Meyhane'de Bir Kadeh

7 | Green lights

İyi okumalar. Lütfen yorumlarınızı eksik etmeyin.

Sabah gözlerim aralandığında o da eş zamanlı gözlerini açtı. Üzerimdeki ceket yere düşmüştü. ''iyi uyudum şaşırtıcı bir şekilde.'' dediğimde elleri belimdeydi. ''Yatak olarak kullandın beni, arada bir rahat olmamış olabilir ama.'' dedi pis pis sırıtarak. Elimi ensesine götürüp yüzünü yüzüme yaklaştırdım. ''Gayet rahattı.'' dediğimde gözleri dudaklarıma kaydı. Elinin teki belimden kalçama giderken telefonun sesiyle irkildim. Çekilip telefonu açtı. 

''Efendim Yakut?'' Anın heyecanı karnımı gıdıklarken neden düşüncesizde hep kendimi ona yaklaşırken bulduğumu düşündüm.  Sanki yan yana yarım saat dursak ortalık yangın yeri olacak gibiydi. ''Tamam gelirim.'' Dedikten sonra telefonu kapattı. 

''Kıyafetlerim arabanın altında kaldı.'' ellerini tekrar kalçama koyup beni kaldırıp yan koltuğa oturtturdu. Ceketi tekrar üzerime verip ''Sana bir şeyler ayarlayalım.'' diyerek arabayı çalıştırdı. Çok değil 10 dakikalık bir araba yolculuğundan sonra arabayı durdurdu. Aşağıya indiğimde ceketi iyice üzerime sarmıştım. İki katlı güzel bir bahçesi olan evine girdiğimizde evi de kendisi gibi güzel kokuyordu. Üst kata doğru onu takip ettiğimde bana tişört ve şort uzattı. Bir de havlu uzattığında herkesin dediğine göre tehlikeli olan bu adamın bana neden böyle davrandığını anlamaya çalışıyordum. Verdiği havluyu aldım. ''Hemen burada bir banyo var.'' Gösterdiği yere gidip sıcak suya kendimi attığımda tüm kaslarım rahatlamıştı. Rafta duran şampuana uzandım. İyice köpürttüğümde ve su üzerimden süzüldüğünde tam anlamıyla rahatlamıştım. Banyodan çıktığımda kıyafetler bıraktığım yerde değildi. ''Sarp?'' diye seslendiğimde ses gelmedi. 

Odadan çıktığımda o da belinde havluyla diğer banyodan çıktı. Yine garip bir elektirik bedenimi sardı ama onu geri gönderdim. Kıyafetleri bulamadım bana verdiğin. Aşağıdan anahtar sesi geldiğinde Sarp ''Bekle.'' deyip aşağıya doğru indi. 

O kapıyı açtığında ben hala olduğum yerde dikiliyordum. ''Sen gelirim dedin ama dayanamadım. Seni görmeyi çok istedim.'' Yakut'un sesiydi. ''Son günlerde uzaklaştık gibi hissediyorum. Beklediğin başarıyı gösteremedim diye mi?''

''Hayır tabii ki.'' dedi Sarp yumuşak bir sesle. Bu neden beni sinirlendirmişti? Yok artık, ben kıskanmış mıydım?

''Kendine gel Eylül!''

''Biliyorsun ben eninde sonunda,''

''Önemli değil Yakut.'' Merdivenin köşesinden onlara baktım. Yakut, Sarp'a sarıldığında Sarp da kollarını ona sardı. ''Şimdi pek müsait değilim. Seninle akşam yine konuşuruz olur mu?'' Yakut kafa sallayarak onayladı. ''Bu ayakkabılar kimin? '' diye sorduğunda Sarp ''Sorguya mı çekiliyorum?'' dedi. Yakut'un gülüşü kulağıma doldu. ''Hayır, tabii ki.'' Kapı kapandığında Sarp yukarı çıktı. ''Hiç ses çıkarmadın?'' dedi sorgular şekilde. ''Ne diyebilirdim ki? Aklını mı karıştırsaydım.'' dedim sinsi sinsi gülerek. Kafasını iki yana sallayıp sandalyedeki kıyafetleri bana uzattı. 

''Neden beni buraya getirdin?'' dediğimde duraksadı. ''Sen neden geldin?'' Sessiz kaldım. 

**

Zehirli bir havayı soluyarak hasta olmak gibiydi bilmediğin bir hayata adım atmak. Boynundan bağlanmış bir şekilde zar zor adım atarak ama hep belirli bir alanda öylece çabalayarak ölüm kalım savaşıydı. Hep bilmediğim sırlarla dolu bir hayata sahiptim. Sırlarla dolu olduğumu söylerlerdi. Peki ya bu sırların asıl sahibi ben miydim ki? Önümdeki kan kırmızısı sıvıyı dudaklarıma yaklaştırıp koca bir yudum aldım. Gözlerimi hafifçe kapatıp boynumu hafifçe geriye yatırdım. Masaya geri bırakıp öylece bardağa bakarken içimde dönüp dolaşan tilkilerin kuyruklarını gözden geçiriyordum. Hangisi uzunsa onu tutacaktım. İki gün önce Sarpla olan halimiz gözümün önüne geldiğinde yüzümü buruşturdum. Öylece kalkıp gitmek kolaydı ama bu adamla ne yapacaktım ben? Onda farklı bir şeyler vardı. Omuzlarımı dikleştirdim. Artık başıma ağrılar giriyordu düşünmekten. Dün kendime bir hat ve telefon bulmuştum.