Η Εμμονή

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 4

ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ 27 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017

      Οι μέρες κυλούσαν ομαλά. Οι έρευνες είχαν σταματήσει. Η υπόθεση σε λίγες μέρες θα έκλεινε, αφού δεν υπήρχαν άλλα στοιχεία ή μαρτυρίες. Η οικογένεια της Μαρίας από την άλλη, πίεζε να συνεχίσουμε να ψάχνουμε. Πίστευαν ότι κάτι θα ανακαλύπταμε αν ασκούσαμε λίγη πίεση σε ανθρώπους κλειδιά, από τον κύκλο της. Το ίδιο πίστευα και εγώ. Όμως δεν ήταν στο χέρι μου να συνεχίσω. Ήρθε διαταγή από «ψηλά» να κλείσουμε την υπόθεση με συνοπτικές διαδικασίες. Πρώτη φορά στο τμήμα έρχεται τέτοια διαταγή. Συνήθως μας πιέζουν να βρούμε την αλήθεια, όχι να κουκουλώσουμε την υπόθεση
       Παίρνω την απόφαση να επανεξετάσω ξανά την υπόθεση. Ζητάω από τον Μίλτο να μου φέρει τον φάκελο της Μαρίας Παπαδοπούλου από το αρχείο, όπου βρίσκεται στο υπόγειο του κτηρίου. Ξαφνιάζεται και αντιδράει. Μου επισημαίνει ότι η υπόθεση έχει κλείσει και είναι διαταγή. Έχει δίκιο! Όμως δεν μπορώ να ησυχάσω, κάτι με τρώει μέσα μου. Αφού τον πείθω να μου τον φέρει, μπαίνει στο γραφείο μου, στέκεται στην πόρτα και με κοιτάζει. Ίσως να περίμενε να του αναφέρω για κάποιο επιπλέον στοιχείο της υπόθεσης. Τον κοιτάζω και τον ευχαριστώ. Όταν πλέον αφήνει τον φάκελο στο γραφείο μου, με την άκρη του ματιού μου παρατηρώ κάτι...Στο χέρι του υπήρχαν τρεις γρατζουνιές, ίσα που φαινόντουσαν! Σαν να γρατζουνίστηκε περίπου 10-15 μέρες πριν. Για να φαίνονται τα σημάδια όμως ακόμα, οι πληγές θα ήταν τόσο βαθιές που σίγουρα θα κύλησε αίμα. Γυρίζω και τον κοιτάζω και τραβάει αμέσως το χέρι του από το φάκελο. Φεύγει με γρήγορες κινήσεις.
      Πιάνω τον φάκελο από την αρχή. Ποιος και γιατί να κάνει κάτι τέτοιο, από τη στιγμή που η κοπέλα δεν είχε πάρε-δώσε με τέτοιο κόσμο. Η μητέρα της μου ανέφερε ότι είχε μια σχέση, περίπου 2 χρόνια. Που είναι όμως το αγόρι της τόσες μέρες; Γιατί δεν έχει εμφανιστεί ακόμα; Ζητάω από τους συναδέλφους να μου βρουν αυτό το παιδί και να τον φέρουν αμέσως. Ίσως να τσακώθηκαν και πάνω στον καβγά να την σκότωσε. Αργά ή γρήγορα θα μάθω. Οι πληγές στο πρόσωπο της και η μανία του δολοφόνου φανερώνουν πως θύμα και θύτης, γνωριζόντουσαν. Δεν ήταν τυχαία η στιγμή. Αν ήταν ληστεία και απλά μετά φοβήθηκε να πάρει τα πράγματα της, γιατί να την χαράξει με τόσο μένος το πρόσωπο της; Το ένα στοιχείο αποκλείει το άλλο. Η υπόθεση είναι πολύ μπερδεμένη.
