Je staat in New York met geen cent op zak, het enige dat je bij je draagt is een schetsblok, verf en wat penselen. En dus zit je op de stoep te schilderen voor geld. Doodnormale dag, toch? Maar dan veranderd je hele leven.
Twijfelend sta ik voor de deur van Finn zijn appartement. Zal ik aanbellen? Misschien word hij wel heel boos.. of is hij helemaal niet thuis. Ik denk even terug aan gisteren. Caren was inderdaad doodongerust en ik mocht mijn bed niet meer uit. Tot ik haar vanmorgen ervan had overtuigd dat ik duf werd van de hele dag binnen zitten. Dus mocht ik een stukje wandelen, met haar. We gingen op een bankje zitten en toen ze 2 broodjes voor ons ging kopen, legde ik een briefje neer met waar ik was en dat ze me niet moest volgen. Toen ben ik weg gesneaked en nu sta ik dus hier. Mijn vinger blijft even trillend voor de bel hangen, dan druk ik hem toch in. Binnen hoor ik de ring, die op de 1e avond zo verwelkomend leek en nu opeens heel afstandelijk. Ik hoor voetstappen de deur naderen en ik houd mijn adem in. De deur gaat open, maar het is Finn's broer Nick die de deur open doet. 'Eh, hi, I'm Nina!' Hij schudt mijn hand en stelt zich voor. Gek, ik heb hem eigenlijk nog nooit ontmoet, terwijl Finn al het een en ander over hem vertelt heeft. 'Ehm, is Finn home?' 'No, why?' Hij bekeek me wat beter. 'Oh! You are his girlfriend, right? He told me all about you.' Ik keek naar de grond. Ik durf te wedden dat Finn de afgelopen dagen niet eens meer aan me gedacht heeft. Nick's gezicht betrekt. 'Although, he's been very quiet for the past days... perhaps you know more about what's going on with him?' Ik voelde een brok in mijn keel en voelde de tranen opkomen. Nick zag het aan me. 'Listen, Finn isn't here now, he is on a photoshoot in California with my parents, but he will be back next sunday, okay?' Ik knikte. 'Okay.' Hij klopte vriendelijk op mijn schouder en deed toen de deur weer dicht. Ik draai me om en begin te lopen. Stik. Het is nu vrijdag. Nu kan ik hem nog niet met hem praten! Ik stap in de lift en druk op het knopje. Californië. Waar allemaal mooie meiden rondlopen. Wat als Finn daar een ander meisje ontmoet? Hij ziet me vast nu al niet meer staan. Een traan loopt over mijn wang. Shit. Ik loop door de lobby, waar allemaal mensen naar me staren. Ik loop stug door. Ik zie nu al Carens medelevende gezicht voor me als ik het appartement binnen kom. Net waar ik nu geen zin in heb. Ik voel in mijn zakken en grabbel er een briefje van 20 uit. Even twijfel ik, maar dan stap ik toch naar de eerste de beste art shop. Ik koop een set spuitbussen met verschillende caps. Eigenlijk ben ik een beetje tegen graffiti, maar dan vooral het soort dat gebouwen lelijk maakt. Het vandalistische soort. Maar dat ben ik ook niet van plan. Ik neem een taxi naar de wijk van de italiaanse binnenplaats. Natuurlijk ga ik er niet heen. Ik loop langs de gebouwen tot ik bij de straten met huizen aankom. Ik weet dat Finn hier wel eens skate. Ik sta stil voor een brede steeg met een hoge, blanco muur die doorloopt tot het einde van de steeg. Als hij niet in de binnenplaats is met zijn vrienden, dan hangt hij hier rond of studeert hij liedjes in voor Calpurnia. Ik zet de set met spuitbussen op de grond en haal een potlood uit mijn zak. Nu nog een passende tekst.
Deze afbeelding leeft onze inhoudsrichtlijnen niet na. Verwijder de afbeelding of upload een andere om verder te gaan met publiceren.
Ik spuit de woorden zo netjes mogelijk op de muur, zo groot mogelijk. Gelukkig maar dat ik vrij lang ben, ik ben net iets kleiner dan Finn. Ik begin met zwart, daarna spuit ik kleine regendruppels met licht en donkerblauw eromheen. Dan zet ik mijn paraaf erbij. Die herkent hij vast. Als hij niet wilt praten, dan maar zo.
Ik sluip zachtjes het appartement binnen en hoor gerinkel van pannen uit de keuken. Ik ren op mijn tenen naar de slaapkamer. Daar schuif ik gauw de spuitbussen en caps ver onder mijn bed. In de badkamer haal ik de vegen blauw en zwart van mijn handen en gezicht. Mijn kleren zijn gelukkig schoon. Ik weet niet hoe Caren zou reageren als ze wist dat ik graffiti heb gespoten, ook al is het heel mooi geworden. Ik draai me om en open de deur van de badkamer. Daar staat Caren, met haar armen over elkaar heen geslagen. Ze kijkt niet blij.
