Η Εμμονή

ΚΕΦΆΛΑΙΟ 6

ΠΕΜΠΤΗ 2 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2017 (11 ΗΜΕΡΕΣ ΠΡΙΝ ΤΗΝ ΜΟΙΡΑΙΑ ΝΥΧΤΑ)
      Σήμερα είναι η πιο σημαντική ημέρα της υπόθεσης της άτυχης Μαρίας Παπαδοπούλου. Η ημέρα της μεγάλης αποκάλυψης. Το ρολόι στο κινητό δείχνει 7:00πμ . Σηκώνομαι και ετοιμάζομαι για την δουλειά όσο περιμένω τηλέφωνο από την Ανθούσα. Ειδοποίησα και στο τμήμα ότι θα καθυστερήσω. Δεν ήθελα να πάω στην δουλειά προτού μάθαινα τα αποτελέσματα για τον Μίλτο. Έχει περάσει ακριβώς μια ώρα και η Ιατροδικαστής δεν με έχει καλέσει ακόμα. Το άγχος χτυπάει κόκκινο. Χωρίς να καταφέρω να συγκρατήσω τον εαυτό μου, καλώ η ίδια. Τα αποτελέσματα είχαν βγει. Δεν υπήρχε καμία ταύτιση με το DNA του δολοφόνου! Από την μία χαίρομαι που ένας συνάδελφος μου δεν ήταν ο δολοφόνος, από την άλλη όμως τα πράγματα θα ήταν πολύ δύσκολα. Χωρίς κάποιο στοιχείο του δολοφόνου, η υπόθεση κλείνει οριστικά.
      Όταν πλέον φτάνω στο τμήμα, βρίσκω τον φάκελο της κοπέλας. Ήταν ανακατεμένος μαζί με τους άλλους φακέλους στο γραφείο μου. Συλλέγω όλα τα στοιχεία που είχα και τα τοποθετώ μέσα στον φάκελο, τον σφραγίζω και τον παραδίνω στον Μίλτο να τον επιστρέψει στο αρχείο. Η υπόθεση έκλεισε και το μόνο που έπρεπε να κάνω ακόμα, ήταν να ειδοποιήσω την οικογένεια της Μαρίας.
     Λίγες ώρες αργότερα με ειδοποιεί η Κατερίνα ότι έχει φτάσει στο τμήμα η μητέρα της κοπέλας. Κάθεται στην καρέκλα μπροστά από το γραφείο μου, δείχνει ταραγμένη και ανήσυχη. Όταν της ανακοίνωσα τα αποτελέσματα της υπόθεσης, ξέσπασε! Άρχισε να ουρλιάζει και να φωνάζει, δεν μπόρεσε να δεχτεί ότι ο δολοφόνος της κόρης της κυκλοφορεί ελεύθερος. Την καταλάβαινα απόλυτα! Η αγανάκτηση και οι λυγμοί της γυναίκας, ακουγόντουσαν σε ολόκληρο το κτήριο. Αδυνατούσα να σηκώσω το κεφάλι μου και να την κοιτάξω στα μάτια. Δεν είχα δύναμη να κουνήσω από το γραφείο μου, ένιωθα ανήμπορη. Μερικά λεπτά αργότερα μαζεύτηκαν και άλλοι Αστυνομικοί έξω από το γραφείο μου. Προσπάθησα να τους διώξω με κοφτές κινήσεις των χεριών μου, όμως το μυαλό μου ήταν στις φωνές της κυρίας Ελένης.
      Η μητέρα της Μαρίας είχε αποχωρήσει πλέον από το τμήμα και τώρα με καλεί η Διευθύντρια του τμήματος να απολογηθώ. Η Μελίνα είναι ένας αξιόλογος άνθρωπος. Άρχισα να της διηγούμαι όλη την υπόθεση από την αρχή. Της αποκάλυψα μέχρι και τις υποψίες μου για τον Μίλτο. Έμεινε έκπληκτη. Μου έδωσε δύναμη λέγοντας μου ότι είναι υπερήφανη για μένα. Της ζήτησα μια άδεια για δεκαπέντε ημέρες, ώστε να μπορέσω να μαζέψω το μυαλό μου. Δεν μου το αρνήθηκε! Σηκώθηκα και μάζεψα τα πράγματα μου και κατευθύνθηκα στο σπίτι μου. Η ημέρα αυτή ήταν τόσο εξαντλητική για μένα, που το μόνο που ήθελα ήταν να κοιμηθώ ώστε να σταματήσω να  σκέφτομαι.