Aksel'in adımı bilmemesi içimi burkmuştu. Aynı zamanda adımı söylemesi çok heyecanlandırmış, içimi kıpır kıpır bir hale getirmişti. Ama içerde hala durumunu öğrenemediğim Eda vardı. Doktorlardan pek haber alamamıştık. Ve ben iyice meraktan deliye dönmüştüm. Tam ben bunları düşünürken doktor geldi;
- Merhaba. Siz Eda Erhal ve Burak Akan'ın yakınları oluyorsunuz tahminimce?
- Evet, onlar iyi mi?
- Burak Bey gayet iyi, sadece hafif yaralanmaları var ancak Eda hanım hakkında aynı şeyi söyleyemeyeceğim. Çok fazla kan kaybetmiş, A/rh- kana ihtiyacımız var.
- Ta-tamam. Benim ki tutuyor.
Tam ben ayaklandığım sırada Aksel beni durdurdu ve konuşmaya başladı:
- Nerede kan verebilirim acaba?
- Şöyle buyrun.
Öylece kalakaldım. Aksel çoktan bir odaya girmişti bile. Ve döndüğünde biraz halsiz gözüküyordu.
- Aksel, yiyecek bir şeyler alıcam, sen de ister misin? Halsiz gözüküyorsun.
- Hahah. Bayan Asi beni mi önemsiyor yoksa?
Bu soruyu ben de kendime soruyorum inan ki Aksel.
- Sana da yaranılmıyor ya. Neyse, sen daha iyisin anlaşılan. Eda da daha iyiymiş, Burak da aynı şekilde. Ben gidiyim.
- Gitme. Ben sıkılırım burada.
- Aksel sırf sen sıkılıcasın diye burada kalamam üzgünüm. dedim.
- Tamam, ben bırakıyım. dedi ve itiraz etmeme fırsat vermeden ilerlemeye başladı.
Sessiz bir yolculuğun ardından nihayet eve varabildik.
- Görüşürüz Süpermen. dedim alayla.
- Süpermen?
- Evet, kan vermek konusunda çok cesurdun doğrusu dedim sırıtarak ve eve girdim. Ev Eda olmadan çok sıkıcıydı.Kapı zili çaldı. Eda hemen çıkmış olamazdı? Merakıma yenik düşerek kapıyı açmam ile Aksel'in dudaklarıma yapışması bir oldu. Beni duvara iterek öpmeye devam etti. Geri çekildim.
- Ne yapıyorsun Aksel?!
- Buna ihtiyacım vardı. Sonuçta Süpermenlerin de kurtarıcılara ihtiyaçları olabiliyor ha?
dedi ve gitti. Daha demin yaşananlar neyin nesiydi. Bu durumda ben SuperWomen mı oluyordum? Yine saçmalamaya başlamıştım. Ama bir anda gelip beni öpmesi neydi? Daha fazla saçmalamamak adına yatağa yattım ve uyumaya çalıştım.
