unexpected. | jicheol

53 // nrtv

dali-dali akong nag-drive papunta sa hospital kung nasaan nagstay si seungcheol. positive na ang iniisip ko ngayon at sigurado akong gising na si seungcheol.

i would rather die than seeing the one that i love suffering infront of my own eyes.

pi-nark ko ang kotse ko sa harapan ng entrance at dumeretso sa kuwarto ni seungcheol, pero nagulat nalang ako na wala siya sa kama niya, pati na rin ang bag niya na puno ng damit.

lumapit ako sa kama at naka-kita ng sulat na naka lagay sa envelope. agad agad ko naman binuksan ang sulat dahil sa kaba ko.

Dear Sir. Choi Jihoon,

this is doctor hwang minhyun, i made this letter because im not in the hospital right now. one of my assistants texted me to tell you to come to the hospital right away because of an unknown reason.

i want you to go to the rooftop right now and you'll see what you wanted to see.

my secretary wrote this letter because im having a vacation in japan for a month.

a temporary goodbye from,
minhyun

linapag ko ang sulat sa kama at tumakbo papunta sa rooftop, may nabangga akong mga tao pero nag sorry naman din ako.

dahan dahan kong binuksan ang pinto, akala ko may makikita akong seungcheol na naka upo sa may bench, pero wala.

sinilip ko ang mga sulok sa rooftop at wala parin akong nakitang seungcheol.

sumuko na ako at umupo sa bench.

may naramdaman akong bagay na naupuan ko at kinapa ang pwestong inupuan ko, meron nanamang sulat.

pamilyar ang penmanship kaya naisipan kong si seungcheol ang nagsulat neto.

Dear Jihoonie ko,

kung mababasa mo ang sulat na ito, ibig sabihin nun ay nasa langit na ako at kasama na ang diyos.

hindi na ako nagpaalam sayo ng personal kasi baka busy ka masyado sa trabaho at ayokong distorbohin ka at dagdagan ang problema mo.

huwag kang iiyak habang binabasa mo ito, mumultuhin talaga kita.

tandaan mo to, jihoonie ko, ikaw lang ang mahal ko, ikaw ang prinsepe ng buhay ko at ikaw lang ang aking asawa.

paalam, choi jihoon :))

from your lovely husband,
choi seungcheol

pinunas ko ang mga luhang tumutulo kanina pa simula nung binasa ko ang sulat, kahit sinabi niyang wag akong umiyak ginawa ko parin, hindi naman ako takot sa multo eh, kay seungcheol pa kaya.

linagay ko ang sulat sa bulsa ko at naglakad sa pintuan pababa.

tinext ko ang tropa ko at tropa ni seungcheol ang balita.

nagdrive ako pauwi at kinapa ang pwesto ni seungcheol na normally katabi ko, pero wala na siya ngayon.

paalam din, seungcheol ng buhay ko.