MR. CRAEG POV
3weeks na nang pumanaw si Shella at ngayon andito na ang isa kong anak. Masasabi kong medyo parehas sila ni Dindo ugali but medyo mature.
"Dad?"
"Bakit Kael?"
Kael ang pangalan ng isa kung anak.
Umupo siya sa harap ng upuan ko at seryosong tumingin sa akin.
"Diba may kapatid ako?"
Kumunoy naman ang noo ko.
"Yes son. Why?"
Umayos naman siya nang pag upo
"Asan siya? Gusto ko siyang makilala"
"U-uh... Son? I think wag muna ngayon"
Kumunot naman ang noo nito.
"Bakit? May problema ba? Ayaw niya ba?"
"N-no son. It's just... may importante siyang ginagawa"
"Sandali lang naman eh. Hindi ba tayo importante?"
"N-no, may kailangan lang talaga siyang taposin."
"May pamilya na ba siya?"
Ngumisi naman agad ako.
"Malapit na"
THIRD PERSON
Flashback
10years ago
Umiiyak ako sa isang parke sa ilalim nang puno dahil sa may umaway sa akin at kinuha ang mga laroan ko nang biglang may lumpit sa aking batang babae.
"Hoy bata!" Sigaw nito
"B-bakit? A-aawayin mo r-rin ba ako? P-please ayoko na*sob*" iyak ko
Bigla kong naramdaman na may tumabi sa akin kaya napatingin ako dito, Mas bata pa sa akin ito 8 palang siguro.
"Ha? Di naman kita aawayin eh. Makiki'paglaro sana ako, 'bat ka ba umiiyak ha? May umaway sayo?"
Tumango lang ako at yumuko
"Tsk. Pag may umaway sayo sabihin mo sa akin ha?"
"O-oo, anong pangalan mo?"
"Quences! Ikaw anong pangalan mo?"
"K-kael"
"Ah. Okay! Kaibigan na kita Kael, okay?"
Napatingin naman ako dito.
"A-ako? K-kaibigan mo? E-eh lampa ako" sabi ko
"Kaibigan na kita pag may umaway sayo, aawayin ko" at ngumiti ito sa akin.
"T-talaga? Kaibigan mo na ako?"
Tumango-tango ito
"Oo naman!"
__________________
"Quences! Hihihi" sigaw ko dito
14 na ako at 4 years ko na ring kilala si Quences.
"Kael! Ang daya mo naman eh!" At nag pout pa ito
Awwe~ ang cuute talaga ni Quences (*^*)
"Sorry na~ Ang bagal-bagal mo kase eh"
"Mas matangkad ka sa akin eh! Ang daya mo" at tumalikod ito.
"Sorry na" at niyakap ko ito
"Bahala ka diyan!" At bigla nalang tumakbo
Kasalan ko to. Baka ayaw na sa akin ni Quences, baka iwan na niya ako.
Bigla nalang akong umiyak.
"Anak? May umaway ba sayo?"
Tumakbo ako papalapit sa mama ko at niyakap ako nito
"Mama! G-galit sa akin si Quences"
"Bakit?"
"K-kase ang bilis ko d-daw tumakbo, at umalis na siya sabi niya 'bahala daw ako' baka i-iwan niya ako"
"Anak, okay lang yan. Hindi siya nagalit, nagtampo lang yun"
"T-talaga?"
Tumango lang ito at ngumiti.
__________________
Papunta ako kina Quences para ayain maglaro nang makita kong umiiyak ito.
"Quences! May umaway ba sayo?" At niyakap ko ito.
Umiling naman ito.
"Bat ka umiiyak?"
"K-kase aalis na kami"
Aalis? Baka magsho-shooping lang sila
"Ha? Baka papasyal lang kayo"
"H-hindi, aalis na kami. Sa Maynila na kami titira" at umiyak na naman ito
Bigla naman akong umiyak
"A-aalis kana? I-iiwan ko ako. Akala ko b-ba walang iwanan" at tuluyan na akong umiyak
"S-sorry" ang sabi niya
"S-shhh. Don-t cry Quences. Promise me na hindi mo ako kakalimutan ha? Paglaki natin magpapakasal tayo, okay?"
Tumango naman ito.
"Pinky promise"
Tumango-tango naman ito
"Quences?! Halika na!"
"A-alis na ako" sabi nito
"Wag mo akong kakalimutan!" Sigaw ko habang papalayo na ito.
End of flashback
Gahd! I miss you Quences! Hahanapin parin kita! At sabay tayong bubuo ng mga pangarap natin.
See youuu my future wife~
_________
