Only You ~ Nicy

Hoofdstuk 7

Zuchtend plof ik neer naast Andy. "Jij bent zo...zo geweldig", zucht ik. Hij glimlacht terwijl hij me tegen zijn blote borstkas aantrekt. "Dit is wel een heel andere kant van mijn hoofdinspecteur, he", zegt hij met een geniepig lachje. Ik grinnik. Hij trekt het laken over ons heen en nog even blijven we zo liggen. "Gaan we naar huis?" vraagt Andy plots. Ik knik en kruip recht. "Bij mij of bij jou?" vraag ik wanneer ik me weer begin aan te kleden. "Doe maar bij mij, Tine is toch niet thuis en de buren slapen sowieso al", zegt hij terwijl hij het slotje van mijn topje dicht doet en er een zachte kus op drukt. Ik trek mijn jasje aan en samen stappen we naar de auto en vertrekken zo richting Andy's huis. Daar aangekomen zijn Barry en Oscar heel blij om ons te zien. Andy laat ze even uit hun bench zodat we ze even wat aandacht kunnen geven. Als ze weer rustig zijn neemt Andy me mee naar boven. "Ik heb wel niks bij", zeg ik in de badkamer. "Dat is geen probleem. Wacht even", zegt hij en loopt de badkamer weer uit. Niet veel later komt hij terug met een t-shirt van hem. Die duwt hij in mijn handen. Ik glimlach dankbaar. We kleden ons om om daarna naar de slaapkamer te gaan. Ik plof, blij dat ik eindelijk in bed kan gaan liggen, neer op de heerlijk zachte matras. "Eindelijk", zucht ik. "Wat eindelijk?", vraagt hij en komt naast me liggen. "Eindelijk dat je ligt of eindelijk dat wij samen zijn?" "Alle twee", antwoord ik en ga dichter bij hem liggen. "Maar vooral dat laatste", vervolg ik. Hij glimlacht schattig, trekt me tegen zich aan en kust me. Met mijn hoofd lig ik op zijn schouder en met mijn vingers ga ik over zijn buik. "Weet je dat ik al maanden hopeloos verliefd ben?" zeg ik met een glimlach. "Hopeloos nog wel", lacht hij. "Lach maar", zeg ik grinnikend en por hem in zijn zij. "Weet je dat ik nog hopelozer verliefd op jou was?" zegt hij lachend. "Wanneer komt Tine thuis?" vraag ik. "Euh, geen idee eerlijk gezegd", zegt hij lachend. "Ik weet alleen dat jij hier in mijn bed ligt en ik daarvan ga genieten", zegt hij terwijl hij met zijn ene hand onder mijn T-shirt gaat om mij te kietelen. Ik schiet onmiddellijk in de lach. "Pestkop!", roep ik lachend en probeer hem te doen stoppen. Hij is natuurlijk veel sterker maar als ik hem een kusje beloof stopt hij. Die krijgt hij dan ook. Na mijn kus trekt hij me in zijn armen. "Slaap maar, het is al laat", zegt hij zacht. Ik heb hem nog nooit zo zorgzaam horen praten maar ik vind het echt super schattig. "Jij bent schattig, weet je dat?", zeg ik. "Ik ben niet schattig", protesteert hij. Ik lacht. "Jawel", hou ik vol. "Slaap nu maar", grinnikt hij. "Oké", geef ik toe. "Slaapwel", zeg ik. "Slaapwel. Ik zie je graag", reageert hij. "Ik zie jou ook graag." Ik sluit mijn ogen en hij knipt het nachtlampje uit.

