Η Εμμονή

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 5

ΣΑΒΒΑΤΟ 28 ΙΑΝΟΥΑΡΙΟΥ 2017

      Οι έρευνες ξαναγυρίζουν πάλι πίσω. Εκεί που πιστεύαμε ότι ίσως βρήκαμε τη λύση. Μάταια! Ο Στέλιος Αγγελόπουλος ήταν αθώος! Στο μυαλό μου όμως έρχεται ξανά μια φράση της Ανθούσας! «Πιθανόν υπήρχε στιγμή πάλης». Αν πάλεψαν και το αίμα που βρέθηκε στα χέρια της Μαρίας ήταν του δολοφόνου, τότε σίγουρα θα έχει τραυματιστεί και ο ίδιος. Θα υπάρχει κάποιο σημάδι που θα δείχνει ότι έχει τραυματιστεί από τα νύχια της κοπέλας! Ακριβώς! Εκείνη τη στιγμή μου έρχεται αμέσως στο μυαλό ,το χέρι του Μίλτου! Πως δεν το κατάλαβα από την αρχή? Οι ουλές που είχε στα χέρια είχαν δημιουργηθεί περίπου στο ίδιο χρονικό διάστημα με την δολοφονία. Είναι δυνατόν? Για αυτό πιέζουν να κλείσει και ο φάκελος! Νομίζω θα μου στρίψει!
     Βγαίνω έξω από το κτήριο της Αστυνομίας και τηλεφωνώ αμέσως στην Ανθούσα. Της εκφράζω την σκέψη μου και μου ζητάει να της φέρω δείγμα γεννητικού υλικού από τον Μίλτο! Αν όντως είναι αυτός ο δολοφόνος πως θα καταφέρω να το πάρω? Προσπαθώ να κρατήσω την ψυχραιμία μου και επιστρέφω στην θέση μου. Καλώ τον Μίλτο στο γραφείο μου και του προτείνω να δειπνήσουμε στο σπίτι μου μαζί απόψε. Χωρίς δεύτερη σκέψη δέχεται.
    Στο σπίτι η προετοιμασία για απόψε συνεχιζόταν. Η ώρα πλησίαζε και το άγχος με κυρίευε. Άρχισα να ετοιμάζω το τραπέζι. Τοποθέτησα δυο κεριά για να δημιουργήσω ατμόσφαιρα, το κόκκινο κρασί και δύο κρυστάλλινα ποτήρια. Το φαγητό ήταν έτοιμο. Ανέβηκα τη σκάλα του σπιτιού μου και άρχισα να ντύνομαι. Η ώρα ήταν 8:30 και σε τριάντα λεπτά θα έφτανε εδώ. Φόρεσα ένα μαύρο κολλητό φόρεμα, τις μαύρες γόβες μου και το κόκκινο κραγιόν μου. Ίσα που πρόλαβα να ετοιμαστώ. Ακούστηκε ο ήχος από το κουδούνι και κατέβηκα να ανοίξω. Έριξα μια τελευταία ματιά στο τραπέζι. Όλα ήταν έτοιμα!
     Καθώς το δείπνο έφτανε στο τέλος. Έμεινε για ένα τελευταίο ποτό. Τα μάτια μου ήταν καρφωμένα πάνω στο ποτήρι του. Σκεφτόμουν ότι τώρα είναι η τέλεια στιγμή. Αντίθετα εκείνος, είχε τα μάτια του καρφωμένα πάνω μου. Σαν να επιδίωκε κάτι το απροσδόκητο. Κάτι για το οποίο εγώ είχα βγάλει τελείως από το μυαλό μου! Δεν σκεφτόμουν το ερωτικό. Είχα συγκεντρωθεί στον στόχο μου. Όμως τα ξανθά του μαλλιά και τα γαλάζια μάτια, σου μαγνήτιζαν το βλέμμα! Έχει ένα τρόπο ιδιαίτερο να σου τραβάει το ενδιαφέρον. Εκείνη τη στιγμή που εγώ έκανα όλες αυτές τις σκέψεις, με πλησιάζει και με φιλάει στα χείλι. Σαν να το ήθελε πολύ, σαν να το περίμενε καιρό. Την ίδια κιόλας στιγμή, τον σταματάω και απομακρύνομαι. Τι κάνω? Είναι δυνατόν? Μπορεί αυτός ο άνθρωπος που μόλις με φίλησε, να είναι ο δολοφόνος!
