Ik loop met mijn nieuwe skateboard onder mijn arm door de poort van de binnenplaats (Ik weet eindelijk hoe het heet! Het stond boven de poort, maar dan aan de binnenkant. Het heet The Hideaway, omdat mensen ernaartoe komen om even aan het drukke stadsleven te ontsnappen) naar buiten. Ik kocht mijn skateboard vanmorgen, helemaal blanco. Net heb ik hem bij Jasmine beschilderd. De achtergrond loopt over van felblauw naar felpaars en ik heb er de skyline van New York op gestencild. Ik kom steeds vaker bij Jasmine, soms met Caren en soms alleen, om te schilderen of gewoon te kletsen. Ook fleuren we de binnenplaats op met bakken verse bloemen en versieringen als glas in lood kunstwerkjes en soms dromenvangers. Ik ken Jasmine nu veel beter. Haar verhaal over haar verleden is verschrikkelijk, maar op de paar momenten na dat ik haar verdrietig heb gezien is ze voor de rest heel enthousiast bezig met van alles en nog wat en ziet ze van alles het positieve in. Ik vraag me soms wel af hoe het met haar zus in Europa is. Zou ze nog leven? Misschien zou ik er eens wat meer over moeten vragen. Ik stap op mijn skateboard en zet af. Genietend van de na-zomer zonlicht skate ik wat door de wijk. Dan zie ik opeens weer mijn schildering voor Finn op de muur. Mijn goede humeur slaat meteen om. Ik heb de hele dag al niet meer zo aan Finn gedacht, nu ik me opeens bedenk dat het zondag is. Ik voel het bloed wegtrekken uit mijn gezicht. Zou hij het al gelezen hebben? Eigenlijk heb ik er best wel spijt van. Ik weet ook wel dat hij mij leuk vond. Misschien moet ik het maar weghalen voordat hij het ziet. Als ik iets dichterbij kom, schrik ik. Er staat iets onder. Ik spring van mijn skateboard en ren erheen. 'Shitshitshittt.' Te laat. Onder mijn belachelijke quote staat mijn naam in mooie letters, omgeven door rozen met doornen. 'Ohnee ohnee o god wat nu?!' Ik wil me op mijn skateboard afzetten richting Finn's appartement, als ik opeens iemand in de hoek van de steeg zie zitten. Ik draai me om. Een stilte die wel eeuwig lijkt de duren. Ik sta radeloos aan de grond genageld. 'H-hello?' De jongen kijkt op richting mij. Ik kijk recht in het gezicht van Finn. Zijn gezicht is helemaal betraand.
F-Finn?
'I... I went to your appartement, Caren said you went out skating, so I went looking for you... I, I wanted to say...' Finn slikt. 'I wanted to say I'm sorry. I'm sorry for not answering your messages last week. I thought you didn't want me anymore.' Dan staat Finn op en loopt naar mijn quote op de muur. Ik zie nu de verf op zijn handen zitten en in de hoek waar hij zat staat ook een tas met spuitbussen. Ik weet nog steeds niks te zeggen. Dus loop ik ook maar naar de muur en ik pak zijn hand vast. De tranen staan nu ook in mijn ogen. 'I would never give you up, Finn'. Finn kijkt verbaasd op. Ik knijp zachtjes in zijn hand. Er heerst even een stilte, waarin Finn en ik naar de muur staren.
But... that night, I thought you were sick of me!' Ik schrik op van mijn staar momentje. 'Of course not! How could you think that! I love you!'
'You really do?' Finn kijkt me verrast aan. 'Of course I do! Didn't you know? You are the best person that has ever happened to me!' Ik loop naar de tas met spuitbussen en haal er een zwarte spuitbus uit. Ik loop terug en zet een groot kruis door mijn quote. Dan kijk ik weer naar Finn. 'But I was scared that you didn't want me anymore, since you didn't text or called me.' Het drong nu eindelijk tot hem door. Hij komt dichterbij mij staan. 'Nina, I am truly sorry. Can you forgive me? Because... I love you to. A lot.' Ik kan wel een gat in de lucht springen. In plaats daarvan knik ik blij en Finn leunt zich naar me toe. Zijn lippen raken de mijne en even staan we zo. Dan trekt Finn mij tegen zich aan. Ik leg mijn hoofd op zijn schouder. Zachtjes aait Finn mijn haar en geeft kleine kusjes op mijn hoofd. Ik doe mijn ogen dicht. Dan bedenk ik me opeens iets. 'Finn?'
'Yes?'
'Did anything happened in California?'
Het blijft even stil. Ik kijk op naar Finn. Hij glimlacht alleen naar mij. 'Nope. Of course there were beautiful girls. But no one as beautiful or as special as you are. You are one of a kind.' Ik glimlach en leg mijn hoofd terug op zijn schouder. 'Nina? Did anything happened here?' Ik grinnik. 'You are the only person I've been thinking of this week.' Finn trekt me nog iets dichter tegen zich aan. Ik weet niet hoelang we zo stonden, maar van mij had het voor eeuwig mogen duren.
Heyyy ik ben superblij met dit hoofdstuk en ik ben superduperblij want IK GA ZO NAAR WALIBI!! Dan moet ik alleen nu wel opstaan, anders ben ik een beetje laat.😅😂 anyway sorry dat ik zo'n lange tijd niet meer heb geüpload! Ik was ook op vakantie dus ik heb 2 weken geen wifi gehad. Ik hoop dat jullie allemaal een supervakantie hebben en voor de mensen die alweer op school zitten; heel veel sterkte! Doeeeiiiiiiixxxx❤️
~ikkuh
JE LEEST
Paint my way to you (Finn wolfhard)
AdventureJe staat in New York met geen cent op zak, het enige dat je bij je draagt is een schetsblok, verf en wat penselen. En dus zit je op de stoep te schilderen voor geld. Doodnormale dag, toch? Maar dan veranderd je hele leven.