Eerst zegt ze niets maar kijkt me onderzoekend aan. Ze heeft toch niet de spuitbussen gezien? Na wat een eeuwigheid lijkt laat ze haar armen zakken. 'So, how was it at Finn's place? Did he talk to you?' Goddank. Ze weet het niet. 'No, he wasn't home. His brother Nick opened he door. He said Finn would be back next sunday. He's on a photoshoot. In California.' Ik kijk naar de grond met weer dat knagende gevoel dat Finn op dit moment misschien wel naar feestjes gaat met meiden die veel leuker zijn dan ik. De boze uitdrukking op Caren's gezicht maakt plaats voor medeleven, zoals ik al voorspeld had. 'Oh, come here!' Ze geeft me een dikke knuffel. 'It will be fine, trust me.' Het verdriet dat de afgelopen dagen zich heeft opgekropt slaat in krachtige golven van me af en Caren laat me uithuilen op haar schouder. Ze is echt een topvriendin. Ik doe een stapje achteruit en veeg mijn gezicht droog. 'Thanks, Caren.' Caren glimlacht en slaat een arm om me heen. 'It's time for you to think a little less about Finn. We will just wait until he returns and then we'll see what happens. Let's have some fun! What about if we go to the dance school with the girls and come up with a new choreo? After that we can go grab a pizza and have a sleepover!' Ze keek me even streng aan. 'But, only if you feel well. I do not want you to get sick again.' Hmm. Dat lijkt me wel wat. We zijn al een tijdje niet meer bij de dans school geweest. En ik zou dolgraag weer lekker willen kletsen met de meiden. 'Yes, let's do it.' Caren glimlacht. 'And you're sure that you feel fine?' Ik knik. 'Yes, i feel great.' Oke dat was een beetje gelogen, maar ik heb alleen af en toe een beetje buikpijn. En de grootste pijn is natuurlijk dat Finn er niet is. Maar daar ga ik vanavond niet aan denken! 'It's GIRLS NIGHT, LADIES! WOOOHOOOO!' Caren begint te lachen en ze trekt de kast open voor kleurige dansoutfits.
Vol zelfvertrouwen loop ik naast de meiden op straat. Ik draag wederom weer een croptop, een zwarte deze keer, met in het goud het coca cola logo erop. Eronder draag ik een goud met zwarte high waist legging en mijn haar zit ingevlochten. Het voelt zo goed om weer eens gedanst te hebben! De nieuwe routine bestaat uit een opwarming op Dura van daddy Yankee en een zwaardere dans op Run up, van major lazer. Daartussen doen we het stretchen en de buikspier oefeningen op een mix van oude en nieuwe nummers van Inna. Haar nummer Lights dreunt nog steeds door mijn hoofd.
Ik word wakker van een streep zonlicht dat door de lichte linnen gordijnen op mijn gezicht schijnt. Ik probeer me alles van gisteren voor de geest te halen. We aten pizza en toen keerde iedereen terug naar huis om te douchen. Daarna kwamen de meiden met eten, drinken, make-up en spelletjes. Caren en ik duwden de meubels in de woonkamer aan de kant behalve de bank en de tv, en we legden matrassen en luchtbedden neer. Ik hing de kamer vol met lampjes en we maakten er een superavond van. We maakten elkaar op en keken typische meidenfilms. Verder hebben we zo,n beetje het hele appartement overhoop gehaald toen we ons omkleedden en een remake maakten op 7/11 van Beyoncé. Chloë had een fles rosé en watermeloen wijn meegenomen. Ik had niet eens door dat er alcohol in zat. Ik kreeg een beker met het spul in mijn handen gedrukt en het smaakte lekker zoet... maar nu voel ik het wel aan mijn hoofd. Ik sta op en loop naar de keuken voor koffie. Daar tref ik evelyn al aan met een mok hete zwarte koffie in haar hand. 'Goodmorning. How bad is your hangover, haha!' Ik kijk in de weerspiegeling van de magnetron en begin te lachen. Mijn make-up zit over mijn hele gezicht uitgesmeerd en mijn ogen staan dof. Mijn hoofd bonkt een beetje, maar het is niet erg. 'Bad, i guess.' Evelyn bekijkt mijn gezicht even goed. 'I think it's not that bad. I mean, look at Chloë.' Chloë lag met haar lege rosé fles in haar armen op de bank onder een dekentje. Die zal vast niet vrolijk wakker worden, grinnik ik bij mezelf. Evelyn reikt me een kop koffie aan en ik neem dankbaar een grote slok. Na een paar minuten begint de cafeïne te werken en voel ik me een stuk beter. Ik bedenk me opeens dat ik sinds gistermiddag al niet meer aan Finn heb gedacht. En het voelt goed.
Hoiiiiii!
Ja Ik weet niet echt hoe ik verder moet🤔 om eerlijk te zijn vind ik het verhaal een beetje saai worden, maar ik wil jullie niet teleurstellen😣😥 helpppp als iemand tips heeft zeg het asjeblieft! Gooi met tips, smijt ermee, doe wat je leuk vind maar helppp. (Als jullie het verhaal wel nog leuk vinden zeg t maar, zelf denk ik dat het niet echt een sterke verhaallijn heeft😟 nouja ik zie nog wel, eerst maar eens mezelf door de laatste 3 lesdagen van het jaar heen slepen. (Want natuurlijk besluit iedere docent om in die laatste 3 dagen nog even alle toetsen en projecten te proppen, wat ook gwn in de weken ervoor had gekund, maar hé, waarom niet nu?) maarrr ik ga wel aankomende vrijdag met de klas naar Walibi! Heb er zoooo veel zin in maar ben wel zenuwachtig want ik ben nog nooit in een achtbaan geweest die over de kop ging😳. Dus dat ga ik sws doen. Doeiii doeiiii lof juuuu all!
