Savaştan;
Çakmak istedi bende hayır dedim ve dışarı çıkıp kapıyı kilitledim. Bana alışıcak, hatta beni sevicek buna inanıyordum.
Nazlıdan;
Sigarasızlıktan artık başım ağrımaya başlamıştı. Savaştan beni bu hale getirmesinin hesabını ona ödetecektim. Bu yaptıklarına sonradan çok pişman olucaktı.
Dura dura canım çok am çok sıkılmaya başlamıştı, bende birazcık odayı karıştırmaya karar verdim.
İlk olarak dolapları karıştırdım fakat ilgimi çekebilecek hiç bir şey yoktu. Gardropta zaten Savaşın kıyafetleri vardı onun için bende biraz kitapların olduğu raflara bakmaya başladım. Daha sonra da rafın yanında üst üste duran kutulara bakmaya başladım. İlk olarak mavi bir kutuyu açıp içine baktım. Kutunun içerisinde bir tane pembe renkli bir bebek elbisesi vardı. Elbise aşırı derece güzeldi. Savaş belki de akrabasına, tanıdığı birinin bebeğine almış olabilirdi bu elbiseyi. Cidden çok zevkliydi bu konuda.
yere uzandım ve ellerimi yatağın altına doğru uzattım. Elim bir kutu gibi bir şeye değdi hemen ayağı kalkıp yatağın altındaki kuyuyu alıp çıkardım. İşini yavaş bir şekilde açtığımda İçerisinde bir çok resim gördüm. Resimlere baktım ama sıradan Savaşın öyle birileriyle çekindiği resimler vardı. kutunun içindekilere bakarken kutunun altında bir göz olduğunu gördüm. Hemen o gözü açtım, içinde bir zarf vardı içini hemen açıp baktım. Bu resimlerin hepsi benim küçüklük, şimdiki halimle olan resimlerimdi ama bunların burada ne işi vardı ki? bunları Savaş nereden bulmuştu? Şimdi ki halimle olan resimlere baktığımda bu fotoğrafların 1,2 sene öncesine ait olduğunu anladım. Ne yani savaş beni 1,2 sene öncesinden beri beni tanıyormuydu yani.
Cidden çok şaşırmıştım.
Bir anda kapı açıldı ve içeriye Savaş girdi önümdeki kuruyu görünce bana bakıp;
" Demek herşeyi öğrendin" dedi. Neyi öğrenmeliydim cidden anlayamıyordum.
" neyi Savaş ? ben anlamadım"
" Seni küçüklükten beri sevdiğimi, tanıdığımı" dediğinde aşırı derece şaşırmaya başlamıştım nasıl yani şimdi beni küçüklüğümden beri
tanıyor muydu? Bi de seviyorum demişti bu olanlar doğru muydu yoksa şaka falan mı yapıyordu.
" Beni nerden tanıyosun?" Dediğimde yanıma gelip oturdu.
" tamam, herşeyi sana anlatıcam Nazlı ama lütfen sözümü hiç kesmeden beni dinle olur mu?" Dediğinde olumlu anlamda başımı salladım.
" Nazlı bak, hani senin ailen bir trafik kazasında öldü ya işte .." dedi ve devamını getirmedi çok üzgün bir hali vardı ne olmuştu acaba hem benim anne ve babamın bir trafik kazasında öldüğünü nerden biliyordu ki? Biraz durduktan sonra;
" bak Nazlı ben bu konuyu öğrenince çok üzüldüm ama bunu sana söylemem gerekiyor bunu da biliyorum. Şey Nazlı annen ve babana çarpan kişi b...benim babamdı. Ben cidden çok üzgünüm" dedi ve gözünden bir yaş geldi. Ne yani şimdi bu dediklerine inanmamı falan mı bekliyordu yani, şaka yapıyordu biliyordum ama bu konuda ban şaka yapması hiç doğru değildi. Gülerek;
" bana bu konu hakkında şaka yapma lütfen Savaş" dedim kafasını olumsuz anlamda salladı.
