde me wel een beetje om Calum, blijkbaar hoorde hij net alles.

Ergens achterin de bus stond onze manager op die zich aan de mensen voorstelde die hij nog niet kende. Hij liep ook naar Naomi om zich voor te stellen. 'Hallo, ik ben de internationale manager van 5 Seconds of summer Jim.' en hij schudde Naomi haar hand. Hoe kan Jim zo netjes blijven? Dit is een tour, have fun! Naomi stelde zich ook snel voor. Michael herhaalde Jim zijn zin op een deftige toon, waardoor Jim met zijn ogen rolde. Jim was een van de leukste managers als het goed ging, maar als iets niet zo ging zoals hij het wilde, dan werd hij heel erg boos. Jim liep naar de buschauffeur. Ik hoopte dat hij vroeg wanneer we bij het eerste restaurant komen, zodat we kunnen eten. Tijdens die gedachtes rommelde mijn buik vreselijk. 'Zo krijg jij geen eten thuis ofzo?' vroeg Naomi die mijn buik blijkbaar ook hoorde. 'Dat is eigenlijk altijd zo als ik honger heb.' gaf ik toe. 'Mensen, mensen attetie.' klonk er door de bus. Jim stond voor met een microphone in zijn hand. 'Zingen! Zingen! Zingen!' moedigde Louis en Ashton hem aan. 'Ik ga niet zingen voor jullie, maar ik kondig even aan dat we zometeen bij een wegrestaurant stoppen om wat te eten.' Iedereen begon te joelen. en boven het geschreeuw maakte Jim zijn zin nog af. 'Dus dure spullen enzo niet in de bus laten.' en hij deed de microphone weer uit. Ik pakte mijn eastpack maar, waar mijn macbook en koptelefoon in zaten en deed hem alvast om mijn rug. 'Je kan niet wachten om te gaan eten he?' vroeg Naomi. Ik knikte hevig met mijn hoofd.

P.O.V. Naomi

Luke was eigenlijk een hele aardige jongen. Een tijdje dacht ik dat hij helemaal geen humor had, maar toen hij schrok omdat ik Temple run speelde kwam ik erachter dat hij wel humor had. Luke en ik hebben al vanaf vijf uur in de middag tot elf uur in de avond naast elkaar in de bus gezeten. Tijdens de pauze in een wegrestaurant zaten we zelfs naast elkaar. Het maakte mij helemaal niks meer uit. Hij was super gezellig en we waren erg naar elkaar toe getrokken, ookal maakten de andere veel grapjes erover, maar dat gebeurt al snel als er een meisje meegaat op de tour.

We stonden nu bij de receptie van ons hotel te wachten totdat we onze sleutels kregen. De meeste jongens gingen in tweetallen en ik kreeg een kamer voor mezelf. We liepen met z'n allen naar de lift en zochten onze kamers op. Mijn kamer was de een na laatste dus ik moest de hele gang doorlopen om naar mijn kamer te gaan. Eindelijk op mijn kamer liet ik me meteen op mijn bed vallen. Ik sliep nooit zo vaak in hotels dus ik heb het wel een beetje gemist. Ik stond na een kwartier op en liep onder de douche door. Na het douchen trok ik mijn pyjama aan, dat bestond uit een joggingbroek en t-shirt van Zayn. Ik klom mijn bed in en deed mijn ogen al snel dicht.

