Delineation of You

Chapter 29: Visit

Nicholas's P.O.V

Its been 2 weeks since her brother Levanh died.

Colon cancer ang ikinamatay ng kuya niya.

I feel so bad about her pain, her eldest brother that she loves so much.

She's been suffering so much, she definitely need a comfort.

"Sorry If I'm late, Kuya." Celestine said.

Namumugto pa ang mga mata niya, parang umiyak siya kagabi.

I pay respect to her eldest brother.

"Mahal na mahal ka namin kuya." her voice breaks, while putting flowers in her brother's grave.

I did also put flowers.

"He's such a brave one." I said.

"Di ko alam kung bakit, Napakabait niyang tao, yet kailangan na siyang kuhanin mula sa mundong ito." sagot niya.

"Siguro nga, kukuhanin na siya." she brighten up a little.

"Kung sana lang, maaga pa nagmeet kami ng kuya mo."

"Naku, baka sa una gulpihin ka lang nun eh, overprotective, parang si papa."

"Hindi ah, ako pa." I said and I smiled.

"Oo nalang." sagot niya at tumawa.

There is it, her eyes were smiling again, her face is full of light again. I'm glad that she did understand why her brother needs to leave so early.

"He's watching you from above, Celestine." sabi ko.

"Not just me, but also you." she said while laughing.

Huh?

"Gugulpuhin niya ba ko mamayang gabi?" seryosong sabi ko.

Naku po, nakikiusap po ako Kuya Levahn, wag naman po, kahabagan niyo po ako.

At syempre, nilabas ko lahat yung takot na yun, nakakatakot eh, si Celestine talaga bumabawi sa akin eh.

"Ikaw ah, porket umalis lang ako." I said

At kiniliti ng kiniliti ko siya.

Halos mawalan na siya ng hininga sa kakatawa, I guess one of her weaknesses is tickling, Now I know.

Sa sobrang kakatawa niya, she fell on my lap.

At biglang tumahimik, ngunit bumalik rin ang kasiyahan sa kanyang mukha.

"I love you Nick." she said.

"I love you too Celestine." I answered.

And I kissed her in the forehead.

×××

Celestine's P.O.V

Umuwi ako sa bahay at naabutan ko sina mama na, ibinigay ang letter na inisulat ni Kuya para sa akin.

Dear Celestine,

I hope you're doing well. Unang-una sa lahat nagpapasalamat ako, bilang isa sa mga nakababata kong kapatid, kahit sobrang kulit mo. Pero, nagpapasalamat ako dahil tinulungan mo ko upang alagaan ang mga kapatid natin, nung sina mama at papa pa'y kailangang magtrabaho sa buong araw.

Patawad kung hindi na ko nagpakita pa. Oo totoo yun, totoo yung mga sinabi ng mga kapitbahay na nakita nila ako. Ang totoo nyan, gusto ko lang makita kayo ulit. Ngunit nung nakita ko kayong masaya na nagcecelebrate ng birthday ni mama, hindi na ko pumunta.

Dapat magpapakita na ko sa inyo, kaso biglang sumumpong ang aking kanser at di ko na alam kung ano ang nangyari.

Pero Celestine, Napakabait mong bata. Isa ka sa mga taong iniidolo ko dito sa mundo. Sana malaman mo kung gaano ka espesyal na tao, Importante sa pamilya natin at sa mga kaibigan mo.

Magiging swerte kung sino man ang mapapangasawa mo. You're really grateful for being the best of you everyday, and I'm really proud of you.

I love you.

Nagmamahal,
Kuya Levanh

Sobra-sobra rin ang pasasalamat ko kuya sayo, sa pagligtas sa amin.

You'll always be remembered in our hearts, Supermang payatot.

×××

Hello here's an update! Did you enjoy it? Its sad mwehehehehe... Comment down if you did cry or not :)

Comment what do you think in this story so far! I love your comments!

Thank you for your always support guys!! *cries*

-BadBaneCat(Ache)