" Nazlı ben şaka yapmıyorum, bunlar gerçek çok üzgünüm böyle bu şekilde öğrenmeni cidden istemezdim." Dedi.
"Nazlı hatırlıyor musun bir ara sarı tişörtlü bir çocukla bir adam size gelmişti. Çocuk yanına gelmişti babasıyla ve senle konuşmuştu. O küçük çocuk bendim Nazlı, yanımdaki adam ise babamdı." Dediğinde çok ama çok şaşırmıştım bugün duyduklarım bana çok fazla gelmişti. Ben bu söylediklerine inanmakta zorluk çekiyordum. Tekrar konuşmaya başladı;
"Babam aileni istemeyerek öldürmüş olduğu için ben senin karşına hiç bir zaman çıkamadım seni ilk gördüğüm günden beri sevdim ama yanında dursaydım eğer bunları sana söyleyemeden yüzüne bakmak bana çok ağır gelicekti. Nazlı O yüzden karar senin ama ben seni seviyorum bunu sakın unutma lütfen bir şans ver bana" dedi.
Bunları söyleyince çok sinirlendim. Onun babası istemeyerek bile olsa benim babamı öldürmüştü, benim hayatımı çalmıştı. Yanımda annem ve babam olsaydı ben hiç böyle kendimi yarım hissetmeden büyüğe bilecektim. Savaşın hiç bir suçu yoktu bunu biliyordum onun tek suçu beni sevip senelerce beni gözetmesiydi. Ben onun Babası yüzünden ben böyle biri olmuştum onun yüzünden annesiz ,babası büyümüştüm. Bunu düşündükçe çıldıracak gibi oluyordum. Bunlar aklıma gelince gözlerim doldu fakat Savaşa göstermeden sildim gözlerimi, şuan öylece ağlayamazdım ben çok güçlü bir kızdım şuan da ağlarsam karşısında çok güçsüz bir kız olarak görünecektim ve ben bunu istemiyordum kimse beni güçsüz, yıkılmış görmemeliydi.
" Nazlı... " dediğinde elimi kaldırıp onu durdurdum daha fazla devam etmesini istemedim.
" Hayır Nazlı bu olanları sana analatmam gerekiyor beni dinlemek zorundasın." Dedi ve biraz sonra tekrar konuşmaya başladı.
" Babam senin halana şikayetçi olmamaları için para verdi ve halanlar şikayetçi olmadı."dedi nasıl yani halam ve eniştem babama çarptıkları için şikayetçi olmamak için savaşın babasından paramı almıştı. İnanmıyorum ya bunlar nasıl insanlardı.Gözümden bir yaş yanağıma düştüğümde hemen kafamı çevirip sildim ve tekrar ona bakmaya başladım. Neyseki savaş görmeden çabucak silebilmiştim.
" Savaş ben i.. inanamıyorum tamam senin bir suçun yok ama ben o adam yüzünden böyle oldum, senin baban yüzünden. Belki annemle, babamla büyümüş olsaydım şuan bu şekilde olmazdım."dedim üzengin bir şekilde
" haklısın birşey diyemem ama lütfen bana bir şans ver ben babam değilim nolur?"
" Savaş ben bu duyduklarımdan sonra sana şuan şans verebilirmiyim? cidden bilmiyorum. Eğer beni dediğin gibi küçüklüğümden beri seviyorsan sana bir şans vermekten yanayım. Başarabildiğim kadar az da olsa seni tanımaya çalışıcam ama benden daha fazlasını şuan bekleme " dedim. Dediklerimi duyunca mutlu bir şekilde ayağa kalktı.
" tamam beni tanımaya çalış sadece ben bunada razıyım. Çok teşekkür ederim Nazlı seni çok seviyorum inan bana"
" Savaş gidebilirmiyim artık. Deniz başına bela olabilir ve beni çok merak etmiştir. " dediğimde kafasını olumlu bir şekilde sallayıp;
" tamam olur tabi gidebilirsin" dedi.
