Sensiz çok yalnızım,üşüyor ellerim sevgilim.Askerden geldiğinde karnında büyüyen çocuğumuz seni bekleyecek,ağlayarak'babam nerede' diyecek.
Ben ne diyeceğim,ne hissedeceğim bilmiyorum.Sen yokken hayaletin geziyor evimde.Gözyaşlarımı susturamıyorum.Nereye baksam sen varsın.
Biliyorum,beni benden fazla düşündüğünü,çocuğumuzu ve beni koruduğunu orada.Tabutta bedenin soğukken,biliyorum heyecanla bebeğimizi beklediğini,orada.
Bebeğimiz de biliyormuşçasına beni tekmeliyor,babasını beklerken heyecanlandırdı herhalde,sesin ardındaki o vücudu merak ediyor.Çocuğumuz büyüdüğünde,fotoğraflarıyla büyümesi ne acı.
İçim kan ağlıyor,ağlamaktan gözyaşlarım tükendi.Vücudun olmasa da,geceleri ruhuna sarılıyorum,sana sarıldığını hayal ederek.Kıyafetlerine sarılıyorum,senin kokunu almam umuduyla.
Parfümümden sıkıyorum odama,yalnızlığımı hissetmemek için.Özlemimi gidermem için sayfalar yazdım,kağıtlar bitti.Elimde kalan son kâğıda seni anlatıyorum yine,ölümüne olan isyanını.
Sana ölüm hiç yakışmamıştı be sevgili!!!
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayalet Sevgilim
Non-Fiction15 temmuz da eşi şehit olan kadının hüzünlü yaşamını anlatır,aynı zamanda anne olduğunda yenidoğan çocuğunu kaybeden bir kadın .Devamını okurken görürsünüz ;-)