Je staat in New York met geen cent op zak, het enige dat je bij je draagt is een schetsblok, verf en wat penselen. En dus zit je op de stoep te schilderen voor geld. Doodnormale dag, toch? Maar dan veranderd je hele leven.
Finn neemt me mee in een lift en volgens mij zijn we op weg naar de bovenste verdieping, zo lang staan we te wachten. Wat zou me te wachten staan? Ik kijk even opzij naar Finn. Hij houdt mijn hand vast en kijkt vooruit. Als hij me ziet kijken knipoogt hij. Zo staan we een tijdje. Ik denk terug aan de afgelopen weken sinds ik hier woon. Caren, de meiden van de dansgroep, Kate, Finn... ik heb hier zoveel nieuwe vrienden gemaakt. Een nieuw leven opgebouwd. Ik ben van het saaie Nederlandse platteland tot de bruisende straten van New York gekomen met niets meer dan een schetsboek, verf en wat geld. En kijk me nu eens! Ik sta naast de leukste en liefste jongen van de wereld en heb een topdag achter de rug gehad. Ik ga naar een school die ik echt leuk vind en wanneer ik een baan heb kan ik sparen voor mijn eigen huis! Ik kan alles doen wat ik wil, als ik er maar hard genoeg voor vecht! Beter kan het toch niet? Wel ben ik van plan om het goed te maken met mijn tante. Ik zal haar bellen en zeggen dat het me spijt, maar dat het heel goed met me gaat. Ze heeft heel lang goed voor me gezorgd, we kunnen niet zo uit elkaar gaan. Misschien kan ze zelfs een keer hier komen, als ik genoeg geld verdien! Ik pluk aan mijn shirtje en kijk ongeduldig voor me uit. Wanneer zijn we er nou? Ik ben razend benieuwd. En ik rammel van de honger. Dan gaan de deuren open en ik loop naar buiten, een groot balkon op. Ik loop naar de rand en mijn mond valt open.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Het uitzicht is adembenemend. Een vlaagje zomerse wind waait door mijn haren. Vanaf hier kan ik tot in de verte de gebouwen met hun lichtjes zien, terwijl de zon al bijna achter de skyline is gezakt. Langzaam begint New York die vorm aan te nemen waar ik al zoveel over gehoord had. The city of lights... Heel in de verte onder me raast het verkeer voorbij en ik hoor het niet eens. Het is hier zo rustig... dan voel ik een arm zachtjes om mijn heup slaan. Ik kijk opzij en kijk recht in de bruine ogen van Finn. Hij lacht zijn scheve lachje en vraagt zacht hoe ik het vind. 'I... I just don't know what to say...' Finn glimlacht en haalt een hand door zijn haar. 'I'm very happy I know you, Nina. You're the sweetest and the smartest person i've ever met. Seriously.' Ik bloos. Alweer. 'Thanks to that man who ran me over that day...' we lachen en dan trekt Finn me dichter tegen zich aan. Hij komt nog dichter bij. Zijn gezicht is nu op enkele millimeters afstand. 'Do you want to be my girlfriend, Nina?' Hij kijkt me vragend aan. Ik aarzel geen moment. 'Yes. Yes I want to.' Hij legt zijn hand tegen mijn wang en drukt dan zachtjes zijn lippen op de mijne. De kriebels vliegen door mijn buik en ik zoen hem terug. Voor mijn gevoel ben ik in de hemel. Of vlieg ik door de ruimte langs sterren. Met hem. Is dit een droom? Finn zoent me nog eens. O nee. Beslist niet. Dit is honderd procent echt. We staan zo een tijdje en dan trek ik voorzichtig weer terug. Finn's lippen gaan nog even op die van mij. Heel lief en zacht, en dan stopt hij ook. We staan nog een tijd naar de prachtige stad te staren die voor ons ligt. Mijn hoofd ligt op Finn's schouder. Dan draait hij me om en zie ik een gedekte tafel staan, die me nog niet was opgevallen toen ik van het uitzicht genoot. Hij is verlicht met kaarsen en er liggen rozenblaadjes op het witte tafelkleed. Volgens mij ben ik in een sprookje beland. 'Wow...' als we gaan zitten komen er meteen obers aangelopen met grote dienbladen vol overheerlijke gerechten en ik heb de beste tijd van mijn leven. Finn maakt de hele tijd grapjes, zegt me hoe mooi ik ben en ik kan niet anders dan ervan genieten. Dit is de mooiste dag van mijn leven. Geen twijfel mogelijk. Als we ook onze toetjes op hebben nemen Finn en ik plaats op een grote witte leren hoekbank en chillen we nog even. Ik ril. De zon is nu weg en hoewel het juli is begint het nu best wel fris te worden. 'Are you cold?' Finn kijkt me aan en nog voordat ik kan antwoorden trekt hij zijn jack uit en legt hem bij mij om mijn schouders. 'What about you?' Finn lacht. 'You're hot enough for me, I won't be cold tonight. Trust me.' Ik strek me uit op de bank en leg mijn hoofd op Finn's borst. Hij slaat zijn armen om mij heen. Ik voel mijn ogen langzaam zwaarder worden. Finn fluistert lieve woordjes in mijn oor en aait mijn krullen, net als toen in zijn appartement. Dan val ik in slaap.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Sorry voor dit korte hoofdstuk! Maar ik wilde speciaal een hoofdstuk besteden aan de scene op het balkon, dus vandaar. Ik hoop dat jullie het mooi vonden! (Ik in ieder geval wel😍😍) Laat alsjeblieft een reactie achter en misschien een tip, want ik wil weer iets in het verhaal waardoor het spannend word. Lof juu all! 😊
