Only You ~ Nicy

Hoofdstuk 11

Ik draai me geschrokken om en zie Ianthe staan. "Hey, Andy wat doe jij hier?", vraagt ze als ze bij ons tot stilstand komt. "Euh, Nicoline heeft mij eventjes uitgenodigd om het volgende script eventjes te overlopen", antwoordt Andy. Dat lijkt ze te geloven. "Ah, oké. Kan ik dan straks terugkomen? Ik ben mij echt dood aan het vervelen", zegt ze. "Ja, ik laat wel iets weten als de kust veilig is", reageer ik en kijk Andy even plagend aan. "Is goed. Tot straks", zegt Ianthe en loopt weer weg. Andy en ik lopen naar binnen waar we allebei weer normaal kunnen ademhalen. "Phoe, dat scheelde niet veel", zucht ik als we boven zijn. "Inderdaad", reageert hij maar grijpt me dan vast en kust me weer intens. Ik ben zo blij dat we eindelijk samen zijn. Je zou het misschien niet verwachten maar Andy is zo zorgzaam en lief voor mij. Hij is echt de perfecte man. "Ik hou van je", zeg ik tussen twee kussen door. "Ik ook van jou", reageert hij. Dan duwt hij me achteruit naar de zetel. Onderweg begin ik aan de knoopjes van zijn hemd en trek het uit nog voor hij me voorzichtig in de zetel neerlegt. Ik grijp met mijn handen in zijn haar terwijl hij van mijn lippen kusjes geeft naar mijn nek. Hij trekt mijn t-shirt uit zodat hij lager kan. Mijn ademhaling wordt zwaarder en ik sluit mijn ogen en bijt op mijn lip terwijl ik geniet van Andy's lippen en aanrakingen.

Na ons momentje, nestel ik me naast hem neer in de zetel. Ik lig met mijn hoofd op zijn schoot, terwijl zijn vingers met mijn haar spelen. "Wacht even", zegt hij. Hij grijpt naar een deken en legt het over mij. "Zo krijg je geen koud", zegt hij zorgzaam en gaat weer verder met prullen met mijn haar. "Jij bent zo lief", zeg ik zachtjes. Hij komt wat lager hangen en drukt een kus op mijn lippen. "Ik had dat echt niet verwacht." "Dat ik zo lief zou zijn voor jou?" "Ja, ik dacht dat het bij grappig en knap zijn stopte", grinnik ik. "Wel, nu je mijn meisje bent, ga ik voor je zorgen", zegt hij zorgzaam. Ik kijk hem lief aan. Mijn ogen worden waterig van de woorden die hij net zei. Hij is zo geweldig. "Wanneer komt Ianthe?" vraagt hij. Ik zucht. "Da's waar ook." "Anders kan ze nu even komen?" stelt hij voor. "Daar gaat onze gezellige avond samen", jammer ik. "De avond is nog niet voorbij, he schat", reageert hij. "Ga jij nog niet naar huis?" vraag ik vol verwondering. Hij schudt zijn hoofd. "Ik hou me wel bezig met Netflix in jou slaapkamer", grinnikt hij. "Goed dan", geef ik toe. We kleden ons weer aan. Ik stuur een berichtje naar Ianthe dat ze mag komen en niet veel later staat ze voor de deur. Ik geef Andy nog een lange kus. "Ik beloof dat ik het niet te laat zal maken", zeg ik en druk nog een kusje op lippen en duw hem de slaapkamer binnen. "Hey", zeg ik met een lach op mijn gezicht, wanneer ik de deur open trek. "Hey, is de kust veilig?", vraagt ze. "Jep, komt u binnen", reageer ik. "Heb jij al gegeten?", vraag ze en ploft neer in de zetel. "Nope", antwoord ik en ga naast haar zitten. "Pizzatje bestellen?", vraagt ze. "Of Chinees?", stel ik voor. "Chinees. Dat wordt 'm", besluit ze en pakt haar gsm. Het komt goed uit dat ik niet zo veel honger heb. Als Ianthe even afgeleid is kan ik mijn overschot naar mijn kamer brengen en aan Andy gaan geven. Hij moet ten slotte ook eten. Als de chinees bestelt is nestelen Ianthe en ik ons in de zetel.

