My first love, is my hero.

Chapter 3: Starting to trust him

Chapter 3.
Starting to trust him.

"Don't worry. Only you and me know this place."

Nakahinga naman ako ng maluwag ayoko talaga ng iba pang may makaalam nito. Lalong lalo na si Tita, baka pati kasi 'to ay angkinin din. This place, is special to me. We have a lot of happy memories with my parent.

Tahimik lang akong naka tingin sa kawalan ramdam na ramdam ko parin yung hapdi ng mga pasa ko.

"What happened? Why are you here?" Basag niya sa katahimikan.

"This is my place, that's why I'm here"

"I mean, diba nasa manila ka?"

"Ah basta mahabang storya" bakit ba ang dami niyang tanong.

"I listen"

"Why do you care?"

"Masama?"

Napabuntong hininga ako sa kulit ng lalaking 'to.

Gusto kong ikwento, baka kasi pag nailabas ko 'to mabawasan yung bigat sa dibdib ko.

"Can I trust you man?" I asked him.

"Yeah. You can" aniya

Kinwento ko sakaniya lahat pati yung pananakit sakin ni tita. Pati yung pag ambush sa magulang ko. Hindi ko naiwasang umiyak ng kinekwento ko lahat ng nangyare saakin. Sobrang sakit kasi talaga. Yung masasayang ala ala ng buhay mo biglang napalitan lahat ng pait. Yung dating kumpleto kami, ngayon nag iisa nalang ako. Sobrang hirap ng pinagdaanan ko, kaya hindi ko naiwasang maging emosyon sa araw araw.

"Bakit ngayon mo lang naisipang umalis?" He asked slowly.

"Kasi ayokong iwanan yung bahay ng magulang ako. Ayokong ipamigay lahat ng pinaghirapan ng magulang ko para lang mabigyan ako ng maginhawang buhay." I said while I'm still crying. Yung iyak na sobrang sakit na talaga. "If my parents are still here, I know. I will never cry like this." Natawa ko habang umiiyak. "I miss them so much" sabay tingin sa langit. Si dart naman ay tumingala din at tumingin sa langit.

"I'm tired for being alone" mahina kong sabi sa kawalan.

"You're not alone now." Sabi niya na ikinagulat ko. Anong ibig niyang sabihin?

"What do you mean?" I ask curiosity.

"Nothing" and he smile timidly.

Umiyak lang ako ng umiyak sabi niya kasi iiyak ko lang lahat para mabawasan daw kahit papano. Nang mag gagabi na napagdesisyunan na naming pumasok sa kaniya kaniyang bahay dahil lumalamig na.

Nakalimutan ko palang mag grocery wala pang mga pagkain dito. Nagugutom nako. Delikado na kung pupunta pakong tindahan. Tyaka diko na masyadong kabisado dito.

Pupunta nako sa kwarto ko ng biglang may kumatok sa pinto, diko pa binubuksan pero alam ku na kung sino dahil kaming dalawa lang naman ang tao dito.

Pagbukas ko ay si Dart nga. May dalang Tupperware tyaka isang plastic na ewan ko ang laman.

"Dinner?" He asked.

Tumango ako agad dahil nagugutom na talaga ako. Hindi ko alam kung bakit ang bilis kong nagtiwala kay Dart. Kung bakit ang gaan agad ng loob ko sakaniya. Siguro dahol siya lang naman yung laging anjan pag kailangan ko talaga ng tulong.

"Hindi nako tatanggi, I'm hungry" natawa naman siya sa sinabi ko.

Dumiretso kaming kusina para ihada yung dala niyang Isang bangus na malaki na inihae tyaka Sotanghon. Ng maamoy ko yung isda kumulo agad yung tiyan ko.