Chapter 14: Pretend

101 12 24
                                    

Nicholas's P.O.V

"Akala ko ba nagbreak kayo?" Since intramurals day pa actually.

"Thursday, friday, saturday, sunday ang gloomy niyo, Then unexpectedly were gonna spot you here together?"

"Uhhh...kasi uhm, let me explain, kasi-" nauutal na sagot ni Emma.

"UGHHHHH!!!!" Sigaw ni Kurt ni Emma.

"Ito na, We know that both of you are angry, kaya ito na ikwekwento ko na ang nangyari." sabi ni Emma.

...Flashback...

Emma's P.O.V

"I can't help but to cry, Paano magagawa sa akin yun ni Kurt? I thought he so different to other guy---"

*tok tok*

"Hoyyyy baboy kain na!!!!" tawag ni kuya kong si Peter.

Kainis naman! Nageemote ako dito istorbo naman itong payatot na ito!

Di ko binukas yung pinto. Akala niya ah.

"AYOKONG KUMAIN! WALA AKONG GANA!" sigaw ko.

There was a moment of silence.....

"What's the sudden change? Dati dati ikaw ang nangunguna sa pagkain, Ano bang nangyari?" sagot nito.

"WALA." sagot ko.

"Bahala ka diyan, di ka namin titiran ng ulam." sagot ni kuya.

Edi kasi wag! Kaya ko namang hindi kumain!

*After 3 hours*

Naririnig ko ang gutom na tunog ng tiyan ko.

11:45 na, Tulog na ang lahat.

Pumunta ako sa kusina at binuksan ang ilaw.

Tinignan ko sa ref wala ngang tirang ulam.

Tinotohanan nga nila.

Naiinis ako sa sarili ko. I'm still doing things that I know I can't do.

I can feel my tears again.

Habang umiiyak ako, may narinig ako tapak mula sa sala.

Huh? sino yun? Magnanakaw? Kidnapper? Rapist?

Takot na takot ako, at kinuha ko ang frying pan.

Pumunta ako sa sala ng dahan-dahan.

When I open the lights, I was not expecting it.

"AHHHH!!! KURT ANO BA!!!" sumigaw ako at pinalo sa ulo niya ang frying pan.

"Aray! Shhh!! Wag kang maingay!" sagot niya.

At hinila ko siya papuntang kwarto ko at nilock ang pinto.

"Anong ginagawa mo dito?!? Baka makita ka pa nila mama at papa?!" sagot ko.

There was a pause.

Kurt sigh.

"I came here to say sorry, Please patawarin mo na ko, I'm sorry I know its wrong na yakapin ko yung nakapartner ko sa intramurals, I should just run away but instead I hugged back." sabi niya.

"I cried when you left away, I hate it when you cry because of me, I've been wanting to tell you that, I care so much, I'm really in despair." sabi niya at naiiyak.

"I'm sorry, Patawarin mo na ko." sabi niya.

Napaiyak ako, I can still feel that other side of me.

That side of me that I couldn't let him go. That I could still have given one chance.

"I love you." sabi niya.

Sobrang lapit na mukha and were almost gonna kiss.

I would kiss him right now.....

I close my eyes....

Were about to kiss.......



But then, tumunog ang tiyan ko.

Wow. Nagulat kami parehas at nagmukha akong awkward.

Kurt laughed.

I smiled when I see his face glowing again.

"May dala akong pagkain, Kain muna tayo." sabi niya.

After we ate, I realized that I'm not angry at him anymore.

That I really love him.

I kissed him on the cheek.

Pero bigla siyang nagulat sa ginawa ko.

"Does that mean na pinapatawad mo ako?" tanong niya.

I smiled and kissed him on the cheek again.

"Can you do that again?" sabi niya.

I kissed him on the cheek again, And he kissed me on the cheek, and we hugged laughing and happily together.

I love you.

Kinakabukasan....


Habang naglalakad kami sa park, Napaisip ako kay Celestine at Nicholas.

"Love, anong tingin mo kina Celestine at Kurt? Bagay sila noh?" tanong ko.

"Matagal ng may gusto si Nicholas kay Celestine, since the na malapit na magpasukan." sagot niya.

What?

"O.M.G. Matagal na pala?!?!" sabi ko.

"Oo bakit? di mo alam?" sagot niya.

"Hindi eh, Well, since nagbreak na si Celestine at yung boyfriend niya, What if magpanggap tayong break ulit?" sabi ko.

"Ano? Wag mong sabihin totoo yan." sagot niya.

"Hindi nga. May naisip nga ako." sabi ko.

...End of Flashback...




Celestine's P.O.V

"So yun, nagpanggap kami break, like si Kurt nagpopost ng mga break hearts posts, and di kami nagpaparamdam." sabi ni Emma.

"Pero nagkukunwari lang talaga kami." sabi ni Kurt.

Ano bang kalokohan ang nasa isip na mga ito at nagawa iyon?

"Eh bakit kayo nagkunwaring nagbreak? para saan?" tanong ni Nicholas.

Oo nga naman.

Nagkatinginan sila Kurt at Emma.

"Well, kasi..." sabi ni Emma.

"Gusto naming..." sabi ni Kurt.

"MAGING KAYO!!!" at sinabi nilang parehas.

Nicholas and me looked frustrated at them.

"Uhh..Kasi you know, Like getting close to each other, Nagkunwari para titignan namin kung ano ang magiging status niyo, you know dyan naman nagststart ang lahat." sabi ni Emma.

Nicholas's P.O.V

"Ohhh....." sagot naming parehas ni Celestine.

Nagkatinginan kaming dalawa ni Celestine, and after nun di na ulit ako makatingin sa kanya.

Cause I'm so shy, because I'm already in love with her.

"At! may naisip na kaming ship name niyo." sabi ni Emma.

"CelNick!!!" sabi nilang parehas.

And Celestine laughed.

She's laughing so hard but still she's beautiful....

Parang ang pangit naman ng ship name...

But instead we laughed together.

×××

Here's the update! Hope you like it! If you have thoughts, Tell in the comments below!

Thank you for still supporting my story<3

-BadBaneCat(Ache)

Delineation of YouWhere stories live. Discover now