       Αφήνω στην άκρη τον φάκελο και ξανά συγκεντρώνομαι στο αγόρι της κοπέλας. Έχει φτάσει είναι ήδη στην είσοδο. Τον καλώ στο γραφείο μου. Το όνομα του είναι Στέλιος Αγγελόπουλος. Ζει και εργάζεται στη Νίκαια. Έχει τελειώσει Χημικό Μηχανικό και εργάζεται ως διανομέας σε ένα ψητοπωλείο. Είναι 28 χρονών και μένει μόνος του σε ένα δυάρι κοντά στο σπίτι της Μαρίας, όπως μου ανέφερε. Φαίνεται καλό παιδί. Είναι αγχωμένος και ανυπομονεί να ξεκινήσω τις ερωτήσεις για την υπόθεση. Του προσφέρω καφέ ώστε να χαλαρώσει και να μπορέσει να μου διηγηθεί τι συνέβη.
  -Με τη Μαρία σπάνια τσακωνόμασταν, τα είχαμε βρει σε γενικές γραμμές.
- Πότε την είδες τελευταία φορά;
-Το μεσημέρι στης 13/1 ,μου είχε πει ότι θα πήγαινε μια βόλτα να πάρει αέρα και θα γύριζε αμέσως. Δεν γύρισε όμως ποτέ!
-Παρατήρησες κάτι περίεργο στην συμπεριφορά της;
-Ήταν αγχωμένη και ανήσυχη. Την ρώτησα πολλές φορές τι είχε, αλλά δεν μου έλεγε.
-Γιατί δεν ήρθες να καταθέσεις όταν βρέθηκε το σώμα της;
-Ήμουν συντετριμμένος. Δεν μπορούσα να συνέλθω.
Η κατάθεση του νεαρού συμβαδίζει με τα λεγόμενα των ανθρώπων από τον κύκλο της κοπέλας. Δεν είχαν προβλήματα στη σχέση τους. Όμως αυτό δεν αποκλείει το ενδεχόμενο να την έχει σκοτώσει. Καθαρίζω το μυαλό μου από τις σκέψεις και επιστρέφω στο σπίτι για να κάνω ένα μπάνιο να ηρεμήσω.
    Χτυπάει το κινητό μου, είναι η Ανθούσα. Το σοκ από τα αποτελέσματα της έρευνας που έκανε με κάνουν να μουδιάζω σε όλο μου το σώμα. Η κοπέλα ήταν έγκυος και το έμβρυο είχε το ίδιο γεννητικό υλικό με τον δολοφόνο. Ταυτοποίηση 99,9%. Παίρνω τηλέφωνο αμέσως τον Εισαγγελέα της υπόθεσης, τον κύριο Παπαγιάννη και του εξηγώ τι συμβαίνει. Βγάζει αμέσως ένταλμα σύλληψης για τον Στέλιο Αγγελόπουλο. Ρίχνω κάτι πάνω μου και φεύγω βιαστικά για το σπίτι του αγοριού της άτυχης κοπέλας.
      Μεταφέρθηκε στα κρατητήρια του τμήματος Αμαρουσίου μέχρι να γίνει ταυτοποίηση του γεννητικού υλικού. Περιμένω ώρες ατελείωτες στο γραφείο μου μήπως με καλέσει η Ανθούσα. Έξι ώρες αργότερα και αφού οι δυνάμεις μου εξασθενούσαν, τηλεφωνεί η Ιατροδικαστής. Τελική απόφαση. Καμία ταύτιση το γεννητικό υλικό του Αγγελόπουλου με το υλικό του δολοφόνου. Χάνω τη γη κάτω από τα πόδια μου. Η κοπέλα είχε εραστή ο οποίος την είχε αφήσει και έγκυο.
Ενημερώνω τον Εισαγγελέα και διατάζω να αφήσουν ελεύθερο τον Στέλιο. Τον μεταφέρουν στο γραφείο μου και αφού του ανακοινώνω τα αποτελέσματα, ξεσπάει σε λυγμούς. Πέφτει και εκείνος από τα σύννεφα. Αδυνατεί να πιστέψει ότι η Μαρία είχε διπλή ζωή. Του συμπάσχω και προσπαθώ να τον πείσω να θυμηθεί κάτι παραπάνω που ίσως φανεί χρήσιμο για τις έρευνες μου. Τίποτα όμως! Κανένα αποτέλεσμα, γυρίζουμε πάλι πίσω στο μηδέν.