De volgend ochtend word ik wakker op Andy's borstkas. Hij is duidelijk al wakker. In plaats van op zijn gsm te tokkelen is hij bezig let mij. Zijn hand gaat door mijn haar en wanneer hij door krijgt dat ik wakker ben, geeft hij me een intense kus. "Ga je me elke ochtend zo wakker maken? Want daar ben ik wel fan van", zeg ik met een glimlach. "Wel, als jij het oke vindt dat Tine mee in bed ligt, dan wel ja", zegt hij lachend. "Laat maar", spreek ik en kus hem nog eens. "Gaan we douchen?" vraag ik. "Samen?" vraagt hij verbaasd. "Euh... Ja", lach ik. Hij grinnikt en kijkt me met een grote glimlach aan, schept me uit bed en brengt me zo naar de douche. Wanneer we samen gedoucht zijn lopen we de trap af en gaan naar de keuken. "Wat wil mijn prinses graag als ontbijt eten?" vraagt hij lief terwijl hij me op het aanrecht zet. "Pannekoeken", zeg ik met een grote glimlach. "Dan gaan we pannekoeken bakken", zegt hij lachend. "Kan jij dat?", vraag ik. "De laatste keer dat ik het geprobeerd heb is de helft verbrand en die dat dat niet waren waren uit elkaar gevallen en niet te vreten", antwoordt hij. Ik lach. "Misschien lag dat aan het feit dat ik er zout inplaats van suiker ingedaan had", geeft hij toe. "Oké, jij kan dus geen pannenkoeken bakken", besluit ik. Hij schudt zijn hoofd. "Ik kan dat gelukkig wel dus pak jij maar een kom voor het beslag en bloem", zeg ik. "Ja, chef", zegt hij en gaat aan de slag. Ik ga van het aanrecht af en zoek de rest van de ingrediënten bij elkaar. Als het beslag klaar is is het tijd om de pannenkoeken te bakken. "Ik zal de eerste doen. Daarna jij", zeg ik. Als de boter gesmolten is in de pan doe ik er een pollepel beslag in. Maar inplaats van op te letten hoe het moet begint hij me kusjes in mijn nek te geven. Ik lach. "Zo ga je het niet leren he", zeg ik. Hij trekt zich er niks van aan en gaat gewoon door. Als de eerste pannenkoek op het bord ligt komt Andy achter de pan staan om de tweede te doen. Zoals verwacht mislukt die. En die erna ook. Ik neem het weer even over maar tegen dat het beslag op is is het me gelukt om hem pannenkoeken te leren bakken. Wanneer ik de suiker en confituur op tafel wil zetten, merk ik hoe Andy naar zijn rinkelende gsm grijpt. "Wie is het?" vraag ik wanneer hij opneemt. Maar wanneer hij de woorden "Hey, schat" zegt weet ik genoeg. Tine. Hij stapt richting de slaapkamer, zodat ik hun gesprek niet hoef te horen. Ik ga verder met de tafel te dekken: borden, vorken, messen en als laatste de pannenkoeken en de suiker. Tevreden kijk ik naar de tafel, maar toch ontbreekt er nog iets. 'Kaarsjes' denk ik in mezelf en neem nog snel een lucifer en steek zo enkele kaarsjes aan. Met een glimlach zet ik me neer in de zetel en kijk naar de tafel en realiseer me dat het lang geleden is dat ik de tafel nog voor twee heb moeten dekken. Mijn laatste relatie met Kylian is intussen meer dan twee jaar geleden. We waren kort na onze relatie zoals broer en zus voor elkaar, maar toen ik hem vertelde over mijn gevoelens voor Andy merkte ik dat hij met de dag minder en minder van me moest hebben. We zijn nog steeds vrienden, maar onze band vervaagd stilaan. Ik word uit mijn gedachten gewekt door Andy, die de slaapkamer uit komt. "Het was ...", begint hij, maar ik vul hem al snel aan. "Tine, ik weet het", zeg ik met een onoprechte glimlach. "Het is oke. Jullie zijn nog steeds samen en dan is het niet meer dan normaal dat je met haar belt of haar schat noemt", zeg ik lief en geef hem een kusje wanneer ik merk dat hij zich schuldig voelt. We zetten ons aan tafel en beginnen te eten.