      Όσο σκέφτομαι ότι είναι και ο Γιάννης στη μέση θυμώνω με τον εαυτό μου. Πως του το έκανα αυτό? Εκείνος με εμπιστεύεται και εγώ βρίσκομαι με τον Μίλτο στο σαλόνι μας. Πριν μια εβδομάδα μου έκανε και πρόταση γάμου και εγώ  του το ανταποδίδω έτσι! Εκείνος είναι τόσο γλυκός μαζί μου, τόσο ερωτευμένος που δεν θέλω να τον πληγώνω! Είμαστε μαζί πέντε χρόνια και σκεφτόμασταν και το καλοκαίρι να παντρευτούμε.
Διώχνω τον Μίλτο άρον-άρον και επικοινωνώ αμέσως με την Ανθούσα. Της λέω ότι έχω το δείγμα που μου ζήτησε και αποφασίζουμε να συναντηθούμε αμέσως! Χωρίς να χάνουμε χρόνο, σβήνω τα φώτα του σπιτιού μου, βάζω ένα μπουφάν και φεύγω. Η Ανθούσα είναι πολύ καλή φίλη, οπότε χωρίς δεύτερη σκέψη, της εκμυστηρεύομαι τα αποψινά γεγονότα. Με παρηγορεί   λέγοντας μου ότι δεν υπήρχε άλλος τρόπος για να πάρω το δείγμα χωρίς να με υποψιαστεί! Ίσως να έχει και δίκιο, όμως πρέπει να ξεκαθαρίσει η υπόθεση γρήγορα.
      Την επόμενη κιόλας μέρα, ζητάω από τον Μίλτο να έρθει στο γραφείο μου ώστε να ξεκαθαρίσω τα πράγματα μεταξύ μας. Πριν καλά-καλά εμφανιστεί ο Μίλτος, μου τηλεφωνεί η Ανθούσα. Κατάφερε να πάρει δείγμα DNA από το ποτήρι που της έδωσα χθες. Χωρίς να προλάβει να μου ολοκληρώσει, βλέπω τον Μίλτο να είναι στην πόρτα μου. Κλείνω το τηλέφωνο και του ζητάω να καθίσει. Φαίνεται νευρικός! Του εξηγώ ότι ήταν λάθος αυτό που έγινε χθες και δεν είχα καμία πρόθεση να φτάσω ως εκεί. Μου εξηγεί ότι το ίδιο σκεφτόταν να μου πει και ο ίδιος. Νιώθω μια τεράστια ανακούφιση που τα πράγματα δεν περιπλέχθηκαν περισσότερο!
       Το ίδιο κιόλας βράδυ ζητάω από τον Γιάννη να έρθει σπίτι μου. Είχα αποφασίσει να του έλεγα την αλήθεια. Ένιωθα τεράστιες τύψεις απέναντι του. Το βράδυ είχε φτάσει. Ο ήχος του κουδουνιού μόλις ακούστηκε. Ανοίγω την πόρτα γρήγορα και βλέπω τον Γιάννη να κρατάει ένα κόκκινο τριαντάφυλλο και ένα μπουκάλι κρασί, κόκκινο. Ξέρει πολύ καλά την αδυναμία μου σε αυτά τα δύο και την εκμεταλλεύεται φανερά. Εξάλλου καμία γυναίκα δεν μπορεί να αντισταθεί σε ένα τέτοιο άντρα. Ο τρόπος που ντύνεται, που εκφράζεται αλλά και ο χαρακτήρας του, σε σαγηνεύουν! Φοράει και το αγαπημένο μου πουκάμισο του. Ένα μπλε σκούρο πουκάμισο με άσπρο πουά και ένα μαύρο παντελόνι. Το μούσι του περιποιημένο όπως και το μαλλί του. Μου χαμογελάει και του κάνω ένα νεύμα να περάσει. Κάθεται στον καναπέ και του βάζω ένα ποτήρι κόκκινο κρασί. Αρχίζω λοιπόν να του διηγούμαι όλη την υπόθεση από την αρχή. Με ακούει με προσοχή, φαίνεται πολύ ήρεμος. Όταν πλέον τελείωσα με την αφήγηση της υπόθεσης, του ζήτησα συγγνώμη για αυτό που έκανα. Με κοίταξε στα μάτια, μου χαμογέλασε, με πείρε αγκαλιά και μου ψιθύρισε στο αυτί «Σε εμπιστεύομαι». Όσο σκεφτόμουν ότι θα μπορούσα να τον χάσω, τρελαινόμουν. Αποφασίζω να αφεθώ για ένα βράδυ μαζί του χωρίς να σκέφτομαι την υπόθεση. Σηκώνομαι λοιπόν, πιάνω το χέρι του και τον κατευθύνω στο δωμάτιο μου. Για ένα βράδυ όλα σταμάτησαν!