Pencereme biraz daha yanaşıp elimi soğuk mermere koydum ve başımı eğip içerisine daha dikkatli bakmaya başladım. O evde biri olduğuna adım kadar emindim.
Kalbim heyecandan deli gibi atarken yutkunup kendimi sakinleştirmek adına derin nefesler aldım...
Elimdeki alışveriş poşetleri ile sokakta yürürken bir yandan kulağımdaki kulaklıklarda çalan müziğe eşlik ederek küçük ritimlerle dans ediyordum. Gözlerim kapalı bir şekilde yürürken gülümsedim. Yağan yağmur yüzüme damlayıp yanağımdan süzülürken verdiği o sıcak his güzel geliyordu. Poşetler ağır olmaya başladığında durup poşeti elimde yer değiştirdim ve yoluma devam ettim. Hava biraz soğuk olmasına rağmen güneşin ısısı kemiklerime kadar ısıtıyordu beni.
Eve yaklaştığımda sağa doğru dönmemle birine çarptım. Çarpmanın etkisiyle kulaklığım ve elimdeki poşetler yere düşerken çarptığım kişiye baktım.
"Ben çok özür dilerim afedersiniz sizi göreme-" cümlemi bitiremememin nedeni hiçbir şey demeden yoluna devam etmesiydi. Şaşkınlıkla arkasından bakarken gözlerimi devirdim.
Oflayıp önce kulaklığımı daha sonra poşetleri elime alıp apartmana sonrada evime girdim.
Poşetleri mutfağa bırakıp içerisindekileri yerine yerleştirirken makarnayı düşürdüğümü farkettim. Herhalde çarpışmanın etkisiyle poşet yere düştüğünde poşetten çıkmış olmalıydı. Fazla umursamayıp yatak odama yöneldiğim sırada çalan kapı ile durdum ve kapıya gittim.
Kapı deliğinden baktığımda kimseyi göremedim ve kapıyı açtım. Yerde duran makarna paketinin üzerinde birde küçük kağıt vardı.
İkisini de elime alıp kapıyı kapattım.
Kağıdı okunmaya başladığımda gözlerim kısılmıştı.
"Umarım yapacağın o makarna boğazında kalmaz"
Bu da neydi? Ve daha önemlisi bu notu kim bırakmıştı?
Yenikitabımilekarşınızdayım:) ikikitabımıbirlikteyürütmekpekkolayolmayacakama yazın bukitabımıntanıtımınıyayınlamıştımvesonrasındafazlasıylamesajaldımkitabıyayınladiye. Vehâlâalmayadevamedincesizlerikıramadım. İkikitabınasılyürüteceğimbilmiyorumamabirşeyleryapmayaçalışacağımartık:) sizindesteğinizolduğu sürece☺☺☺
