Delineation of You

Chapter 23: Leave

Celestine's P.O.V

"But first! let's take a selfie!" Emma said.

Di ako makapaniwalang graduation na. Napakabilis ng araw, at marami ring nangyari.

Pero di rin ako makapaniwala sa katabi ko.

Si Nicholas.

Pagkatapos ng lahat-lahat ng nangyari sa kanya, he's still the same, the guy who saved me from the 1st day.

His smile, his laughter, and the way he carries things.

Para bang walang problema, he stays so calm.

Pero ang pinakamaganda sa lahat.

is the way he cared for me, its like he carries me in my arms and I always feel so safe, with him.

So, mabilis nga ang mga araw, at after ng graduation, I'll show how much I adore him, and that's because,

I love him.

"Oh, paano ba yan? Tara na baka malate pa tayo eh!" sigaw ni Kurt at sabay-sabay kaming sumakay sa sasakyan.

Come to think of it? Paano nga ba naging sila?

Sina Kurt at Emma? Ang sabi lang nila is nung birthday ng kuya ni Emma tas iniimbita si Kurt.

Ganon lang yun? Di ko alam kung bakit hanggang ngayon tinatago pa rin pala, eh malapit na ang bakasyon? hays.

"Bwisit, sino ba nagsabi sa inyong gawing wallpaper yan?!" biglang sabi ni Nicholas.

Ginawang wallpaper nina Emma yung, kissing scene namin ni Nick! Kahit kailan talaga pasimuno si Emma eh!

"Its because we are your biggest fan!" sigaw ni Emma.

"CelNick! for the win!!" sigaw naman ni Kurt.

Then Nicholas laughed, at tumawa ako dahil ampangit kasi ng ship name eh.

Makaraan ang ilang oras, nakarating na rin kami sa school gym ay nagsimula na rin ang graduation.

At nagsimula ng magsalita guest speaker.

Kitang-kita na naboboring na ang lahat, yung iba nagdadaldalan nalang, yung iba nakatutok sa kani-kanilang cellphone.

At syempre hindi naman magpapatalo ito.

"Grabe, nakakaboring antagal namang magsalita." reklamo ni Kurt.

"I know right love, my makeup is slowly fading na." sabi ni Emma at nagpout.

Makaraan ang ilang oras, natapos ring magsalita ang guest speaker.

"Sa wakas tapos na rin." sabi ni Kurt at halatado namang pilit ang palakpak ng lahat.

Makikita sa gate ay paparating na ang mga parents, si papa pala.

I waved back at my dad, pero nakita ko siyang napatingin kay Nicholas.

Yup he's a witch, ang totoo nga mas nalalaman niya ang lahat kaysa kay mama.

I sighed. My father is a strict parent, hindi ko alam kung ayaw niya ba si Nicholas.

Pero ang alam ko nalang is, just be calm. Besides, I do love him. He's better than Harold.

Biglang sumagi sa isip ko si Harold at ang nangyari sa backstage.

I didn't know, but I don't care anymore, wish him luck in U.S instead.

I guess I really lose my sympathy to him since yung dahil sa ginawa niya kay Nicholas.

But why I was thinking this kind of thing right now? Celestine you overthinker.

Nakaraan ng matapos ang graduation, I'm really happy for everyone.

"Congratulations Celestine, 8th honors!" Emma said.

"Congrats to you too, 4th honors to you Nick and Emma for 3rd honors." I greeted back.

Its time na para makapagmeet sa mga parents.

Bigla namang lumitaw si Kurt, having only 3 medals.

"Edi kayo na." sabi ni Kurt.

"I'm really proud of you love." Emma said and kisses Kurt in the cheek.

"Proud kaming lahat sayo." sabi ni Nicholas.

Being bored with Emma and Kurt's lovey-dovey moments, I heard Nicholas say,

"Congratulations, and btw you really look pretty."

I can't say thank you, di ko alam kung bakit. I think my cheeks flushed a bit.

I saw my dad at agad ko siyang nilapitan.

"Congrats anak." bati niya at sabay yakap.

Namiss ko ito, lalo na maraming ganitong moments nung nasa probinsiya pa kami.

Di nalang nagagawa ng madalas dahil busy ang lahat.

Bigla ko nalang naalala si Kuya.

You've miss everything kuya, kaya bumalik ka na. Kung sana nandito lang siya.

I saw Nicholas talking to her mom and I saw Kate.

She smiled sweetly and I smiled too. She's so cute.

"Pa, magcecelebrate mo na kami ng mga kaibigan ko. mamayang gabi po ako makakauwi." paalam ko.

"O sige, wag masyadong pagabi ah. Oo nga pala yung Nicholas na sinasabi mo..." sabi ni papa at ngumiti.

Oo, alam ni papa at masaya ako para doon.

"O siya, alis na ko. wag papagabi ah." sabi ni papa.

We said goodbye, I'm so excited mamaya sa celebration.

"Celestine! umalis na si Nicholas, wala na siya dito." patakbong sabi ni Emma.

"Huh? nasaan siya?" pagtatanong ko. Bat ganon? bigla nalang siya mawawala, saan ba siya nagpunta?

I can't stop myself but to cry.

Emma sighed.

"Ewan talaga." Kurt said.

Why? This day wouldn't be special, And it will be without you around.

Where are you?

×××

Umuwi rin kami ng maaga since wala naman si Nicholas, di kumpleto. At kung matutuloy man, di na rin ako tutuloy.

Kinabukasan, pumunta kami nila Kurt at Emma sa bahay ni Nicholas.

Pero laking gulat ko ng wala nang tao sa bahay, nakasarado ang pinto.

Huh? pati pa naman pamilya ni Nicholas wala? Ano bang nangyayari?

Tinanong namin ang kapitbahay nila at sabi nung matandang babae,

"Naku iha, wala nang tao dyan"

"Saan po ba pumunta yung mga nakatira dito?"

"Naku yun lang ang di ko alam."

Bakit Nick? Bakit di ka man lang nagpaalam? di mo man lang pinaalam sa akin o sa amin kung saan ka pupunta.

And I cried again.

I just don't understand anymore, Ang gulo. It felt like a giant bullet is inside in my heart and It hurts really bad.

Please Nicholas, I need you.

×××

Hello! sorry for the update delay! What do you think? anong nangyari?

Tell your thoughts in the comments below!

Dedicated to MelancholicGuy for reading this story :) do read his books some time too.

-BadBaneCat(Ache)