Bilinç Altı

II.Bölüm -Anılar

2.Bölüm " Anılar "

Uyandığımda etrafıma bakındım ben buraya nasıl geldim.
" Yağız burdaydı ... rüya değildi ,bütün gece benim yanımdaydı " gerçekliğini anlayamadı birkaç saniye Hazan hayatında içtiği ilk içki deneyimiydi. Hızla yataktan kalkıp içeri baktı koltuktaki dağınıklık ve evinin Yağız kokması gerçek olduğunu anlamasına yardımcı oldu .
Gidiyor ... bugün aynı güne uyandığımız son gün , onsuz hayatımın başlangıcınınsa ilk günü 'onsuz hayatımın ' bundan daha acı ne olabilir ki onsuz olmak , daha ne kadar canım yanabilir . Evine gidip ona bağırmak istiyorum senin kardeşinin yaptı demek istiyorum benim bir suçum yok bize
inan ... gitme ... Seni bırakmak istemedim demek istiyorum ama şimdi söyleyemem artık çok geç kaldım. Genç kadın geçmişi hatırladı.
---
Genç kadın heycandan yerinde duramıyordu kapı açıldığında Yağız'ın geldiğini düşündü
"Geliyorum sevgilimm " yüzünde kocaman gülümsemesiyle kapıyı açtığında karşısında sinanı görmeyi beklemiyordu .
" Sinan ?"
"Hazan konuşalım " sinan'ın ciddi ifadesi Hazanı korkuttu .
" Yağıza mı birşey oldu sinan söyle "
Genç adam sinirlendi sevdiği kadın karşısında hala abisini soruyordu .
"YAĞIZ ! Yine yağız bana oldu bana görmüyomusun yok oluyorum karşımda böyle davrandıkça çıldırıyorum " sinirle nefes aldı.Hazan hiç bişey anlamıyordu Sinan'ın bu hareketleri onu korkutmuştu bir adım geriledi o geri gittikçe adam üzerine yürümeye devam ediyordu Hazan sonunda sırtını duvara çarptığında korkuyla Sinan'a baktı
"Ne yapmaya çalışıyorsun ? Sinan uzaklaş " sesi titreyerek söylediği sözler daha da öfkelendirdi onu
" işte bunu " dedi .
Genç kadın tepkisizdi ne olduğunu anladığın da onu ittirmeye başladı ayrıldığın da tokat attı . Karşısında sevgilisinin kardeşi vardı bunu ona nasıl yapabilmişti ?
----

Genç kadın daldığı düşüncelerden çıkmaya çalıştı bu anılar ona acı vermekten başka hiçbir işe yaramıyordu. . Kardeşine verdiği sözü hatırladı mezun olucaktı ve onun için kıyafet bakmaya gideceklerdi. Hazırlanıp evden çıktı asansör'e giderken Yağız'ın kapısına baktı bu kapıdan çıkmayacaktı artık o küçük tesadüfleri olmayacaktı hayatında , kapıya doğru ilerlemeye başladı birden zil'i çalma isteği bastı içini ne söyleyecekti ki .."hadi ama Hazan kendine bari yalan söyleme konuşacak çok şey var. " diye düşündü. Kapı beklemediği bir anda açıldı .
"Hazan.."Genç adam Hazan'ı görmeyi beklemiyordu.
"Ben...şey.. dün akşam için yani teşekkür etmek için gelmiştim"

"Önemli değil Hazan sadece... sen iyimisin , dün fazla içmişsin." Dedi endişeli bakışlarını üzerinde gezdirirken. Olanlardan sonra yağızın hala onunla konuşması bile mucizeyken birde onu düsüyordu. Bu adam gerçekten onun hep kahramanı olarak kalacaktı.
"Ben iyiyim , uçağın ne zaman ? "
"...." Yağız elini ensesine götürüp kaşıdı .
"Bunu bile söylemiycekmisin gidecegini söylemedin bunu da söylemeyecek kadar nefret mi ediyosun benden ? " dedi genç kadın boğazındaki yumru nefes almasını güçleştiriyordu , gözleri çoktan dolmuştu bile ne zaman bu kadar zayıf bir kız olmuştu anlamıyordu.
"Hayır , ne fark eder gidiyorum işte bu kadar "
"Bu kadar ..." diye fısıldadı . Seni
kaybetmek üzereyim bu kadar .
Genç kadının gözünden bir yaş firar ettiğinde burda biraz daha durursa hıçkıra hıçkıra ağlıyacağını fark etti . Arkasını dönüp asansör'e bindi .
Göz yaşları akarken asansörü durdurup kendini toplamaya çalıştı böyle çıkamazdı. Dışarı çıkıp arabasına bindi hızla yalıya sürdü. Yalıya vardığında onu kapının önünde bekleyen Ece'yi gördü gülümsemeye çalıştı. Arabadan inip kardeşinin yanına gitti .
"Abla hoş geldin "
"Hoşbuldum , hazırmısın ? Evde durmak istemiyorum . "
"Birşey mi oldu ? "
"Hayır , hadi şurdan uzaklaşalım " diyip arabaya bindi genç kadın daha fazla orda kalıp yan yalıda ki pislikle karşılaşmak istemiyordu.Arabasının gazına yüklenip ordan uzaklaştı, bir butiğin önünde durdular .
İçeri girdiklerinde Ece bir sürü kıyafet deneyip ablasına hevesle gösteriyordu.
"Hadi sende denesene abla çok eğlenceli olur " Hazan orda bile değildi şuan
"Yağız mı ? "
Ece soruyu sorduğunda genç kadın afalladı. Bu kadar bellimiydi herşey .
"Offf..."
"Farkındayım gidicek üzülüyorsun ama yapacak bişey yok , anlatmadığın sürece" "Ece ne zaman gidiyorsun diye sordum cevap bile vermedi düşüne biliyomusun ? Benden nefret ediyor "
"Hayır sadece seni çok seviyor , bu onun için çok zor , evet ben gerçeği biliyorum ama yine affedilmesi zor bişey öğrendiği anı hatırlasana herkesin ortasında düğün günün de
Kardeşinle evlenmek istediğin kadının öp- "
Genç kadın öfkeyle ayağa kalktı
" Yeter !
Benim ne suçum var ece ben o üzülmesin diye uğraştım ama yine de o sinan pisliği yapacağını yaptı ben kendimi suçlamıyomuyum sanıyosun
O görüntü hayatımın en büyük yalanı"
Ece ablasının püskürtmesiyle sesizleşse de vazgeçmedi
" Abla sana suçlusun demiyorum benim gözümde tek suçun Yağız'ı o masa da bırakmak ona anlatsaydın belkide herşey farklı olabilirdi ."
Hazan o ana yine dönmüştü
----
Ona umutla ve büyük bir heyecanla bakan gözlere baktı kendini yeterince kirli hissediyordu en azından aşklarını daha fazla kirletmek istemedi .Yağız'ı kandırmak , yapamazdı bu adamın kardeşi daha dün ona neler yapmıştı bide onu tehdit etmişti