Ineens werd ik wakker gemaakt door gitaarklanken. Ik keek op de klok en zag de felle cijfers "03:23". Wie speelt gitaar om $#%^^%@ bijna half vier? Ik trok de dekens van me af en liep de gang op. Het geluid kwam uit de allerlaatste kamer. Ik klopte boos op de deur. Ik moest en zal mijn slaap nodig hebben. Het werd eindelijk stil in de kamer en ik hoorde iemand naar de deur lopen. De deur ging open en Luke zijn hoofd kwam tevoorschijn. 'Hey, nog steeds wakker?' en hij bekeek me van top tot teen. Ik besefte me dat ik in mijn lelijktse pyjama stond. 'Nee, ik werd net wakker gemaakt door jou en je gitaar.' Luke keek schuldig naar de grond. 'Woeps...' zei hij snel. In het begin was ik chagerijnig, maar nadat Luke zo schuldig keek begon ik te glimlachen. Ik keek over Luke zijn schouder of er nog iemand binnen was, maar ik zag niemand. Luke zag mijn blik en antwoordde die meteen. 'Ik kon een kamer voor mezelf nemen. Dan kon ik nog oefenen op mij gitaar.' legde hij uit en ik knikte snel. 'Maar ik stop nu wel. Ik moet zelf ook maar eens slapen eigenlijk. Sorry dat ik je wakker maakte.' en ik antwoorde al snel dat het goed was, maar voordat Luke de deur had dichtgedaan zag ik dat mijn hotelkamer dicht was en ik was mijn sleutel binnen vergeten. 'Luke wacht!' zei ik snel en ik bonsde op de deur. Hij deed hem weer open en keek me vragend aan. 'Ik heb mezelf soortvan buitengesloten.' zei ik maar kort. 'Slim hoor Naomi.' Grinnikte hij en ik probeerde nep te huilen. 'Awh niet huilen. Je kan bij mij slapen als je wil en dan kunnen we morgen de receptie erbij halen.' stelde hij maar voor. 'Echt? Dankje dankje, dankjewel.' en ik stond een tijdje versteld met mijn handen voor mijn mond, omdat ik me vreselijk schaamde voor mijn domme actie. Hij stapte naar achteren zodat ik naar binnen kon. Alle lampen waren nog aan en Luke zijn gitaar en laptop lagen op het bed. Ik keek op de laptop en zag een tekst uitgetypt. Het was een tekst van een liedje dacht ik. 'Dat is voor een nieuw nummer.' zei hij er snel bij toen hij me naar de tekst zag kijken. Ik keek van de gitaar naar Luke en wees naar de laptop. 'Zou je een stukje willen spelen.' vroeg ik toen ik op het uiteinde van zijn bed ging zitten. Luke keek twijfelend naar de tekst en begon de laptop langzaam dicht te klappen. 'Alsjeblieeeeeeftt??' vroeg ik lief. 'Oke dan.' en hij deed zijn laptop weer open en pakte zijn gitaar en ging naast me zitten. Hij draaide de laptop zijn kant toe en gniffelde. 'Ik ken de tekst nog niet zo goed. Ik heb het namelijk net geschreven.' en hij bloosde. Natuurlijk vond ik dat niet erg. Hij begon met een stukje gitaar en begon toen met zingen.

Throwing rocks at your window at midnight

You met me in your backyard that night

In the moonlight you looked just like an angel in disguise

My whole life seemed like a postcard

You were mine for a night

I was out of my mind

You were mine for a night

I don't know how to say goodbye

Making all our plans in the Santa Cruz sand that night

Thought I had you in the palm of my hand that night

Screaming at the top of my lungs til my chest felt tight

I told myself that I'm never gonna be alright

You had me wrapped around your finger

I'm wrapped around your finger

I'm wrapped around your finger

I'm wrapped around your finger

I'm wrapped around your finger

I'm wrapped around your finger

I'm wrapped around your finger

I'm wrapped around your finger

En hij speelde nog een stukje met de gitaar. Mijn ogen waren de hele tijd op hem gericht. Luke merkte de stilte. 'Verder ben ik nog niet gekomen.' zei hij schuldig. Ik klapte in mijn handen en keek hem trots aan. 'Weetje wel hoe knap het is als je gewoon al een liedje kan bedenken?' Hij trok zijn schouders op en lachte. 'Nope.'

Ik keek naar de klok. Het was nog maar vier uur en ik lag gespannen in Luke zijn bed. Luke trok zijn shirt en broek uit en kwam naast me onder de dekens liggen. 'Als je wilt dat ik een broek aan doe ofzo moet je het zeggen he.' zei hij toen ik naar hem staarde. Ik draaide snel mijn hoofd om alsof ik helemaal niet naar hem had gekeken en knikte. We staarden beiden het plafond en Luke zuchtte. 'Ik kan niet slapen.' bekende Luke. 'Ik ook niet.' antwoordde ik. Ik zou echt niet kunnen slapen bij een onbekende jongen in bed, vooral niet naast Luke Hemmings.

Naomi en Luke under the covers!!! whoop! whoop! *grijnzende smiley*

Luisteren naar 5sos en schrijven tegelijk is $*&#^@! moeilijk! :p - Ik zing de hele tijd mee en merk later pas dat ik niet eens wat schrijf.... Hebben jullie dat ook????

Comment en Vote pleasseee!