Derin Yaram

3. BÖLÜM ''Kader''

Gecekondu mahallesinde, çatısında tüten dumana baktı Hasret.. Gülümsemesine engel olamadı, ev fazlaca yıkık dökük bir evdi ama içi huzurdu.. Huzur olacaktı.. Çayı demlemiş, havanın küçük esintileri eşliğinde sofrayı kapıya kuruyordu.. Çaydanlığı bıraktı sonunda.. Kolunda takılı olan saatti'ne baktı.. Sonra gece kondu 'nun çarpık şeklinde duran yollarına dikti gözünü.. Dolmuş durdu karşıda. İnen kişiye baktı Hasret.. Ve evet, Suzan ablası sonunda gelmişti... İki kadın da sanki uzun bir ayrılık sonrası karşılaşmanın verdiği mutlulukla koşarak sıkıca sarıldılar..

''Benim güzel kızım.. Çok özlemişim seni Hasret'im''

''Ablam hoş geldin.. Gel hadi bak balkona hazırladım.. Havada güzel''

''Zahmet etmeseydin keşke kuzum ya.. Ama yine de iyi ki hazırlamamışsın eve. Şöyle evimizin manzarasına bakalım yahu''

Hasret gülmüştü.. Yıkık dökük gece kondu mahallesinde evler birleşikken bırak manzarayı Sokak bile zar zor görünüyordu.. Arkasından Suzan güldü

''Tamam tamam, manzara kötü ama, onca yıl içeride yatmışım vallahi kapamam kendimi eve''

İki kadında, sohbetin belini kırmıştı. Kahkahaları balkonda yankılanıyordu. Hem gülüyor hem hüzünleniyor du. İkisinin de derin acıları Derin yaraları vardı. Ama buna rağmen içeride olduğu gibi dışarıda da kol kanaat geriyordu birbirlerine..

Uzun bir sohbetin ardından.. Suzan baktı arkadaşına.. Arkadaşı olarak bakıyordu ama Suzan, 40 yaşlarında yaşlı saçlarında ki dip boyası akmış hafif kilolu kısa boylu bir kadındı.. Onunda acısı derindi ama yine de mutluydu.. Hiç çocuğu olmamıştı.. Buna rağmen de Hasret'i kızı gibi sevmiş içeri de onu her kötülükten korumuştu..

''Şimdi ne yapacaksın.. İşte bulamamışsın''

''Evet.. Bulamadım.. Daha fazla yük olmak istemiyorum abla Kadri amcalara.. Her şeye rağmen bir düzen kurmak istiyorum artık.. Önce işimi bulacağım.. Sonra oğlumu arayacağım''

''Ahh ulan zalim felek.. Kaderimize yazdılar ya mahkum sıfatını iş bulmak bile zorlaşıyor bizim gibi garibanların.. Bir sorsalar sen bu suçu neden işledin neden yaptın diye.. Yok canım bakıyorlar öyle sicil kağıdına. Bu öldürmüş birisini bu kötü.. Bir sorun bakalım biz o suçu neden işledik''

''Kimse kimseye sormaz ki abla.. Kimse kimseye derin yarasını sormaz.. İşlerine öyle daha rahat geliyor''

''Baban olacak o şerefsizden var mı bir haber''

''Yok, çıktığımı da bilmiyor sanırım''

''Şerefsiz herif.. Allah'ım şurada olacak yemine derim boğardım o adamı''

''Neyse boş ver abla''

''Ne yapacaksın gülüm.. Bak ne diyeceğim. Gel kal benimle buluruz bir yerde iş ikimizde gider geliriz ha''

''Olmaz abla, zaten Kadri amcalara yüküm birde sana yük olursam''

''Kız ne yükü. Vallahi darılırım silerim seni hayatımdan küserim konuşmam.. Bilirsin inadım inattır''

''Abla''

''Sus bakayım.. Kalacaksın artık benimle.. Başlatma şimdi ablana''

Yanlarına doğru yaşlı bir komşu belirdi

''Kız Suzan sen misin''

''Amanın Neriman ablam gelmiş.. He benim kı''

Suzan, Yanına gelen yaşlı kadına bol bol sarılıp ıslak öpücüklerini bırakıyordu. Onların bu hallerine de Hasret bakarak mutlu oluyor.. Yaşlı kadın 50 60 yaşlarında kısa boylu baya zayıf birisiydi. Oturdu sofraya oda.. Uzun bir sohbet edasında, Hasreti'de tanıma fırsatı olmuştu.