Μαρκος POV
Ξέρει....απο που ξέρει ? Μήπως παει στο σχολείο μας , αλλά τότε δεν θα την είχα δει ?
"Απο που την ξέρεις εσυ καλε Φώτη ?"
Ξεστομίζει ο Τεό πριν από εμένα. Καθως ξεκινάει να μιλάει ο ήχος του κουδουνιου αρχίζει να ηχεί στο προαυλιο. Ανάθεμα τώρα βρήκε
"Μμμμ ποιον έχουμε τωρα παλι "
"Δροτακη για δυο ωρες "
"Τέλεια την κατάλληλη ώρα ηρθα" σηκώνομαι από το παγκακι και αρχίζουμε να βαδίζουμε προς τα μέσα.
"Ποτε δεν θα καταλάβω πως μπορεί να σου αρεσει η ώρα του , είναι τόσο βαρετοος" τονίζει ο Φώτης
"Μα αυτό ειναι το θέμα. Ευκολος υπνος "
Ανεβαίνουμε χαλαρά τις σκάλες μέχρι το δευτερό όροφο στον οποίο βρίσκεται η τάξη μας . Ευτυχώς είμαστε και οι τρεις στη ίδια τάξη. Ανοίγω την πορυα διαπλατα χωρίς να χτυπησω, γνωρίζοντας ότι έχει είδος αρχίσει το μάθημα.
Τον βλέπω γυρισμένο στο πινακα, ήδη γραμμένο με διάφορες εξισώσεις υποθέτω...προβληματα , κλάματα κανουμε ακομα κλάσματα στο λυκειο ; Φαίνεται να είναι αρκετά συγκεντρωμενος καθώς δεν εδωσε προσοχη στον δήμο που έεκανε η πορτα όταν την άνοιξα . Καλυτερα για μένα
Συνεχίζω να βαδίζω προς το πισω μέρος της τάξης προς το θρανίο μου σαν αν μην άργησα ποτε . Σπρώχνω πισω την καρέκλα σιγά σιγά μην κάνει φασαρία και τοθ
"Την απουσία την έχεις ήδη φάει Αναγνωστου , μην προσπαθεις "
Τέλεια. Πλας μια ακόμα στη στοίβα με τις απουσίες.
"Όπως επιθυμείτε " απαντώ και σερνω την καρέκλα πισγ έντονα προκαλωντας θόρυβο για να του την σπάσω
Με κοιτάει απειλητικά έχοντας συκωσει την κιμωλία προς το μέρος μου δείχνοντας με . Ανεβοκατεβαζω τους όμως μου και κοιτάω αριστερά αθώα.
Ο Τεο έχοντας είδει κάτσει δίπλα μου γελάει προκαλοντας το γέλιο μερικών ακόμα παιδιων στη τάξη. Ο Δροτακη απλα αναστενάζει και γυρίζει στον πινακα συνεχίζοντασ να λυνει οτιδήποτε μαθηματικό προβλημα είχε ξεκινήσει. Φαίνεται ξεκάθαρα ότι έχει βαρεθεί την όλη κατάσταση.
Να και σε κάτι που συμφωνούμε. Βολευομαι πανω στο θρανίο και κλείνω τα μάτια μου έχοντας τον γλυκύτατο ήχο της κιμωλίας να με αποκοιμίζει
Η μέρα περνάει γρήγορα με λίγο ύπνο και ένα γρήγορο με την Παναγιώτα ,κολλητή της Σιας επίσης μεγάλη πουτανα .
Πάω σπίτι μου και με το που μπαίνω μέσα βλέπω την Λια να κλαίει . Με το που την βλέπω τρέχω προς το μέρος της και την αγκαλιαζω σφιχτά
Ε- Τι έχει η αδελφουλα μου?? Ποιος αε πείραξε πως μου και θα τον χοσω 20 μέτρα κάτω από την γη ??
Μπορεί να είμαι κακός και να είμαι fuck boy και bad boy και να κάνω αυτά που κάνω αλλά η αδελφή μου είναι πανω απο όλα και κανέναν . Κανείς δνε προκειτε να την πειράξει όσο είμαι εγώ εδώ
Λ- Στο σχολείο κάναμε μαθημα για την οικογένεια και ...με ρ..ωτη..σαν αν ε..χω αδέλφια *λυγμος * και θυμηθηκα την ..... την .*λυγμος*
Τημ έχω αγκαλιά και της χαιδευω τα μαλκια καθώς μου τα λέει όλα αυτα
Ε- Σωπα χρυσο μου θα περάσει .Ια δεις ολα θα οανε καλα . Άντε πήγαινε πανω .
Της λέω σκουπίζοντας τα δάκρυα της
Παει πανω και εγώ σκέφτομαι οτι είπε Ακόμα πονάει όπως εγώ . Δεν θα ξεχάσω ποτε τι είχε γίνει παντα θα με στοιχειώνει η μορφή της ,η ανάμνηση της ...όλα της. Ποτε δεν θα την ξεχάσω
Την χαμένη μου αδελφή ......
Λοιπον τι λέτε ξέρω λόγω βαρετό αλλά προσπαθώ πολύ . Λοιπον ποια είναι τελικά η κοπελα που έπεσε στον Μαρκο.??? και ποια αδελφή έχει χασει ?? Τα λέμε στο επόμενο κεφαλαιο
YOU ARE READING
Σιωπηλή Αγαπη
Teen Fiction* Υπό Διόρθωση * Ο Μαρκος είναι ενας έφηβος 17 χρονων που μαζί με τους κολλητός του ,Φωτη και Τεό , αποτελούν την κλασσική παρέα των bad boys στο σχολείο. Όμως ο Μαρκος δεν ηταν παντα έτσι . Κάποιοι λένε πως όταν το παρελθον πονάει κανεις τα παντα γ...
