κρυφός έρωτας.

Κεφάλαιο 22

"Γιατι ειναι στο νοσοκομείο; τι πηγε λαθος;"φωνάζει στο κινητο του ο τζουντα και εγω ανοίγω τα μάτια μου.Ο τζουντα το κλείνει και το πετάει με δύναμη στον τοίχο.

"Τι εγινε;"ρωταω αμέσως και αργεί να απαντήσει.

"Ο Αστον"λεει μονο.

"Τι ο Αστον;"ρωταω ξανα.

"Ειναι στο νοσοκομείο"λεει εκεινος.

"Γαμωτο"λεω δυνατα και παω να σηκωθώ αλλα με κρατάει.

"Δεν μπορεις να σηκωθείς Βονι"λεει εκεινος ήρεμα.

"Τζουντα άφησε με"λεω δυνατα και παιρνει τα χέρια του"δεν έπρεπε να τον αφήσω εκει χθες δεν επρεπε"φωναζω περισσότερο στον εαυτό μου και σηκώνομαι. Η πληγή ποναει αλλα δεν δίνω σημασία και αρχίζω να τρεχω προς το νοσοκομείο.

Μετα απο ενα δεκαλεπτο φτανω στην ρεσεψιόν και μου λενε το δωμάτιο.ολη η ομαδα του ειναι εξω απο το δωμάτιο χωρις να δωσω σημασία μπαίνω μεσα δεν δίνω σημασία στην κοπελα που κάθετε εκει και τον αγκαλιάζω σφιχτά και βγαίνουν καποια δάκρυα.

"Τι εγινε μωρο μου;"ρωταει αυτος καθως μου χαϊδεύει τα μαλλιά.

"Δεν επρεπε να σε αφησω χθες εκει"λεω μεσα απο τους λυγμούς μου και η κοπελα βγαίνει εξω απο το δωμάτιο και κλείνει την πορτα.

"Μωρο μου ηρέμησε ειμαι μια χαρα"λεει εκείνος και σκουπίζω τα μάτια μου.

"Υποσχεσου μου πως δεν θα με αφήσεις"λεω καθως ακομα τον σφίγγω.

"Στο υπόσχομαι μωρο μου ηρέμησε"λεει εκεινος γλυκά και μου σηκώνει το κεφάλι και με φιλάει. Με φιλαει οπως ποτε κανεις του τζουντα το φιλί ειναι τιποτα μπροστα σε αυτο και το ξέρω.Η πορτα ανοιγει και ο Αστον απομακρύνεται απο εμενα και γυρναω προς την πορτα και βλέπω τον τζουντα να μας κοιτάει.Ξεφυσαει και κλείνει την πορτα.

"Φιλε δεν ξερω αν πραγματικα σου ειπε κατι η Βονι για εχθες πάντως θελω να ζητήσω συγνωμη"λεει με ειλικρίνεια.

"Ειναι εντάξει Τζουντα"λεει ο Αστον με χαμόγελο και με σφίγγει πανω του.

"Θελω ομως να μιλήσουμε"λεει ο τζουντα και κοιταζει εμενα.

"Για τι θεμα;"ρωταει ο Αστον.

"Για την ζωη σου"λεει ο τζουντα και εγω τον κοιτάζω περίεργα."μπορούμε μόνοι μας;"συνεχίζει και γνεφω και βγαίνω εξω απο το δωμάτιο τι εννοεί για την ζωη του;