Kalbim uyuşmuş,dudaklarım kurumuştu.
Boğazımdan gelen kanla bir kaç öksürük.
Kıyafetlerimi renkli giysemde benim için her gün SİYAH.
Günler birbirini kovaladı,
Eskimiş aynama baktım,
Saçlarımda tel tel beyazlar.
Ne ara yaşlandım,ne ara kırışıklarım oluşmuş...
Bu yüz bu vücuda yabancılaştı.
Esenle pencere açıldı,soğuk rüzgar kapladı ,sanki geçmişimin acılarını yüzüme vurmak istercesine.
Kapatmadım pencereyi,yüzleşecektim geçmişimle.
Kendimi yatağa fırlattım,gözlerimi kapadım ve o hiç dinmeyen acılarımı içime çektim.
Aklıma Mehmet'imin kana bulanmış kıyafetleri geldi.
Dokumdurtmamışlardı o narin vücuduna,
İzin vermemişlerdi yüzünü bir kez görmeme,
Bir çığlık feryat etti dudaklarımdan,
Kolumda bir acı hissettim,baktım kolumdaki iğneye,
Sonra ise nefret dolu bakışlarımı hissettim,
Gerisi boşluk.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Hayalet Sevgilim
Nonfiksi15 temmuz da eşi şehit olan kadının hüzünlü yaşamını anlatır,aynı zamanda anne olduğunda yenidoğan çocuğunu kaybeden bir kadın .Devamını okurken görürsünüz ;-)
