His Happiness (COMPLETED)

-two-

Nagtataka ako ngayon kung bakit naka suit and tie 'tong baliw nato, alam ko namang mayaman siya kasi bahay palang parang palasyo na pero suit and tie ba talaga ang lagi niyang suot!?

Maya-maya ay bigla siyang aakmang lalabas na may dalang suitcase pero hinabol ko siya, hinawakan ko siya sa braso at kinalabit.

Napatitig siya sakin at dahan dahan rin siyang napatingin sa kamay ko na nakahawak padin sa braso niya, agad ko naman iyong binitawan at umiwas ng tingin. Nakita ko naman siyang ngumisi kaya umirap ako.

"S-saan ba tayo pupunta?" nauutal na tanong ko habang nakaiwas padin ng tingin, hindi niya ako sinagot at bigla siyang tumalikod at naglakad palayo. Salamat ha.

Sumunod ako sakanya at biglang may sasakyang pumarada sa harap namin, tumigil siya at humarap saakin.

"Don't let anyone see your face." Mahinahong sabi niya, umimismid lang ako at naunang pumasok sa sasakyan. Sumunod naman siya at tumabi sakin.

Sa sobrang tahimik ng byahe namin ay muntikan na akong mabingi, buti nalang nakarating rin kami kung asan nga ba kami pupunta? Bumaba si loko kaya bumaba din ako.

"Just follow me. Don't go anywhere." paalala niya at pumasok siya sa isang napakalaki at napagandang building. Wala sa sariling bumaba ako sa sasakyan habang nakatitig padin sa building na yon, may nakapaskil na malalaking letra sa harap at WX enterprises ang nakalagay, ang ganda.

Natagalan ako sa pagtitig sa building na iyon kaya hindi agad ako nakasunod sakanya. Papasok na sana ako nang biglang may humarang sakin na lalaking napakalaki ang katawan.

"Miss, sino po kayo?" Magalang pero may awtoridad na tanong niya, walang gana naman akong napatitig sakanya. Kung pwede lang sanang manapak kanina ko pa yun ginawa eh, kaso anlaki ng katawan niya luge ako.

Naiinis nako dahil di padin siya umaalis sa harap ko, di ko na makita si loko at baka mawala ako kapag nagpaligoyligoy ako dito. "Miss, tinatanong po kita. Sino po kayo?" Diin niyang sabi, umirap lang ako at tatalikod na sana nang biglang dumating si loko na nakapamulsa.

"Didn't I told you to follow me?" malamig niyang sabi, napatitig lang ako sakanya at hindi sumagot. Bumaling siya sa lalaking humarang sakin na nakayuko na ngayon.

"Go to Lyndie." Diretsang sabi ni baliw at dirediretso ring pumasok ulit sa loob, di ko nalang pinansin yung lalaking body guard at sumunod na sakanya.

Habang naglalakad kami ay panay yuko ang mga tao sa paligid at napakatahimik nila, nabibingi ulit ako. Sumakay siya sa elevator habang nakasunod lang ako sakanya, huminto kami sa 32nd floor at bumungad samin ang isang kwarto na glassed wall.

I stopped mid-step, my mouth hung open and my eyes roamed around until I get tired. The sunlight reflected the glass wall which made it looked like it's shining. I've never been inlove with a place or a thing.

Nabalik lang ako sa reyalidad nang bigla siyang magsalita "Never seen an office before?" pang-aasar niya habang nakangisi. Sinamaan ko lang siya ng tingin at umirap. Maya maya lang ay naglakad na siya papasok, sumunod naman ako.

Nilibot ko ang aking pananaw sa kabuuan ng silid. Inisa-isa kong tinignan ang bawat bagay hanggang sa magsawa ang mga mata ko. Umupo siya sa swivel chair habang nakatayo parin ako sa harap niya. Alexion Wexford, yan ang nakita kong nakalagay sa table niya.

Sumandal siya sa swivel chair at may tinawagan sa telepono, napagmasdan ko siya ng mabuti dahil 'doon.

He took off his coat earlier before sitting down, and now he's left with his white dress shirt and black vest. His long dark hair that is almost reaching his nose softly laid on his forehead, his eyelashes became more visible when his eyes are closed, his lips slightly protruded and his brows are kinda furrowed.

"Done checking on me?" bigla niyang sabi na halos nagpatalon saakin. Umiwas agad ako ng tingin sabay tikhim.

Bumuntong hininga siya at umupo ng maayos "Sit down, I'll show you something." Utos niya, sumunod naman ako. In-on niya ang TV na nasa harap naming dalawa, news ang lumabas.

"Valeria Patel, isang kilalang doktor sa Imperial Hospital ang nabalitaang namaril sa isang convenience store--"

"Stop."

Napalingon siya sakin ng sabihin ko yon, hindi siya sumagot at nanatiling nakatingin sakin "Stop it!" Sigaw ko. Pinatay naman niya, napayuko ako. Napayukom ako ng kamay, what is he trying to do?

⚜
......

"Stop it!"

A smirk was starting to form on mg lips because of her reaction. "You're Valeria Patel." Wala sa sariling sabi ko, napalingon siya sakin.

"What do you want from me?" She asked with gritted teeth. I leaned on my chair then sighed.

"What do you think?" Walang ganang sabi ko, kumunot naman ang noo niya. "Are you going to kill me?" she asked again, I scoffed.

"If I wanted to kill you, you should've been dead already by now." Nakangisi paring sagot ko.

"Tsk!" Di makapaniwalang sabi niya at umirap, bigla siyang tumayo. "I don't have time for a psycho like you. I'd rather rot in jail." Sigaw niya sa mismong mukha ko. Tumayo ako sabay lapit sakanya, hinila ko siya sa kamay at tinulak pasandal sa mesa.

Inilapit ko ang mukha ko sakanya, "I am not a psycho." Diing sabi ko, "Then what are you? Abnormal na nakawala sa mental-- Ack!" I wrapped my fungers around her neck.

"I will cut your little tongue if you don't stop talking." I said, almost a whisper.

Tumitig lang siya sakin, napailing ako sabay bitaw sakanya. Inayos ko ang aking suot at bumalik sa pagkakaupo, itinuon ko nalang ang aking atensyon sa mga papeles ko.

"Bring me home." Napalingon ako sakanya ng sabihin niya iyon, walang gana ko siyang tinitigan.

"Don't worry, I won't let anyone see my face." Seryosong tugon niya, padabog kong binato ang ballpen sa table at tumayo.

Inis akong tumingin sakanya, "Then what? Anong gagawin mo? Hihingi ka ng tulong sa mga kamag-anak mo?" Kunot noo kong tanong.

Umirap naman siya at parang natatawa na ewan, "I'm not stupid enough to do that." kunot noo niyang sagot, tumaas naman ang kilay ko.

"Tsk! Really?! If you'll get in trouble, I will never help you. Are you gonna cry on your mommy's shoulder when you get home and think that they could actually help--"

"I don't have parents, stupid."

to be continued.....