Zincir

-7-

Akşam yemeğine bir saatten az bir zaman kalmıştı. Mısra marketten aldığımız şeylerin ambalajlarını açmakla meşguldü. Bende aldığım elbiseyi giydikten sonra ona yardım etmek için odanın salon bölümüne geçtim. Aldığımız yiyecekleri tabaklara yerleştirdik, o sırada Mısra 'da aldığı elbiseyi giydi ve makyaj yapmak için makyaj aynasına yöneldik. Elbiseler yeterince gösterişli olduğu için hafif bir makyaj yapmayı tercih ettik. Oda da herşeyin hazır olduğuna emin olduktan sonra oda kartını da alıp restauranta gitmek için asansöre yöneldik. Restauranttan içeri girdiğimizde Ateş ve Yaman ortalarda yoktu, ama odaya geleceklerini bildiği için önemsemedik. Mısra ile birlikte sınıf arkadaşlarımızdan oluşan masaya yöneldik. Masaya oturduğumuz da Mısra Yaman'a bir hatırlatma mesajı attı. Yaman'da geliceklerine dair bir yanıt yolladı. Yemeği yedikten sonra fazla geç kalmadan odaya çıktık garip olan ise Ateş ve Yaman restauranta hiç gelmemişti. Muhtemelen başka işleri vardı. Oda da hiç bir eksik olmadığı için onlar gelene kadar oturduk. İçimde anlam veremediğim bir heyecan duygusu hakimdi ve o an odanın kapısı hafif bir şekilde tıklatıldı. Mısra kapıyı açmasıyla ikimizde şok olduk çünkü kapıda Yaman ve Ateş'i görmeyi beklerken kocaman bir oyuncak ayı gördük üzerinde Mısra'ya yazıyordu bir kaç saniye geçmeden kapının yanında Yaman belirdi. Mısra' dan hiç beklemediğim bir şekilde Yaman'ı gördüğü anda boynuna atladı Yaman'da onu kollarıyla sıkı sıkı sardı. Ateş ayının arkasında duruyordu bir anda ona baktığımda göz göze geldik. Odaya girmesi için kapıyı işaret ettim. Odamız yeteri kadar büyüktü. İçeri girdiğimizde Yaman ve Mısra yan yana bizim Ateş 'le birlikte oturduğumuz koltuğun karşısına geçtiler. Onlar birlikte konuşmaya dalmıştı ve aldığımız kurabiyelerden yiyorlardı. Bizde bir süre sessizce oturduk daha sonra Ateş hiç beklemediğim bir şekilde hadi balkona çıkalım dedi. Ondan bunu beklemiyordum çünkü bana karşı hep mesafeli davranıyordu. Kafamı sallayarak teklifine karşılık verdim birlikte ayağa kalktık ve odanın balkonuna yöneldik. Balkonda yine bir sessizlik hakimdi ama bu sefer sessizliği bozan taraf ben oldum. Kendinden bahsetmek ister misin? Kafasını kaldırdı ve ben senin kendinden bahsetmeni istiyorum dedi. Bu sözler benim için çok önemliydi ve Ateş ilk defa benimle kendi isteğiyle konuşuyordu. Anlatmaya başladım sıradan bir hayatım var aslında arkadaşlarımla vakit geçirmek hoşuma gidiyor genellikle de Mısra ile okul dışında pek bir aktivitem yok dersleri desteklemesi için kurslara gidiyorum. Kardeşim yok ailemin tek çocuğuyum. Bu sefer ben bir beklenti içindeydim ve bunu fark ettiği için anlatmaya başladı. Aynı şekilde sıradan bir hayatım var, fazla arkadaşım yok ama gerekde duymuyorum. İzmir'de Yaman'la birlikte bir öğrenci evinde yaşıyoruz aile olarak nitelendirebileceğim tek kişi Yaman. Onun hayatımda olması benim için büyük bir şans. Neden bilmiyorum ama hayatında biri varmı diye sormak istiyordum ve bunu yapmanın zamanı diye düşündüm soruyu sordum. Tepkisiz kaldı ve aynen şöyle söyledi hayatımda biri olucaksa eğer o kişinin gerçekten hayatım olmasını isterim. Cevabı etkileyiciydi. Sana katılıyorum diyerek benimde yalnız olduğum belirttim. Hava gittikçe soğuyordu. İçeri girdiğimiz de Mısra ile Yaman hala konuşuyordu ve artık ciddi anlamda bir ilişkileri vardı yani artık daha sık görüşücektik. Bunu Mısra' nın yarın gidilecek yerleri birlikte gezellim mi? sorusuda kanıtlar nitelikteydi. Biraz daha oturduktan sonra Yaman ve Ateş odalarına çıktı. Ben Mısra ve ayısı odada başbaşa kaldık.

“Hayatımda biri olucaksa eğer o kişinin gerçekten hayatım olmasını isterim. ”