Tijdens het eten wordt Ianthe opeens gebeld. Zo te horen is het haar vader en heeft hij een probleem. "Wat was dat?", vraag ik als ze aflegt. "Ons papa. Hij heeft problemen met de elektriciteit dus ik moet haar gaan helpen", antwoordt ze en staat recht. "Techno Tavernier zal het is gaan oplossen", grinnikt ze. Ik lach ook. "Tot de volgende keer he, en sorry dat ik ineens weg moet", verontschuldigt er zich. "Geen enkel probleem. We doen dit nog is over", reageer ik. We nemen afscheid en als Ianthe vertrokken is sluit ik alle bakjes van de Chinees weer en neem de mee naar mijn slaapkamer. Andy ligt op zijn buik op het bed, zo te zien met oortjes in, naar mijn laptop te kijken. Hij heeft niet door dat ik binnen gekomen ben dus zet ik het eten op de grond en kruip langs achter op hem. Ik ga op zijn rug liggen en druk een kusje op zijn wang. Hij haalt een oortje uit zijn oor. "Het eten is er", zeg ik. "Eten? Wat eten we?", vraagt hij. "Chinees", antwoord ik. We gaan naast elkaar op het bed zitten en ik pak het eten erbij. "Lekker", zegt hij. "Naar wat was je aan het kijken?", vraag ik. "Friends. Echt een zalige serie", antwoordt hij. "Gaan we samen verder kijken?", vraag ik. Daar gaat hij graag op in. We nestelen ons onder het laken dicht tegen elkaar aan, elk met ons bakje Chinees op schoot en ik start Netflix op op mijn tv.

Een luid gerinkel weergalmt doorheen de hele kamer. Meteen schrik ik wakker en knijp mijn ogen tot spleetjes. Het felle licht van de computer schijnt in mijn ogen, dus klap ik hem dicht en zeg hem op de grond. Wanneer ik naast me iets voel bewegen, schrik ik meteen. Maar wanneer ik merk dat Andy het is, leg ik me tegen hem aan. Ook hij is wakker geworden van het gerinkel. Hij legt zijn arm over me neer. "Hoe laat is het?" vraag ik. Hij neemt zijn gsm. "Half zes", antwoordt hij met een slaperig stemmetje. "Da's toch geen uur om mensen uit hun bed te bellen", reageer ik geïrriteerd. "Inderdaad", reageert hij. Aangezien we allebei onze kleren nog aanhadden, denk ik dat we gisteren in slaap gevallen zijn. Hij haalt zijn arm weg en hij begint zich om te kleden en ik volg zijn voorbeeld. Ik nestel me naast hem in bed en laat mijn hoofd rusten op zijn blote borstkas. "Wie was het eigelijk?" vroeg ik. "Tine", antwoordt hij rustig. Paniekerig kijk ik hem aan. "Tine", herhaalt hij deze keer iets paniekeriger en begint te beseffen dat hij een probleem heeft. "Wat ga je nu doen?", vraag ik en veer weer recht. "Naar huis?" "Naar huis heeft nu geen zin... Ze is gaan werken", reageert hij. "Maar wat ga je tegen haar zeggen?", vraag ik. "Ik weet het niet. Ik zal al met een goed excuus moeten komen", zucht hij. "Sorry. Dit is mijn schuld...", zeg ik en slaag mijn ogen neer en laat mijn hoofd hangen. Maar Andy zet zijn vingers onder mijn kin en heft zo mijn hoofd op zodat ik hem aankijk. "Het is niet jouw schuld dat wij elkaar graag zien", zegt hij zacht. Ik voel weer tranen opkomen en ik laat te ook maar gewoon gaan. "Waarom kan het niet makkelijker?", vraag ik. "Waarom kan ik nooit eens gelukkig zijn en dat ook laten zien?" Andy kijkt me met een blik vol medelijden aan. "Die dag gaat er binnenkort komen. Dat beloof ik", zegt hij. Ik trek mezelf tegen hem aan. Hij sluit me troostend in zijn armen waar ik uithuil. Als ik gestopt ben leggen we ons weer neer. Ik met mijn hoofd op zijn borst, hij met zijn beide armen stevig rond me heen geslagen. Ik woel zachtjes door zijn haar, maar lang duurt het niet voor ik weer indommel.

1K reads!!! Jullie zijn fantastisch😱