İlk Hastam: Park Jimin

On Beşinci Bölüm

Saçını tuttuğum kişi hiçbir şey demedi. Elimi tutup saçından ayırdıktan sonra bana döndüğünü hissettim. Daha sonra omuzlarımdan tutarak beni geri geri ittirdi. Sırtım duvara değdiğinde birkaç saniye öyle durdum ve karşımdaki kişiyi itme kararı aldım. Ama ellerimi uzattığımda yoktu.

"Jimin? Neredesin?"

Jimin'in sesi gelmiyordu. İşin kötü yanı bu kata daha önce hiç çıkmıştım ve nasıl bir yer olduğunu bilmiyordum.

Boş durmamak adına elimle duvarın yolunu takip ettim. Ama bu duvarın sonu gelmeyecek gibiydi.

"Jimin şaka sırası değil. Ses ver." dedim sinirlenerek.

Bir kıkırtı sesi geldi. Gittiğim yönden geliyordu ses.

"Eğer seni bulursam bittin sen!" diye bağırdım.

En sonunda bir kıpırtı sesi duydum. Tam yanımdaydı.

Bir an bile tereddüt etmeden üstüne atladım. Adından göremediğim için rastgele vurmaya başladım.

"Ben Jimin değilim! Sakin ol!" diye bağırınca durdum. O ses tahmin ettiğim kişiye at olabilir miydi?

"Bekle ışıkları açayım. Ama üstümden kalkman gerekiyor Soo Hyun." dedi.

Hayır, hayır. Kesinlikle bu ses ona aitti!

Üstünden kalktım ve:

"Jimin, kaçışın yok. Biliyorsun değil mi?" diye seslendim.

"Biliyorum." dedi.

Işıklar açıldığında gözlerim kamaştı. Bir süre gözlerimi kapalı tuttuktan sonra gözlerim ışığa alıştı ve gözlerimi açtım.

Jimin önümde bana bakıyordu.

"Özür dilerim ama benim suçum değildi."

Diğer taraftan tahmin ettiğim kişi gelmişti: Taehyung.

"Ben kapattım. Şaka yapmak istemiştim. Özür dilerim." dedi ama hâlâ gülüyordu.

"Ben de size vurduğum için özür dilerim." dedim.

"Ama asansör nasıl kapandı?" dedi Jimin.

"Şey... Yanlışlıkla başka şeylere dokunmuş olabilirim yani..."

Jimin Taehyung'a vurdu.

"Hastane burası aptal!"

"Biliyorum aptal!"

Onların "Aptal"lı konuşmalarının sonunu getirmek için:

"Susun aptallar!" dedim.

İkisi de susup bana güldü.

"Hiç değişmemiş." dedi Taehyung.

"Ne yani tanışıyor muyduk?" dedim.

"Tabii ki! Hatta Jimin sen benle konuşunca deliler gibi kıskanırdı. Değil mi Jimin?" dedi ve ardından bir kahkaha patlattı.

"Taehyung, sadece sus. Öyle bir şey yok. Yalan söylüyor. Ben çok kıskanç birisi değilimdir." dedi Jimin.

Taehyung mırıldanarak:

"Kesin öylesindir." dedi.

Güldüm.

"Hadi inelim aşağıya."

Taehyung:

"Ben bir asansöre bakayım. Çalışıyorsa onunla ineriz." dedi. O asansöre bakmak için koridordan sağ tarafa döndü. Jimin ise bu anı fırsat bilerek bana döndü.